Badacze biografii zauważają wzrost liczby prac odwołujących się do badań biograficznych, przy jednoczesnym spadku ich wartości poznawczej. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy jest nietrafne przekonanie o ich łatwości, wynikające z przenoszenia na grunt badań naukowych oczywistości naturalnego nastawienia. Źródeł inspiracji do staranniejszego namysłu nad pedagogicznymi badaniami biograficznymi autorka artykułu poszukuje w koncepcjach narracji, w pracach literaturoznawców. Autorka przedstawia dwa odmienne sposoby rozumienia narracji. Pierwsze – przyjmujące założenia strukturalizmu (narracje jako kody fabularne wypowiedzi prozatorskich). Drugie – będące konsekwencją teoretycznej ekspansji pojęcia na całą dziedzinę nauk humanistycznych i część nauk społecznych – ujmujące narrację jako ludzką zdolność organizowania zdarzeń i działań w całościowe, rozwijające się w czasie struktury. Takie rozumienie narracji wiąże się z przebiegiem życia i jego relacjonowaniem, a tym samym z badaniami biograficznymi.

The thesis that the significance attributed to specific methodological solutions depends on their theoretical interpretation is not new. Nevertheless, among some researchers there is still a tendency to "make methods independent" (to omit their theoretical context). This tendency is expressed by expectations regarding mixed-methods, as if there were no previous discussions about "paradigmatic disproportions". Different methods are being combined in one research study under the term of "triangulation" (its two functions are discussed) or "method mixing". The author argues that accepting a new name does not solve any of the old problems. As an exemplification of selected problems she presents a sample of results from the conducted research: evaluation of professional development formulated by graduates of pedagogical studies. This evaluation was obtained in two ways: through a questionnaire (survey method) and in a free interview (method of objective hermeneutics).

The area of pedagogy research penetration is situated in the disciplines of social sciences and humanities. The answer to the question what methodological consequences this brings to the practice of pedagogy favours the broadening of the methodological awareness of pedagogues. The author adopts a conventional starting point, established by W. Dilthey's statement that some sciences explain the world and other understand it, in which the research practice of social sciences, which adapted the method of natural sciences, was diametrically different from the research in the humanities. This difference is expressed, among other things, in the different treatment of the method, as well as the different position of the researcher in the research process. Nowadays the methodology of social sciences is internally diverse. There is a current within it, referred to as qualitative research, in which the influence of achievements in the field of humanities is clearly visible, and which becomes a source of premises for the recognition of reality in empirical cognition.

No abstract

-