In the study, aimed to compare three different education periods, On-Campus Education (2019), Hybrid Education (2020), and Online Education (2021), in terms of students' satisfaction within the scope of the courses offered in Physiotherapy and Rehabilitation program. The dataset of study collected as a retrospective study from the Physiotherapy and Rehabilitation Department in Health Sciences Faculty of Yeditepe University, Istanbul. The spring semester students of 2019, 2020, and 2021 (respectively, n=170; n=158; n=229) participated in the study. The assessment of students’ learning outcomes was obtained from questionnaires prepared by the research team. Answers are allowed upon a 6-point Likert scale (0:Strongly Disagree - 5:Strongly Agree). According to the Analysis of Variance (ANOVA) test results, in the Introduction to Physiotherapy Occupation, Hydrotherapy, Manipulative Therapy-II Functional Anatomy and Kinesiology-II, Neurologic Rehabilitation, Orthosis and Prosthesis Rehabilitation and Physiotherapy in Sport courses, statistically significant difference was found (respectively, p=0.005, p=0.001 p=0.009, p=0.001, p=0.018, p=0.001, p=0.001). According to the satisfaction of the Physiotherapy students at three-grade levels, the courses with high theoretical content may be given online. Therefore, the online system can be integrated into the physiotherapy education system, but it cannot replace campus education in practical courses.

Çalışmanın amacı görme engelli çocukların denge ve yaşam kalitelerini incelemektir. Çalışmaya sekiz-12 yaş arasındaki görme engelli 8, normal gören 10 çocuk dahil edildi. Çocukların yaş ve görme kayıplarının dereceleri kaydedildi, antropometrik ölçümleri alındı. Dengeleri “Denge Hata Puanlama Sistemi” ile değerlendirildi. Yaşam kaliteleri sekiz-12 yaş için “Pediatrik Yaşam Kalitesi Envanteri 4.0” kullanılarak değerlendirildi. Her iki grubun değerlendirmeleri Mann-Whitney U testi kullanılarak karşılaştırıldı. Tüm testlerde istatistiksel anlamlılık düzeyi 0,05 olarak kabul edildi. Her iki gruptaki çocukların yaş ve antropometrik özellikleri benzer bulundu (p>0,05). Sert/düz zemin üzerindeyken tek bacak üstünde durma, toplam sert zemin, toplam yumuşak zemin ve toplam denge hata puanlarının görme engelli çocuklarda daha yüksek olduğu bulundu (sırasıyla p=0,003; p=0,016; p= 0,001; p=0,002). Çocukların yaşam kalitesi değerlendirmelerinde çocuklar arasında fark bulunmadı (p>0,05). Ebeveyn yaşam kalitesi ölçeklerinde ise fiziksel sağlık işlevselliğinde ve toplam ebeveyn değerlendirme puanlamasında görme engelli çocukların yaşam kalitesi puanlarının daha düşük olduğu bulundu (sırasıyla p=0,003; p=0,001). Görme engelli çocuklarda denge gelişimi tipik gelişen yaşıtlarına göre gecikebilmekte veya farklı şekilde ilerleyebilmektedir. Görsel bilginin denge üzerine etkisi en çok yumuşak zeminde tek ayaküstünde durma becerisinde görülmüştür. Bu durumun görme engelli çocuklar için dinamik denge becerilerinin statik denge becerilerinden daha zor olmasıyla ilişkili olduğu düşünülmektedir.