Celem artykułu jest omówienie kościelnych reform legislacyjnych, które dotyczą małoletnich. Zarys praw należnych dzieciom rozpoczyna się od starożytności, w ramach którego przedstawiono sytuację chrześcijan w społeczeństwie grecko-rzymskim basenu Morza Śródziemnego, w którym obowiązywało prawo rzymskie nie do końca przestrzegane. W artykule odniesiono się do średniowiecza, aby zbadać, czy ustawodawstwo zawierało przepisy prawne dotyczące ochrony małoletnich. Po krótkim historycznym nawiązaniu, Autorzy przedstawili proces ewolucji kościelnego systemu prawnego względem małoletnich, dzieląc go na trzy etapy. Obecny system prawny Kościoła katolickiego wchodzi w czwarty okres ewolucji, dlatego Państwo i Kościół powinni wykorzystywać narzędzia prawne, aby chronić małoletnich i dzieci.

No abstract

Artykuł przedstawia zagadnienie zmiany regulacji dotyczącej możliwości udzielania sakramentów pokuty, Eucharystii i namaszczenia chorych chrześcijanom niekatolikom. Regulacja bowiem aktualnie obowiązująca –skodyfikowana w kan.  844 §§ 3-5 KPK – jest efektem modyfikacji jakie zachodziły w prawodawstwie Kościoła rzymskokatolickiego. Co ważne, normy zawarte w niniejszym kanonie stanowią „milowy krok” w dialogu ekumenicznym między Kościołem katolickim a Kościołami i Wspólnotami eklezjalnymi odłączonymi od rzymskiej Stolicy Apostolskiej.

Uważnienie zwykłe małżeństwa z powodu braku formy kanonicznej (kan. 1137 CIC 17, kan. 1160 kpk) WstępW końcowej części materialnego prawa małżeńskiego znalazła się instytucja uważnienia małżeństwa, z reguły będąca marginalnym przedmiotem uwagi kanonistów. Ten fakt w głównej mierze zadecydował o podjęciu tematyki określonej w tytule tego opracowania, jakim jest problem uważnienia zwykłego małżeństwa z powodu braku formy kanonicznej, normatywnie skodyfikowany w kan. 1160 kodeksu prawa kanonicznego [dalej: kpk] 1 . Poruszając tę tematykę, na wstępie należy zauważyć, że brzmienie obowiązującej regulacji jest niemal identyczne z brzmieniem kan. 1137 Codex Iuris Canonici z 1917 roku [dalej: CIC 17] 2 . Oznacza to zatem, że w wykładni tej normy powinna znaleźć zastosowanie zasada interpretacyjna, skodyfikowana w kan. 6 § 2 kpk, zgodnie z którą "Jeśli kanony niniejszego Kodeksu zawierają stare prawo, winny być interpretowane z uwzględnieniem kanonicznej tradycji" 3 . Stąd też punktem wyjścia analiz stanie się kan. 1137 CIC 17.