ÖZET Amaç: Bu çalışmada DSM-5 tanı ölçütlerine göre yeniden düzenlenen Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi (6-18 Yaş) -Şimdi ve Yaşam Boyu Şekli-DSM-5 Kasım 2016-Türkçe Uyarlaması'nın (ÇDŞG-ŞY-DSM-5-T) geçerlik ve güvenirliğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Yaşları 6-17 arasındaki, 150 çocuk ve ergene ÇDŞG-ŞY-DSM-5-T uygulanmıştır. ÇDŞG-ŞY-DSM-5-T ile konulan tanıların geçerliği, klinik değerlendirme ile konulan DSM-5 tanıları (uyum geçerliği) ve o tanıyı değerlendiren ölçek puanları (eş zaman geçerliği) dikkate alınarak değerlendirilmiştir. Değerlendiriciler arası güvenirlik seçkisiz yöntemle belirlenen 20 katılımcıda incelenmiştir. Ayrıca aynı yöntemle seçilen 20 farklı katılımcıyla yapılan ilk değerlendirmeden üç hafta sonra ÇDŞG-ŞY-DSM-5-T uygulanarak test-tekrar test güvenirliği araştırılmıştır.Bulgular: ÇDŞG-ŞY-DSM-5-T ile yapılan görüşme ile konulan tanıların uyumunun yeme bozuklukları, seçici konuşmazlık ve otizm spektrumu bozuklukları açısından çok iyi (κ=0,92-1,0), dışa atım bozuklukları, obsesif kompulsif bozukluk, karşıt olma/karşı gelme bozukluğu, yaygın anksiyete bozukluğu, sosyal anksiyete bozukluğu, depresif bozukluklar, yıkıcı duygudurum düzensizliği bozukluğu ve dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu açısından iyi (κ=0,67-0,80) düzeyde olduğu gözlenmiştir. Değerlendiriciler arası güvenirliğin seçici konuşmazlık için çok iyi (κ=1,0), karşıt olma/karşı gelme bozukluğu, yıkıcı duygudurum düzensizliği bozukluğu, dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ve depresif bozukluklar için iyi derecede (κ=0,63-0,73) olduğu; test-tekrar test güvenirliğinin de otizm spektrumu bozuklukları için çok iyi derecede (κ=0,82), dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu, karşıt olma/karşı gelme bozukluğu, depresif bozukluklar ve yaygın anksiyete bozukluğu ve için iyi derecede (κ=0,62-0,78) olduğu görülmüştür.Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları ÇDŞG-ŞY-DSM-5-T'nin görüşme çizelgesine yeni eklenen seçici konuşmazlık, yıkıcı duygudurum düzensizliği bozukluğu ve otizm spektrumu bozuklukları dâhil birçok tanı grubu için geçerli ve güvenilir veri sağladığını düşündürmüştür. Method:A total of 150 children and adolescents between 6 and 17 years of age were assessed with K-SADS-PL-DSM-5-T. The degree of agreement between the DSM-5 criteria diagnoses and the K-SADS-PL-DSM-5-T diagnoses were considered as the measure of consensus validity. In addition, concurrent validity was examined by analyzing the correlation between the diagnoses on K-SADS-PL-DSM-5-T and relevant scales. Interrater reliabilities were assessed on randomly selected 20 participants. Likewise, randomly selected 20 other participants were interviewed with K-SADS-PL-DSM-5-T three weeks after the first interview to evaluate test-retest reliability. Results:The consistency of diagnoses was almost perfect for eating disorders, selective mutism and autism spectrum disorder (κ=0.92-1.0), substantial for elimination disorders, obsessive-compulsive disorder, oppositional defiant disorder, generalized anxiety disorder, s...

No abstract

In this study the prevalence and comorbidity of mental disorders were examined for the first time with the Structured Clinical Interview for DSM-IV (SCID-I) in a consecutive sample of Turkish speaking patients (n=51). The symptom severity of the depressiveness was measured with the Beck Depression Inventory (BDI), of the somatoform complaints with the Screening for Somatoform Symptoms (SOMS) and of the posttraumatic stress disorder (PTSD) with the Essen Trauma Inventory (ETI). The most common current diagnoses were the somatization disorder (41.2%; n=21), a single episode of major depression (37.3%; n=19) and the PTSD (31.4%; n=16). In 80.4% (n=41) of the patients at least one comorbid mental disorder was documented. In comparison with German reference values the Turkish patients showed a significant higher severity of the depressive and posttraumatic, however not of the somatoform symptomatology.

AimEarly childhood screen exposure leads to multiple adverse health events and parents have a major influence on their children's screen time. Our aim was to determine the association between maternal acceptance–rejection/control behaviours and excessive screen exposure in pre‐school children.MethodsIn this cross‐sectional descriptive study, children aged 2–5 years who had daily screen time <1 h (n = 76) and >4 h (n = 62) were enrolled. A structured survey form and Parental Acceptance–Rejection/Control Questionnaire were completed by mothers.ResultsTotal rejection scores were found to be lower in those with screen time <1 h than cases with >4 h (82.7 ± 13.2, 89.3 ± 17.2; P = 0.015). In addition, higher hostility, neglect and reverse‐affection scores were detected in excessive screen‐exposed group (P = 0.033, P = 0.003, P = 0.047, respectively). Multivariate logistic regression analyses revealed that mothers' low acceptance of their children and high neglect score were associated with excessive screen exposure after adjusting possible confounding factors. The undifferentiated rejection and control behaviours of the mothers had no association with excessive screen exposure.ConclusionChildren with excessive screen time may have a problematic relationship with their mothers. The relationship between parent and child should be examined and corrective actions should be taken.

No abstract