Objectives In this experimental study, we aimed to analyze the effects of levocarnitine (L-carnitine) on tendon healing after surgical repair of Achilles tendon rupture in a rat model. Materials and methods The study included 40 Wistar Albino rats divided into four groups: Group 1, neither surgical intervention nor substance applications were performed for the Achilles tendons. In the other groups, the right Achilles tendons were cut using a scalpel and repaired with a modified Kessler-type technique with 3/0 monofilament polydioxanone suture. In Group 2, the rats did not receive any additional treatment, except for surgical repair. In Group 3, the same volume similar to Group 4 of saline solution was administered intraperitoneally for seven days. In Group 4, each rat received 300 mg/kg of L-carnitine intraperitoneally for seven days. At Week 6, all rats were sacrificed. All right Achilles tendons were used for biomechanical tests and histopathological evaluations. Biochemical analysis of the matrix metalloproteinase was also performed using the blood specimens. Results There were no significant differences among the groups in terms of the histopathological parameters. Although the mean matrix metalloproteinase level was low in the L-carnitine group, it did not reach statistical significance. A significant increase in maximum force, tensile strength, and strength to 2-mm gap was observed in the L-carnitine group. Conclusion The significant effects of L-carnitine on biomechanical parameters may indicate favorable effects on Achilles tendon healing in rats by reducing matrix metalloproteinase 2 and 9. To improve Achilles tendon healing, further investigation for these markers is needed. Since the effects of L-carnitine on the Achilles tendon cannot be clearly distinguished histopathologically, further studies involving L-carnitine-induced effects are warranted.

No abstract

No abstract

Amaç: Bu çalışmada; modifiye Gartland tip IV suprakondiler humerus kırığı cerrahi tedavisinin klinik ve radyolojik olarak tip III kırıklardan farklı olup olmadığını araştırdık. Yöntemler: 2012-2015 yılları arasında kliniğimizde çocuk suprakondiler humerus kırığı tanısıyla cerrahi tedavi uygulanan 197 hastanın dosyaları retrospektif olarak incelenip, nörovasküler yaralanma olup olmadığı bakılmaksızın 76 hasta (49 erkek, 27 kadın) randomize olarak çalışmaya dahil edildi. Modifiye Gartland Tip III (n=36) ve tip IV (n=40) olarak iki gruba ayrıldı. Yaş ortalaması 5.88±3.29 (1-15) yıl olan hastalar, 19.80±4.83 (12-29) ay süreyle takip edildi. Hastaların tamamı ilk 24 saat içinde ameliyata alındı ve kapalı redüksiyon öncelikli olarak denendi. Kapalı redükte edilemeyen hastalara posteriordan açık redüksiyon uygulandı. Hastaların fonksiyonel ve kozmetik sonuçları Flynn kriterlerine göre değerlendirildi. Son kontrollerindeki röntgenlerinden Baumann açısı ölçüldü. Bulgular: İki grubun fonksiyonel sonuçları karşılaştırıldığında, tip III grubunda %97.3, tip IV grubunda ise %87.5 tatminkar sonuç elde edildi, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p=0.509). Kozmetik sonuçlar karşılaştırıldığında sırasıyla %100 ve %97.5 tatminkar sonuç elde edildi, iki grup arasında anlamlı fark bulunamadı (p=0.495). İki grup arasındaki açık cerrahiye gereksinim, sinir lezyonu ve Baumann açıları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamadı (p değerleri sırasıyla, p=0.776, p=0.108, p=0.069). Sonuç: Modifiye Gartland tip IV pediatrik suprakondiler humerus kırıkları, tip III kırıklar gibi anatomik redüksiyon, stabil tespit ve erken eklem hareketlerine başlanarak başarılı bir şekilde tedavi edilebilir.