The aim of this study was to examine the views and attitudes of general practitioners (GP) with respect to schizophrenia, and the changes in their attitudes after antistigma education. A total of 106 GPs working in 71 health institutions were included in the study. A questionnaire of 16 items, focussing on doctors' views and attitudes towards schizophrenia, was applied. Questions were about the views and attitudes of doctors towards general myths related to schizophrenia. Doctors were asked to select one of two responses: 'I agree' or 'I disagree', for statements such as 'schizophrenic patients cannot work' and 'schizophrenic patients are aggressive and dangerous'. After completing the questionnaire, all the GPs were given a single session of antistigma education. The questionnaire was repeated 3 months after training meetings in a subsample of 54 GPs which represented the whole sample in terms of gender, age, and years in medical practice. The authors found statistically significant, positive changes on five items out of the 16 items in the post-test survey when compared to attitudes before training, including items about the treatability of schizophrenia, harmfulness and untrustworthiness of schizophrenic patients. The authors' findings suggest that one antistigma education session, supported by the distribution of related documents, can improve GPs attitudes towards schizophrenia.

A questionnaire was distributed to psychiatrists to investigate their attitudes toward patients with schizophrenia. A total of 42.7% of 60 respondents never informed patients of the diagnosis of schizophrenia and 40.7% informed on a case-by-case basis. The reason that psychiatrists gave for avoiding informing the patients/family members of the diagnosis was the idea that they would not understand the meaning (32.6%) and that they would drop-out from treatment (28.3%). A total of 88.4% of respondents thought the term 'schizophrenia' was used in a pejorative manner in public. The findings revealed that stigmatizing attitudes of society are also shared by some psychiatrists.

ÖZETKişinin kendi annesini öldürmesi, üzerinde çok çalışılan bir konu olmasına karşın mekanizmaları ve güdülerinin ko laylıkla tespit edilemediği görülmektedir.Bu yazıda annesini öldüren, dört kişiyi yaralayan ve aya ğına ateş ederek parmaklarını kopardıktan sonra götürüldü ğü hastanede üçüncü kattan atlayarak intihar girişiminde bulunan ve DSM IV tanı ölçütlerine göre Paranoid Şizofreni tanısı almış bir olgu takdim edilmiştir.Yapılan matrisid çalışmalarının çoğunda, kişilerin olgu muzda olduğu gibi, ağır şiddet davranışı gösterdiği, en kü çük erkek evlat olduğu, annelerini kendi yatak odalarında öldürdüğü ve annelerine karşı çift cieğerlikli (ambivalan) bir bağlılık içinde bulundukları bildirilmiştir.Bu makalede, annesini öldürdüğü sırada psikotik bir tablo içinde bulunan, annesini hem kendi varlığına karşı bir tehdit olarak gören hem de aşırı sevgiye bağlı koruma ve kurtarma özellikleri bulunan bir olgu, matrisidal şizofrenik-lerin özellikleri bağlamında tartışılmıştır.A nahtar kelim eler: Matrisid, Şizofreni. SUMMARYAlthough murdering one's mother is a subject that has been discussed in many case reports, it is not easy to exp lain the mechanisms and motivations involved. In this case report we present a man diagnosed as paranoid schizoph renia acording to DSM-IV criteria who murdered his mother, injured four people and jumped from the window of the third floor after shoting his foot fingers.Most of the matricidal studies show common characte ristics of matricidal men. Matricidal men mostly use excessi ve violence and kill their mothers in their bedrooms. They are usually the youngest child and have ambivalant attach ment to their mothers like in our case. In this case report characteristics of matricidal schizoph renics is discussed in the ligth of a psychotic man who not only perceived his mother as a threat to his existence but al so had protection and rescue feelings for her because of ex cessive love.

ÖZETBu çalışm ada, üç olgu sunumu ile Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ndeki akıl hastaları ile ilgili Ceza Yasası'nın 154'üncü faslı ve Ceza M uhakem eleri Usulü Yasası'nın 155'inci faslı tartışılmıştır. 1971-1994 yılları arasında Lefkoşa Barış Ruh ve Sinir Hastalıkları H astahanesi'ne adli makamlar ca ceza ehliyetinin tespiti için 11 olgu gönderilmiştir. Hasta ne kayıtları ve adli raporların incelenm esi sonucunda m ah kem ece hom isidal davranış gösteren 3 akıl hastasının fasıl 154 kapsam ında değerlendirilerek, ceza tertibine yer olm adı ğı ve fasıl 155 uyarınca KKTC Bakanlar Kurulu'nun belirledi ği bir süre için akıl hastanesinde tutulma tedbirine hükm edildiği görülmüştür. Her üçü de ağır hom isidal eylem de (ci nayet) bulunan olguların ışığında, K.K.T.Cumhuriyeti'nde akıl hastaları ile ilgili kanunlar ve toplum güvenliği açısından bu hastaların m uhafaza ve tedavisi tartışılmıştır.