No abstract

No abstract

Throughout the history of the Turkish Republic, the telephone has collectively been perceived as a technology of modernity, progress, wealth and cultural capital. Yet due to a deteriorated infrastructure, which has hindered penetration of the telephone to the entire country, only a small segment of society was able to install a telephone in their private dwellings as well as in their place of business. This article discusses the results of an oral history research, based on in-depth interviews with telephone users (and non-users) in Istanbul, Ankara, Kayseri and Diyarbakir, conducted during 2011–2012. Essentially, this article argues, that technology transfer does not necessarily translate itself into modes of social life as modernity, at least not uniformly so. On the contrary, our oral history study displays a variety of “modernities”, which existed side by side.

No abstract

On yedinci yüzyılda cadılığın doğasına yönelik tutumları yorumlarken, söylenecek ilk şey, cadıların var olup olmadığı konusunda neredeyse hiç kimsenin tartışmadığıdır. Cadıların varlığı tartışmalı değildi, tartışmaların merkezinde cadıların faaliyetlerinde şeytani müdahale olup olmadığıydı. Bu bağlamda asıl tartışma konusu, cadıların müttefiki olarak görülen Şeytan'dı. Cadılıkla ilgili adli mekanizma, cadılığa atfedilen şeytani içerik ile yakından ilişkiliydi. Cadıların doğal fenomenler üzerinde doğaüstü etkiler yaratma konusunda daha önce kabul edilen doğuştan gelen kapasiteleri 1604 yasası (Witchcraft Act) ile Şeytan'la olduğuna inanılan ilişkilerine bağlanmıştı. Bu çalışmanın argümanı durum böyle olmasaydı, cadıların faaliyetleri muhtemelen sosyal bir suç olarak kabul edilebilirdi, ancak bu unsur ile birlikte dini bir suç haline de gelmiştir şeklindedir. Bu argüman bu konu etrafında on yedinci yüzyılda yapılan tartışmalar ile örneklendirilecektir.