The purpose of this study is to identify regularities in internal migration of elderly people in Poland. In the analysis we focus mainly on directions of migration (urban, rural), demographic structure of migrants, and spatial distribution (at voivodeship level) of senior migrants. The study is based on results of the 2002 and 2011 National Population and Housing Censuses and current reports of the Statistical Central Office. The results show that an increase in average life expectancy in good health leads to postponement of decisions to migrate to a later stage of life. It is reflected in a rise in the number of married persons amongst seniors changing a domicile. In case of persons in advanced age, who are usually single, less educated and of poor health, the migration is often a result of necessity rather than choice. The results of the 2011census indicate that current senior migrants are relatively younger than those who migrated a decade earlier. This suggests that the existing pattern of forced migration of seniors has changed to voluntary moves in Poland.

 Celem niniejszego opracowania jest rozpoznanie skali emigracji starszych mieszkańców Polski w XXI wieku. Na wstępie przedstawiono wypracowane w literaturze przedmiotu koncepcje wyjaśniające mechanizmy migracji seniorów. Analizując rzeczywiste przemieszczenia seniorów, skupiono się głównie na pokazaniu skali emigracji oraz głównych kierunków przemieszczeń. Analiza została oparta o dane dotyczące emigracji na stałe z kraju w latach 2002-2013 dostępnych na stronie Głównego Urzędu Statystycznego (GUS). Wynik analizy wskazują, że starsi Polacy stanowią niewielki, względnie stały w ostatnich latach odsetek emigrantów. Emigrującu seniorzy to najczęściej osoby będące w związkach małżeńskich, charakteryzujący się niskim poziomem wykształcenia.Słowa kluczowe: migracje osób starszych, demografia, emigracja

W artykule dokonano oceny trafności przewidywanego poziomu migracji w prognozach opracowanych przez Główny Urząd Statystyczny w ostatnich dwóch dekadach (prognozy z lat: 1997, 2000, 2004, 2009). W artykule omówiono migracje (wewnętrzne i zewnętrzne) we współczesnej Polsce. Następnie przedstawiono i skomentowano założenia metodologiczne z wybranych prognoz dotyczących migracji. Wskazano, iż różnice między rzeczywistą skalą migracji a przewidywaną z prognoz były stosunkowo duże. Błędy dotyczyły zarówno wyznaczania właściwych trendów w kierunkach migracji, jak i rozmiarów przemieszczeń.

W XXI wieku na sile zaczęły przybierać migracje wewnątrz obszarów metropolitalnych, głównie z miast centralnych do stref podmiejskich oraz wyludnianie się obszarów peryferyjnych. Po 2004 r. wyraźnie wzrosły rozmiary emigracji z Polski, jak również zwiększyła się liczba krajów, do których Polacy zaczęli wyjeżdżać, a w ostatnich kilku latach obserwujemy przewagę imigracji nad emigracją. Celem niniejszego opracowania jest analiza skali i zasięgu przestrzennego migracji ludności w województwie łódzkim w latach 2002–2019. Omówione zostały migracje wewnątrzkrajowe i zagraniczne ogółem oraz na poziomie powiatów, zdefiniowane jako zmiana stałego miejsca zamieszkania (czyli zameldowania i wymeldowania). Ujemny bilans przemieszczeń międzywojewódzkich dla regionu, świadczy o niskiej atrakcyjności osiedleńczej województwa łódzkiego. Region traci mieszkańców głównie na rzecz sąsiadujących z nim województw. W latach 2002–2019, powiaty sąsiadujące ze stolicą regionu, miały dodatni bilans migracyjny (brzeziński, łódzki wschodni, pabianicki i zgierski). W przypadku migracji zagranicznych, w ostatnich kilku latach, region odnotowywał przewagę imigracji nad emigracją, podobnie jak to miało miejsce w skali kraju.