Tarih boyu büyük devletlerin çekişme ve mücadele alanı olan Kafkasya, jeopolitik değerini günümüzde de artırarak devam ettirmektedir. Bu mücadelenin ortasında kalan ve varoluşlarını sürdürmek isteyen küçük sayılabilecek pek çok halk ise kendi devletli yaşam ülkülerini bağımsızlık mücadelesi vererek hayata geçirmeye çalışmaktadırlar. Etnik köken ve dini yaşam tarzları bakımından bölgedeki tarihsel zenginlik, bu halkların kendi devletlerini kurmalarının önünde, devlet olmanın ontolojik unsurlarını sağlayabilmeleri bakımından bir engel teşkil etmektedir. Salt demokratik ya da insan hakları bakımından düşünüldüğünde haklı görülebilecek bu mücadele, bölgedeki güç unsurlarının ekonomik ve insan kaynağı bakımından potansiyelleri göz önüne alındığında gerçekçi olmamakla birlikte, bu güçlerin arasındaki sıfır toplamlı oyunda her birinin elinde koz olarak kullanılmaya müsaittir. Güney Osetya toplumu da, bu halklardan biri olarak çalışmanın konusunu teşkil etmektedir. Güney Osetya'nın yakın geçmişte yaşadıklarının ve bölgeye etkisinin ele alındığı bu çalışmada, geleceğe dair bazı öngörüler geliştirilmeye çalışılmaktadır. Güney Kafkasya'daki bu veya diğer bağımsızlık ya da ayrılma hareketleri sadece Gürcistan ile Rusya'yı değil, doğrudan Türkiye'yi ve Türkiye'nin dış politikası gereği Batı Bloku'nda yer alan başta ABD, İngiltere ve AB ülkeleri olmak üzere pek çok devleti ilgilendirmektedir.

Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi ile Cumhurbaşkanına bağlı olarak yeniden düzenlenmiştir. Bununla birlikte; yeni sistemin inşası sürecinde, 1 Sayılı Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi ile Güvenlik ve Dış Politikalar Kurulu adında bir kurul kurulmuştur. Bölgesel jeopolitik koşulların Türkiye'nin başta güvenlik olmak üzere demokratik devlet yapısını olumsuz etkilemesinden dolayı, MGK'nın bu süreçte geçirdiği kurumsal değişiklikler incelenmeye ve araştırılmaya değerdir. Söz konusu inceleme ve araştırma Genel Kamu Hukuku perspektifinden devletin kuruluş felsefesi ve ontolojik unsurları açısından yapılmakta olup; değişen yapısıyla MGK'nın etkinliği, yeni kurulan Güvenlik Ve Dış Politikalar Kurulu ile arasındaki ilişki de göz önüne alınarak değerlendirilmeye çalışılmaktadır. Öz olarak; Türkiye'nin milli güvenlik

2001 yılında AİHS ile uyum sağlama amacıyla gerçekleştirilen anayasa değişikliklerine kadar genel bir sınırlandırma sebebi olan, bu değişikliklerden itibaren ise özel bir sınırlandırma sebebi haline gelen milli güvenlik kavramı, Anayasa Mahkemesi kararlarında pek çok kez ifade edilmiştir. Anayasada özel bir sınırlandırma sebebi haline gelmesiyle, her hak bakımından söz konusu olmayan, sadece ilgili haklara ilişkin hükümlerde düzenlenen milli güvenlik olgusu, bu çalışmada, anayasal düzenlemelerle birlikte Anayasa Mahkemesi kararları ışığında ele alınmaktadır. Anayasa Mahkemesinin 2012 yılından itibaren vermeye başladığı bireysel başvuru kararlarının yanı sıra, norm denetimine ilişkin kararları taranmış, özellikle 1982 Anayasası hükümleri gereğince verdiği kararlardan milli güvenlik olgusunu ele alanları çalışmaya dâhil edilmiştir. 2001 yılı değişikliği öncesindeki anayasal düzenleme ile sonrasındaki hükümler Anayasa Mahkemesi kararlarına yansımaları doğrultusunda değerlendirilerek, bir sınırlandırma sebebi olarak milli güvenliğin temel hak ve hürriyetlerin korunması ve gerçekleşmesi bakımından devletin yükümlülüklerini nasıl etkilediği, özgürlük – güvenlik dengesi de gözetilerek analiz edilmiştir. Bununla birlikte; Anayasa Mahkemesi’nin 2016 – 2018 yılları arasında yaşanan 2 yıllık olağanüstü hal döneminde milli güvenlik ile ilgili verdiği kararları da ayrıca çalışmanın kapsamında tutularak, Genel Kamu Hukuku ve İnsan Hakları alanında literatüre katkı sağlaması ve kaynak yaratması amaçlanmıştır.