No abstract

No abstract

No abstract

Wekking (2010). Neuropsychologische Behandeling Amsterdam: Uitgeverij Boom 'Restoration of function after brain injury' (1963) was de titel van een toonaangevend boek van Luria over de neuropsychologie in de begintijd. Het was een pakkende titel en het kondigde het begin aan van een ambitieus programma voor de toekomst van het vak. De klinische neuropsychologie in Nederland heeft sinds 1963 een gestage ontwikkeling doorgemaakt, die werd gemarkeerd door het verschijnen van de boeken 'Neuropsychologie in Nederland' (1978) en 'Klinische Neuropsychologie' (1997). Het vak was vanouds sterk op diagnostiek gericht. Het standaardwerk 'Neuropsychological Assesment' van Lezak (er waren natuurlijk ook wel andere) kreeg een Nederlandse tegenhanger in 'Neuropsychologische Diagnostiek' in 2006. Nu hebben we ook het boek 'Neuropsychologische Behandeling' en lijkt het vak volledig tot ontplooiing te komen. Neuropsychologie is ook bij het grote publiek steeds populairder geworden sinds Damassio, Draaisma, Sacks en anderen erover schreven. Het drama van een hersenbeschadiging en het herstellen daarvan is ook verschillende keren aangrijpend door de betrokkenen zelf beschreven. Behandeling van hersenbeschadiging was echter lange tijd een hopeloze zaak. Herstel van afasie moest voornamelijk worden overgelaten aan de natuur. Wat je er ook aan deed, met logopedie of functietraining, het hielp nauwelijks wat betreft de taalfunctie zelf, al voelden de behandelde patiënten zich wel gesteund. Over de plasticiteit van de hersenen wordt thans overigens ook heel wat optimistischer gedacht dan in het verleden. Joop Schuerman begon in de jaren '70 in Hoensbroek met noeste ijver mensen te helpen met het oefenen van concentratietaken, maar wat hij vooral bereikte was, dat de bourdonscores verbeterden. Bij het werk van vele anderen op dit gebied was het resultaat meestal niet veel anders. Of patiënten in hun dagelijkse leven veel aan al die inspanningen hadden, wisten we niet. Wat een contrast met de beschrijvingen die Rudolf Ponds en zijn medeauteurs nu kunnen presenteren. Ze kunnen het zich nu permitteren om bescheiden te zijn en te waarschuwen voor overoptimisme als het gaat om de te verwachten effecten van neuropsychologische behandeling. Er beginnen steeds meer evidence based studies te komen over de effecten van interventies, zij het dat meestal nog moet worden volstaan met best clinical practice aanbevelingen. De rol van instellingen zoals het CBO, ZonMw en de sectie Neuropsychologie van het NIP bij het formuleren van richtlijnen, verantwoording afleggen en evalueren is in dit opzicht waarschijnlijk ook van groot belang. Overal in de klinische psychologie is deze trend naar evidence based en protocollering herkenbaar. Dit boek bestaat uit drie ongeveer gelijke delen. In het eerste deel worden behandelmodellen, behandelplannen en de evaluatie ervan besproken, met een waarschuwend woord over de grenzen aan de behandeling en een schets van de rol van de neuropsycholoog in de toekomst, die zich meer dan vroeger in een coachende en aansturende r...