Korkuteli yöresi düğün geleneklerinin müzik folkloru açısından sunulduğu bu çalışmada, yöreye özgü kültürel dokuların öne çıkarılması, toplanan verilerin yazılı dokümanlara dönüştürülerek sonraki çalışmalara kaynaklık etmesi üzerine odaklanılmıştır. Bu çalışmada, Korkuteli yöresinde geleneksel anlayışlarla günümüze kadar gelmiş, özellikle elektriğin ve teknolojik imkânların sınırlı olduğu ya da yeni yeni kullanılmaya başlandığı dönemleri (1970-1980’li yıllar) kapsayan düğün örf ve adetlerinin birinci ağızdan yansıtılması amaçlanmıştır. İlgili veriler yöredeki kaynak kişilerle yapılan görüşmelerden ve elde edilen dokümanlardan yararlanılarak oluşturulmuştur. Nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması ve kültür analizi (etnografi/ etnografya) modeliyle desenlenen bu çalışmanın verileri betimsel analiz yapılarak çözümlenmiştir. Yöredeki düğünler; düğün öncesi, düğün süreci ve düğün sonrası olmak üzere üç aşamada değerlendirilmiş, düğün öncesi süreçte; kız isteme, dürü, oku/davetiye, düğün sürecinde; tongavut/ tartala, keşkek dövme, yuka ağzı, ıspa/ıspayı/ispahi ve düğünlerde oynanan oyunlar, çeyizaltı, maşala, güreş, kına, yas etme, kız alma (gelin alma), düğün sonrasında ise gelin yüzü yapıldığı belirlenmiştir. Geleneksel düğünler cuma, cumartesi ve pazar ya da salı, çarşamba ve perşembe olmak üzere üç gün yapılmakta, düğün öncesi hazırlıklar ve düğün sonrası yapılan ritüellerle süreç beş günü bulabilmektedir. Korkuteli’ne ait TRT Türk halk müziği arşivine kayıtlı dokuz türkü, Gülizar, Hicaz, Hüseyni, Uşşak ve Zirgüleli Hicaz olmak üzere beş farklı makam dizisi ile benzerlik göstermektedir ve kullanım sıklığı bakımından en yaygın görülen Gülizar makamı dizisidir. Türkülerde 2/4, 4/4, 6/2-9/2, 9/4, 7/8 ve 9/8 olmak üzere altı farklı ölçü sayısı kullanılmıştır ve bu ölçülerden en yaygını 9/8’dir. Türküler dört farklı ses sınırında görülmüştür ve ezgiler çoğunlukla sekiz ve dokuz ses sınırındadır. Türkülerin temaları çoğunlukla aşk- sevda ve gurbettir. Yörede, gelin olurken söylenen ve ölenin arkasından söylenen olmak üzere, kadınlar tarafından iki türlü ağıt yakılmaktadır. Ağıtların ritmik ve melodik bir yürüyüşü yoktur ve ağlama biçiminde söylenmektedir. Geleneksel kına ve düğünlerde kadın icracılar bakır leğen, erkek icracılar davul, zurna ve bağlama çalmaktadır. Sonuç olarak, Korkuteli yöresinde 1970-1980’li yıllardan günümüze kadar ulaşan bir zaman diliminde, geleneksel düğün adetleri ile müziklerinin belgelendirildiği ve bu bağlamda yöreye özgü dönemsel kültürel dokuların anlatıldığı, daha sonraki alan araştırmalarına kaynak olma niteliğinde bir çalışma sunulmuştur.

This paper argues that the Mediterranean imaginations of France and Turkey have served as a barometer for analyzing the level of their bilateral relations. Turkey and France have been among the region’s prominent rivals since the Middle Ages, and their level of relationship has varied over time. This article investigates key patterns that shape the direction of Turkish-French relations and presents a fundamental factor: The spatial representation of the Mediterranean. If the Mediterranean images developed by the two countries are adverse/unfavorable/conflictual, the relationship in a given era deteriorates and vice versa. This study aims to situate the contemporary Turkish and French representations of the Mediterranean through a Critical Geopolitics, and Artificial Intelligence based Content Analysis method. This paper first deals with the theoretical and methodological aspects by focusing on Critical Geopolitics and “word embedding” as a promising technique in content analysis. Second, the historical dynamics between France and Turkey will be discussed by examining the shift in the two countries’ representations of the Mediterranean. Finally, this study will shed light on how the Mediterranean representations of Turkey and France in the recent period affect contemporary bilateral relations in line with the empirical findings obtained from Agence France-Presse and Anadolu Agency

Fransa’daki üniversite yapısı ve akademik ortamın genel özellikleri, ayrıca Uİ alanında üretilen çalışmaların kuramsal ve metodolojik olarak birbirinden kopuk olması Uluslararası İlişkiler’in (Uİ) ‘marjinal’ bir disiplin olarak tanımlanmasına yol açtı. 2000’lerle beraber bir yandan Fransız Jeopolitika Okulu’nun disiplin üzerindeki etkileri belirginleşmeye diğer yandan Bertrand Badie, Marie-Claude Smouts, Guillaume Devin ve Didier Bigo gibi araştırmacıların çalışmaları frankofon dünyanın sınırlarını aşmaya başladı. Adı geçen araştırmacıların Fransız sosyoloji geleneğinin kimi yapı taşlarını Uİ disiplininde analitik araçlar hâline getirmeleriyle Fransız Uİ yazını dünyadaki Uİ çalışmalarıyla bütünleşti ve dahası disiplinde kendine özgü bir yer edindi. Bu makale, Fransa’daki Uİ çalışmalarının ana niteliklerini ortaya koymakta ve söz konusu çalışmaların disipline kattığı kavramsal ve metodolojik yenilikleri incelemektedir.