ÖzBu makalenin amacı, sağlık çalışanlarının (doktor, tıp öğrencisi ve eczacı), hastaların ve MDR uzmanlarının; a)geleneksel ve tamamlayıcı tıp tanımlarının ne olduğunu b)bireylerin sağlıklarına kavuşabilmek için geleneksel tedavinin öngördüğü yeme-içme davranışlarına yönelmelerine nasıl baktıklarını c) bu uygulamaların tercih edilmesinde neleri etkili gördüklerini tespit etmek d)GETAT uygulamaları ile dini inanç arasında ilişki kurup kurmadıklarını belirlemek ve e)inanç ve sağlık arasındaki bağlantıyı nasıl ele aldıklarını ortaya çıkarmaktır. Bir durum çalışması olarak nitel desende kurgulanan makalede veriler, yarı yapılandırılmış görüşmelerle toplanmıştır. Araştırmanın çalışma grubu, hastalar, sağlık çalışanları ve MDR uzmanları olmak üzere toplam 23 kişiden (17-59 yaş aralığında, 13 kadın ve 10 erkek) oluşmaktadır. Grubun oluşturulmasında maksimum çeşitlilik örneklemeyi de içeren amaçlı örnekleme yönteminden yararlanılmıştır. Araştırma bulgularına göre, sağlık çalışanlarının çoğunlukla "alternatif tıp" kavramının kullanımına; kısmen de "tamamlayıcı tıp" kavramına karşı olup; "bütünleyici tıp" ile "geleneksel tıp" kavramlarına daha makul yaklaştıkları görülmüştür. Hastalar arasında en yoğun kullanım "alternatif tıp" şeklindedir. Genel olarak doktorlar ve eczacılar GETAT eğitimlerini, geleneksel bilgilerin göz ardı edilmemesi gerekliliğinden hareketle desteklemekte ancak eğitimde uzlaşma ve alan denetimini gerekli görmektedir. Hastalar ve MDR uzmanları inanç ve sağlık ilişkisini dini yönelimleri ile ilişkilendirmeye meyilli ve GETAT'ı dini yaşantıya daha yakın bulurken, sağlık çalışanları bu ilişkiyi tedaviye ve hekime inanç bağlamında algılamakta ve GETAT'ı çoğunlukla dini çevrelerce suiistimal edilmeye açık bir sağlık yönelimi * Bu makale, 22-24 Kasım 2018 tarihlerinde düzenlenen "II. Uluslararası Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Kongresi"nde sunulmuş poster bildirinin geliştirilmiş halidir. a Doç. Dr., İstanbul Üniversitesi, gulusan.