Belediye meclis üyeleri, gerek yerel demokrasi çerçevesinde halka en yakın temsilciler olmaları, gerekse halkın yerel ölçekteki talep ve Ģikâyetlerini siyasal sisteme iletmeleri açısından kilit rol oynamaktadırlar.

In the 1980s and 1990s, the New Public Management (NPM) paradigm dominated the field of public administration. However, this paradigm, which integrates the principles of the private sector and business administration into the field of public administration, began to be criticised in the new millennium after a quarter century of domination. The criticisms soon turned into comprehensive challenges which emerged as the post-NPM trends. The aim of this paper is to explain what makes NPM obsolete within the framework of these criticisms. Five post-NPM trends and their starting points are examined: new public service (NPS), public value management (PVM), digital era governance (DEG), neo-Weberian state (NWS) and new public governance (NPG). The main method for the theoretical basis of the paper was to screen and evaluate secondary sources. As a result, the waves of criticism on NPM are seen to be transformed into pursuits for an alternative paradigm in the new millennium. These pursuits, common in many aspects and differing only in terms of their basic emphasis, are called post-NPM trends. They are based on the assumption that NPM is obsolete.

Seçim İttifakı Sisteminin 2018 Milletvekili Genel Seçimine Etkileri Öz Seçim sistemleri, kullanılan oyların parlamentolarda sandalyeye dönüştürülmesinde kilit rol oynamaktadır. Buradan hareketle, seçim sisteminde yaşanan bir değişiklik, aynı zamanda parlamento kompozisyonuna da etki edecektir. Bu çalışmanın amacı, Türkiye'de 24 Haziran 2018 Milletvekili Genel Seçiminde ilk kez uygulanan "Seçim İttifakı Sistemi"nin parlamentodaki sandalye dağılımına etkisini ortaya koymaktır. Söz konusu etki, 2018'de seçim çevrelerinde kullanılan oyların 7102 Sayılı Kanun öncesindeki seçim sistemiyle (ülke barajlı / ittifaksız d'Hondt) sandalyeye dönüştürülmesi ve elde edilen verilerin mevcut kompozisyonla karşılaştırılması suretiyle ölçülmüştür.

Bu çalışma, kamu yönetimi alanında yeni bir paradigma iddiasıyla ortaya çıkan ve rekabet yerine birlikte üretim gibi iş birliğine dayalı değerleri ön plana çıkaran Yeni Kamu Yönetişimi (YKY) modelini konu edinmektedir. 21. yüzyılın karmaşık ve habis sorunları karşısında kamu yönetimlerinin daha duyarlı hâle getirilmeleri amacına odaklanılan YKY modeli, öne sürdüğü teorik ilke ve iddialar açısından önceki paradigmalardan belirgin bir şekilde ayrılmaktadır. Ancak paradigma değişimi iddiasının teorinin yanı sıra uygulamaya ilişkin boyutları da bulunmaktadır. Buradan hareketle, çalışmada YKY uygulamaları Amerika Birleşik Devletleri (ABD)’ndeki veriler üzerinden araştırılmakta, uygulamalara ilişkin veriler ile teorik fikir ve beklentiler arasındaki ilişki değerlendirilmekte ve bunun için de sistematik literatür incelemesi yönteminden yararlanılmaktadır. Ulaşılan bulgular, paradigma iddiasının uygulama boyutunun teorik boyut kadar güçlü olmadığını ve özellikle habis sorunlarla mücadele bağlamındaki bazı beklentilerin uygulamalarda yeterince yer bulmadığını ortaya koymaktadır.

No abstract