This study negotiates the quality of life of 59 parents of children with disabilities. The WHOQOL-BRIEF (1996) psychometric tool was used to assess participants' quality of life. Also, the influence of the parent's gender, the type of disability of the child, the existence of other children without disability in the family and the socio-economic level of the family was investigated. The results of the study demonstrated a statistically significant relation between the gender of the parent and the variables of WHOQOL-BRIEF. Τhe results also showed that the type of disability of the child and the socio-economic level of the family had an effect on some of the parameters of the quality of life of parents of children with disabilities.

No abstract

The present study focused on the implementation of the PLAI Program in a boy with Sotos syndrome, aged 10 years. The aim was to describe the results regarding the communication skills of the child after the pilot implementation of the specific Curriculum. Video observation and analysis were used to assess the child's communication skills, both before and after the implementation of the program. The PLAI program, which was implemented for about 4 months, focused on improving the child's communication skills, included similar activities and was based mainly on the strategy of routine and sensory cues. The results from the implementation of the individualized educational program were quite satisfactory, as a significant improvement in the communication skills of the specific child was found. The contribution of the Curriculum "Promoting Learning Through Active Interaction" is very important for the education of students with severe-multiple disabilities.

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αξιολόγηση της κινητικής ανάπτυξης και της προσαρμοστικής συμπεριφοράς παιδιών και εφήβων με οπτική αναπηρία, χωρίς την ταυτόχρονη ύπαρξη άλλης συνοδής αναπηρίας, χρονολογικής ηλικίας 6 - 15 ετών, καθώς και η διερεύνηση της επίδρασης ενός προσαρμοσμένου προγράμματος Φυσικής Αγωγής στις προαναφερόμενες παραμέτρους. Στα πλαίσια της μελέτης, στην οποία συμμετείχαν παιδιά και έφηβοι με οπτική αναπηρία που φοιτούσαν στα Ειδικά Δημοτικά Σχολεία Τυφλών της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας και των Ιωαννίνων, πραγματοποιήθηκε μία έρευνα συσχετίσεων και μία πειραματική έρευνα. Η πειραματική έρευνα προέκυψε ως μια αναγκαιότητα μετά από την ολοκλήρωση της έρευνας συσχετίσεων. Στην έρευνα συσχετίσεων συμμετείχαν 37 παιδιά και έφηβοι με οπτική αναπηρία (Μ = 10.24, SD = 2.19 έτη) και 37 παιδιά και έφηβοι χωρίς οπτική αναπηρία (Μ = 10.16, SD = 2.25 έτη). Στην πειραματική έρευνα συμμετείχαν 24 παιδιά και έφηβοι με οπτική αναπηρία που χωρίστηκαν με τυχαία κατανομή σε δύο ομάδες, την ομάδα παρέμβασης (Ο.Π.) και την ομάδα ελέγχου (Ο.Ε.). Η Ο.Π. αποτελούνταν από 12 παιδιά και εφήβους με οπτική αναπηρία (Μ = 10.16, SD =2.16 έτη) και η ομάδα ελέγχου αποτελούνταν από 12 παιδιά και εφήβους με οπτική αναπηρία (Μ = 10.75, SD =1.81 έτη).Όλοι οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν πριν και μετά την εφαρμογή του προγράμματος παρέμβασης στην αξιολόγηση της κινητικής ανάπτυξης και της προσαρμοστικής τους συμπεριφοράς.Για την αξιολόγηση της κινητικής ανάπτυξης χρησιμοποιήθηκε η σύντομη μορφή (Short Form) του κινητικού τεστ Bruininks-Oseretsky Test of Motor Proficiency (BOT-2), (Bruininks & Bruininks, 2005). Αντίστοιχα, για την αξιολόγηση της προσαρμοστικής συμπεριφοράς χρησιμοποιήθηκε η Κλίμακα Προσαρμοστικής Συμπεριφοράς Vineland-II, Φόρμα Αξιολόγησης Δασκάλου (Vineland Adaptive Behavior Scales, Second Edition, Teacher Rating Form, Sparrow, Balla και Cicchetti, 2005).Η Ο.Π. συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα προσαρμοσμένης Φυσικής Αγωγής συνολικής διάρκειας 12 εβδομάδων, με συχνότητα 3 φορές ανά εβδομάδα και διάρκεια 40 λεπτά ανά συνεδρία.Το πρόγραμμα παρέμβασης ξεκινούσε με ασκήσεις προθέρμανσης, ακολουθούσε το κυρίως πρόγραμμα και ολοκληρωνόταν με ασκήσεις αποθεραπείας. Η φάση της προθέρμανσης είχε διάρκεια δέκα λεπτά και οι συμμετέχοντες έκαναν ποδήλατο ή διάδρομο ή ελλειπτικό. Η φάση του κυρίως προγράμματος είχε διάρκεια 25 λεπτά και περιλάμβανε ασκήσεις ορθοσωμικής, ασκήσεις για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης με έμφαση στη στατική και δυναμική ισορροπία, ασκήσεις προσανατολισμού στο χώρο, ασκήσεις λεπτής κινητικότητας και συντονισμού. Η φάση της αποθεραπείας είχε διάρκεια πέντε λεπτά και περιλάμβανε ασκήσεις χαλάρωσης.Από τα αποτελέσματα της έρευνας προέκυψε ότι οι επιδόσεις των παιδιών και των εφήβων με οπτική αναπηρία, αναφορικά με την κινητική ανάπτυξη και την προσαρμοστική τους συμπεριφορά υπολείπονταν σημαντικά (p < .05), συγκριτικά με τις επιδόσεις των βλεπόντων συνομηλίκων τους. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι οι μεταβλητές κινητική ανάπτυξη και προσαρμοστική συμπεριφορά παιδιών και εφήβων με οπτική αναπηρία συσχετίζονται (r =.335, p = .043). Επιπρόσθετα, φάνηκε ότι μετά τη λήξη του προγράμματος παρέμβασης, οι συμμετέχοντες στην Ο.Π. παρουσίασαν σημαντική βελτίωση τόσο στην κινητική ανάπτυξη (p < .05), όσο και στην προσαρμοστική τους συμπεριφορά (p < .05).Αντίθετα, στην ομάδα ελέγχου δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στις υπό εξέταση παραμέτρους πριν και μετά την εφαρμογή του προγράμματος παρέμβασης.Από την παρούσα μελέτη συμπεραίνεται ότι τα παιδιά και οι έφηβοι με οπτική αναπηρία είναι ικανοί να βελτιώσουν την κινητική ανάπτυξη και την προσαρμοστική τους συμπεριφορά μετά από τη συμμετοχή τους σε ένα πρόγραμμα Φυσικής Αγωγής.