No abstract

Tom 75 • nr 5 • 2019 pełna liczba przypadków pozostaje nieznana [1]. Badania Soriano i wsp. do już wymienionych czynników ryzyka dołączają nadmierne spożywanie alkoholu, stosowanie leków moczopędnych lub cyklosporyny, a z chorób towarzyszących-łuszczycę [3]. Khana i wsp. listę chorób uzupełniają o choroby mielo-i limfoproliferacyjne. Precyzują też, że czynniki ryzyka mogą być zarówno Patofizjologia i epidemiologia Dna moczanowa polega na bolesnym zapaleniu stawów, najczęściej pierwszego śródstopno-paliczkowego, wynikającym z wytrącania się kryształów moczanu monosodowego w przestrzeni stawu i otaczających tkanek w następstwie hiperurykemii [1]. Po chorobie zwyrodnieniowej stawów (27 mln przypadków) jest najczęstszym typem zapalenia stawów w dorosłej populacji USA [2]. W krajach rozwiniętych, zwłaszcza USA i Wielkiej Brytanii, osiąga zapadalność od 13,9/1000 do nawet 39/1000, która zwiększa się z wiekiem [2, 3]. Czynnikami ryzyka są też współistniejące choroby ogólnoustrojowe, takie jak niewydolność serca, w tym zastoinowa, miażdżyca tętnic i przewlekła choroba nerek-PChN, a także błędy dietetyczne z następowym zespołem metabolicznym (cukrzyca typu 2, hipertriglicerydemia, obniżenie stężenia frakcji HDL, nadciśnienie tętnicze, otyłość) [3, 4]. Epizody sercowo-naczyniowe wprawdzie nie są przyczyną dny, ale z nią współwystępują [4, 5]. Badania Zhu i wsp. wyodrębniają czynniki otyłości i nadciśnienia tętniczego, podkreślając ich szczególny wpływ na zwiększenie się zachorowalności w latach 1987-2007. Zwraca uwagę fakt, że wnioski pochodziły z badań na reprezentatywnej próbie Amerykanów (N = 5707), zaś ekstrapolacja trendu oparła się na porównaniu do nawet 3,29-krotnie większej próby z poprzedniego badania (N = 18825) [2]. Estymacja Lawrence i wsp. wskazuje wzrost zapadalności z 2,1 mln w 1995 r. do 3 mln w 2005 r. Jednocześnie z braku kompletnych badań, według autorów, The new generation uricosuric drugs, xanthine oxidase inhibitors, and combination therapy as options for gout pharmacotherapy-a review paper • Due to adverse effects, uricosuric drugs have been withdrawn only for gout support. Xanthine oxidase inhibitors (XOI) took their place as the drugs of choice. Although they are easier to monitor and free from many side effects, they have a limited spectrum of associations within their own drug group and must be used with caution especially in older patients. New generation uricosuric medications, which can be used alone in patients resistant to XOI, have also been initiated for combination with XOI. The latest randomized trials seek to demonstrate the efficacy of combination medications instead of selective drug class assessments. Recently Il-1 blockers have been the subject of the analysis, too. Although their beneficial therapeutic effect in the gout exacerbation phase has been detected, the use of them has been limited by numerous contraindications and therefore comitted in the National Institute for Healt and Care Excellence recommendation. The aim of the scientific paper is to review the world literature on ...

Tylko w latach 2016-2017 opublikowano łącznie 954 prace o kacheksji, w tym 370 artykułów przeglądowych i komentarzy, 254 studiów przypadku i innych badań nierandomizowanych, 246 badań podstawowych i 26 badań randomizowanych. Publikacji na ten temat o liczbie cytowań 10 lub więcej było 147, z czego 25% pochodziło z 5 czasopism (w analizowanym okresie problem kacheksji zainteresował 478 redakcji na świecie). Postęp badań nad tym zagadnieniem w kierunku prób randomizowanych i zwiększająca się liczba publikacji ogółem sprzyjają poszukiwaniu nowych metod terapii. Polska Bibliografia Lekarska dowodzi dużego zainteresowania leczeniem żywieniowym pacjentów chorych na nowotwory wśród dietetyków i nieco tylko mniejszego u onkologów. Także farmaceuci są zainteresowani doradzaniem w wielospecjalistycznej terapii nowotworów. Wskazuje to na duże znaczenie problemu uświadamiane przez przedstawicieli wielu różnych dyscyplin. Coraz częściej problem pacjentami chorymi na nowotwory zajmują się inni specjaliści niż onkolodzy, co powinno cieszyć wobec dużych wyzwań leczenia systemowego. Z drugiej strony należy pamiętać, że leczenie żywieniowe spełnia tylko pomocniczą funkcję w kompleksowej terapii nowotworów. Celem artykułu jest przypomnienie podstawowych standardów leczenia żywieniowego pacjentów chorych na nowotwory w oczekiwaniu na nowe metody terapii.