The aim of this stady was to examine the relationship between triiodothyronine (T3), thyroxin (T4), insulin-like growth factor-I (IGF-I) and blood serum liver function biomarkers concentrations in Holstein and Red Holstein heifers during the peripartal period. In the first experimental group (I) were heifers of Holstein Friesian breed (n=10), and in the second experimental group (II) were Red Holstein heifers (n=10). Blood samples were taken from the vena coccygea three times during the short peripartal period (5 days before delivery, at delivery and 5 days after delivery), and blood serum samples were separated after spontaneous coagulation. Blood serum T3, T4 and IGF-I concentrations were determinated using radioimmunoassay (RIA). Blood serum concentrations of glucose (G), total protein (TP), albumin, (Alb), urea, total bilirubin (tBil) and aspartate aminotrasferase (AST) were determined using commercial ELISA kits. The statistical significance between means was determined using Student t-test. Blood serum T3 concentration in Group II was significantly lower after delivery, and T4 concentration was significantly higher before delivery (p<0.05), compared to Group I. Mean blood serum IGF-I concentrations between the two experimental groups were not significantly different at all time intervals. Relationships between the determined hormones showed a median positive correlation between T3, and T4 (r=0.74) in Group I and highly positive correlation in Group II (r=0.81). Blood serum thyroid gland hormones and IGF-I concentrations in healthy heifers during peripartal period vary considerably, the lowest values being determined immediately after calving in both experimental groups. Blood serum G, TP, Alb and urea concentrations were significantly higher in Group I at all investigated time intervals. Blood serum tBil concentration was significantly higher after partus in Group I (11.02 ± 3.33 : 8.49 ± 3.35 μmol/L, Group I vs. II, respectively), and AST activity was not significantly different at all intervals

Republika Srpska prostire se na površini od 25.035 km 2 , a to je 2.503.500 ha. Na ovom prostoru susreću se različiti klimatski tipovi. Raznolikost klimatskih karakteristika uslovljava i postojanje različitih biocenoza koje omogućavaju bitisanje prilično velikog broja vrsta flore i faune. Na ukupnoj teritoriji Republike Srpske postoji 91 lovište.Osnovna želja svih je da se kapaciteti lovišta maksimalno popune, odnosno da se postigne optimalno brojno stanje. Da bi se stiglo do željenog cilja mora se planski i racionalno gazdovati na svim nivoima. Odstrel ne sme biti cilj, već svrha očuvanja i postizanja optimalnog broja divljači u lovištu. Neophodno je istaći da se može odstreljivati samo realan prirast, ato će se postići ako je prolećno brojanje, kao mera utvrđivanja matičnog fonda, maksimalno realno. To je, često, uzrok nerealnog odstrela koji dovodi do katastrofalnih posledica. Lovne osnove i planovi gazdovanja moraju maksimalno objektivno uvažavati sva činjenična stanja na terenu. Osnovni planski dokument je "Program razvoja lovstva Republike Srpske, za period 2010.-2020." koga je usvojio Lovački savez Republike Srpske. Pravilnim gazdovanjem i implementacijom planskih dokumenata u praksi mogu se postići željeni rezultati, da divljači bude dovoljno, da bude zdrav i da trofejna vrednost bude na visokom nivou.

A group of dogs known as hounds is widespread and highly appreciated among the hunters on the Balkans. Hounds are referred to as hunting dogs that engage in loud pursuit of game along its trail. These dogs do not need to se the game in order to pursue it and begin to bark once they stumble upon game trail. First serious research along with zootechnical measurement was conducted in 1905, at which occasion three large groups of hounds that inhabit the Balkans were described. This undertaking provided a solid foundation for further research and standardization of certain hound breeds. Though a lot of field work and standardization efforts were undertaken since then, there are still groups of hounds not encompassed in previous research work that are well-spread on the field and frequently utilized as hunting companions. One of the variety among these non-standardized breeds are Bulgarian scent hound, which differ from described hound breeds by certain exterior characteristics. In this paper, processed and analyzed some of the basic exterior features of body and head of the Bulgarian Scent Hound. Measurements were performed in 21 males and 15 females of following parameters, the height at withers, back height, loin height, chest circumference, body length, head length, skull length, nozzle length, head width and nozzle width. The average height of males is 54.60 and female 51.73 cm. Head length of males, on average, was 23.95 cm and females 23, 53 cm.

SažetakMetiljavost kod jelenske divljači na području dva lovišta specijalnig rezervata prirode "Gornje podunavlje" postala je veoma veliki problem. Uzročnik bolesti su paraziti iz grupe pljosnatih crva (Phylum Platyhelminthes)i to veliki metilj (Fasciola hepatica, Linnaeus, 1758), valiki američki metilj (Fasciola magna, Cobbold, 1855) i mali metilj (Dicrocoeliumdendriticum, Rudolphi, 1819). Prema podacima iz dostupne literature uzročnik metiljavosti kod jelenske divljači u ritskim područjima Srbije u najvećem broju slučajeva je američki metilj, dok se mali metilj uglavnom dijagnostikuje kod muflona (Marinković,2008). Konfiguracija terena na kojima se nalaze lovišta, koja su plavna i močvarna, stvaraju pogodne uslove za razvoj američkog metilja. Kod odstreljenih grla jelenske divljači na osnovu patomorfološkog nalaza i izgleda jetre, izgleda dlake, sluzokoža i opšteg stanja uhranjenosti jedinki , postavljena je sumnja na metiljavost. Prilikom spoljašnjeg pregleda odstreljenih životinja, primećeno je da su životinje u lošoj kondiciji, sa slabo razvijenom skeletnom muskulaturom i slabim rezervama masnog tkiva. Dlačni pokrivač bio je lošeg kvaliteta, a u perianalnoj regiji uočena je diareja. Sluzokože su bile blede. Kod više od 50% pregledanih životinja makroskopski su se mogle uočiti promene na jetri. Jetra je bila uvećana, prljavo sive boje sa cističnim formacijama. Koezistencija je bila uglavnom gumasta. Ciste su bile ispunjene mrkom sluzavom tečnošću iz kojih su na pritisak izlazili paraziti listastog oblika.Takođe kod odstreljenih jedinki primetno je umanjenje trofejene vrednosti rogovlja usled bolesti i zaostajanja u telesnom razvoju. Na osnovu do sada dobijenih rezultata evidentno je da postoji sumnja na metiljavost kod jelenske divljači. Patoanatmoski nalazi ukazuju na invadiranost američkim metiljem, ali tačna determinacija parazita i konačna dijagnoza bi se postavilia koprološkim pregledom, tako da na osnovu dosadašnjih rezultata ne može se sa tačnom sigurnošću govoriti o vrsti uzročnika metiljavosti na ovom području.

SažetakSrna (Capreolus capreolus L.) je najbrojnija i najrasprostranjenija vrsta krupne divljači u Evropi, a uz divlju svinju predstavlja ekonomski najznačajniju vrstu divljači visokog lova u lovištima Srbije. Međutim, male dimenzije trofeja u kombinaciji sa većim udaljenostima i slabijom vidljivošću u vreme kada se tipično lovi srneća divljač često otežavaju dobru procenu vrednosti trofeja u CIC poenima. Cilj rada je bio da ustanovi korelaciju između parametara koji utiču na poene za lepotu trofeja i mogu se dobro proceniti na terenu i parametara koji se na ovaj način ne mogu proceniti, odnosno, da ustanovi li je na osnovu ocene pravilnosti i dužine parogova moguće proceniti obim ruža i s kojom pouzdanošću. Za potrebe rada upotrebljeno je 116 trofeja srnadaća odstreljenih u toku protekle četiri decenije u lovištima na području Republike Srbije i području bivše SR Bosne i Hercegovine i SR Hrvatske. Mereni su obim ruže, dužina parogova i dužina štangle do odvajanja prvog paroška, a trofeji su shodno izgledu razvrstavani u jednu od pet kategorija. Ispitivanje i upoređivanje odnosa ovih parametara je vršeno T i Z testom i neparametarskim testovima. Na osnovu dobijenih rezultata zaključeno da na svim tipovima trofeja ne postoji značajna razlika odnosa dužine parogova, dužina štangli i obima ruža, dok je primećena razlika u odnosu dužine paroga i dužine štangle na osnovu koje se zaključuje da grla sa jačim parošcima imaju i veću krunu, odnosno kraću štanglu u odnosu na veličinu paroga, dok je korelacija između obima ruže i dužine paroga srednje jaka do jaka.