Cilj ovoga rada jeste da ukaže, s jedne strane, na važnost i značaj teološkog jezika apostola Pavla kao paradigmatskog modela komunikacije i sporazumevanja, a sa druge strane, na činjenicu da je njegov jezik imao oduvek ogromne praktične implikacije na polju hrišćanske misije i života Crkve u svetu. Rad je po svom sadržaju i strukturi podeljen na dve tematske celine. U prvoj se obrađuju pojam i značenje jezika kao sredstva komunikacije i sporazumevanja Crkve u odnosu na svet i čoveka, s jedne strane, i odnos ranohrišćanske Crkve i apostola Pavla prema sakralnom jeziku, sa druge strane. U drugoj celini analiziraju se konkretni primeri Pavlovog teološkog jezika i njegova primena u konkretnim misionarskim aktivnostima, naročito u problematičnim situacijama prilikom dodira sa drugim kulturama i religijama toga vremena. Na kraju se, u vidu zaključka, donose konkretne konstatacije da jezik Apostola Pavla, iako artikulisan pre dve hiljade godina, može biti aktuelan i da može da posluži kao paradigma teološkog govora i komunikacije Crkve sa savremenim svetom.