BackgroundOtoacoustic emissions (OAEs) are influenced in otosclerosis. The aim of the current study was to investigate the profile of transient evoked (TEOAEs) and distortion product otoacoustic emissions (DPOAEs) in association with multifrequency tympanometry measures in otosclerotic patients undergoing 2 types of stapes surgery: small fenestra and microtraumatic stapedotomy.Material/MethodsA retrospective analysis of prospectively collected data was conducted evaluating 51 otosclerotic patients and 50 normal hearing subjects. Small fenestra and microtraumatic stapedotomy were performed in 27 and 24 patients, respectively. Pure tone audiometry (PTA) was always measured. Detection of TEOAEs and DPOAEs at 5 frequency steps (1, 1.4, 2, 2.8, and 4 kHz) preoperatively and at 2 and 5 months postoperatively, stratified by the type of surgery, represented the main goal of the study. Resonant frequency derived by multifrequency tympanometry was also evaluated.ResultsAll patients demonstrated improvement in hearing level postoperatively, with significant closure of air-bone gap on PTA. Resonant frequency values returned to normal after microtraumatic stapedotomy but were exceedingly decreased following the small fenestra technique. The detection of both TEOAEs and DPOAEs was improved, but when the detection was stratified by the tested frequencies, significant increase in the number of patients with detectable OAEs was observed, mainly during testing at 1 and 1.4 kHz.ConclusionsOtosclerotic patients exhibited improvement in the detection of OAEs, particularly at low frequencies, after both procedures. Resonant frequency was normalized following the microtraumatic stapedotomy, whereas it is over-decreased after the small fenestra technique.

No abstract

No abstract

No abstract

Οι ωτοακουστικές εκπομπές επηρεάζονται σημαντικά σε ασθενείς με ωτοσκλήρυνση. Ο στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει την επίδραση δύο διαφορετικών τύπων χειρουργικής αναβολοτομής (μικρής θυριδοποίησης και μικροτραυματικής) στην έκλυση των παροδικά προκλητών ωτοακουστικών εκπομπών και των εκπομπών προϊόντων ακουστικής παραμόρφωσης καθώς και να συνεκτιμήσει πιθανή συσχέτιση με τις αλλαγές στη μετρούμενη συχνότητα αντήχησης του μέσου ωτός.Διενεργήθηκε αναδρομική αξιολόγηση προοπτικά συλλεξάντων δεδομένων από 51 ασθενείς με ωτοσκλήρυνση. Στη μελέτη συμμετείχαν 50 φυσιολογικά άτομα που αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Είκοσι επτά ασθενείς υποβλήθηκαν σε αναβολοτομή μικρής θυριδοποίησης και 24 ασθενείς σε μικροτραυματική αναβολοτομή. Σε όλες τις περιπτώσεις διενεργήθηκε απλή τονική ακοομετρία (PTA). Ο βασικός στόχος της μελέτης ήταν η εκτίμηση της έκλυσης των παροδικά προκλητών ωτοακουστικών εκπομπών και των ωτοακουστικών εκπομπών προϊόντων παραμόρφωσης τόσο προεγχειρητικά όσο και μετεγχειρητικά σε προγραμματισμένες συνεδρίες των 2 και 5 μηνών, συνολικά και ανά είδος χειρουργικής επέμβασης. Η ανίχνευση των εκπομπών γινόταν σε πέντε εξεταζόμενες συχνότητες (1, 1.4, 2, 2.8 και 4 kHz). Σε κάθε περίπτωση γινόταν συναξιολόγηση με τη συχνότητα αντήχησης του μέσου ωτός όπως προέκυπτε από τη διενέργεια τυμπανομετρίας πολλαπλών συχνοτήτων. Όλοι οι ασθενείς επέδειξαν σημαντική βελτίωση στην ποιότητα ακοής μετεγχειρητικά, με σημαντικού βαθμού σύγκλειση του χάσματος οστέινης και αέρινης αγωγιμότητας, όπως διαπιστώθηκε από την απλή τονική ακοομετρία. Η μέση τιμή της συχνότητας αντήχησης του μέσου ωτός ήταν σχεδόν εντός φυσιολογικών ορίων μετεγχειρητικά στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε μικροτραυματική αναβολοτομή, ωστόσο ήταν εκσεσημασμένα ελαττωμένη στους ασθενείς στους οποίους διενεργήθηκε αναβολοτομή με μικρή θυριδοποίηση. Η ανίχνευση τόσο των TEOAEs όσο και των DPOAEs βελτιώθηκε, ωστόσο όταν η εκτίμησή τους εξετάστηκε με βάση τις συχνότητες έκλυσης, στατιστικά σημαντική αύξηση στον αριθμό των ασθενών με ανιχνεύσιμες OAEs παρατηρήθηκε κυρίως στις χαμηλές εξεταζόμενες συχνότητες (1 και 1.4 kHz). Ασθενείς πάσχοντες από ωτοσκλήρυνση εμφανίζουν σημαντικού βαθμού βελτίωση στην ανίχνευση των ωτοακουστικών εκπομπών, ιδίως κατά την εξέταση των χαμηλών συχνοτητων, μετά τη διενέργεια και των δύο χειρουργικών επεμβάσεων. Η συχνότητα αντήχησης του μέσου ωτός ομαλοποιείται πλήρως μετά τη μικροτραυματική αναβολοτομή αλλά ελαττώνεται υπερβολικά μετά την αναβολοτομή μικρής θυριδοποίησης. Το γεγονός αυτό αντανακλά καλύτερη ποιότητα ακοής και καλύτερη ανοχή υψηλής έντασης θορύβου στους ασθενείς της μικροτραυματικής τεχνικής.