No abstract

KONYA'DA BİSİKLET ULAŞIMI METU JFA 2010/1 223 Bu çalışmada, bütün dünyada bir ulaşım türü olarak kabul edilen bisikletin Türkiye'deki planlama sürecini, uygulama şartlarını ne yönden etkilediği ve bu ortamda karşılaşılan sorunlar Konya örneğinde ortaya araştırılmıştır. Çalışmada ilk olarak, Türkiye'de bisiklet planları ya da ulaşım planları içinde bisikletle ilgili düzenleme önerileri araştırılmıştır. Türkiye'de bisiklet planları ya da ulaşım planları içerisinde bisiklet için ayrılmış özel bölümler son derece sınırlıdır. Bununla birlikte bisiklet ulaşımının diğer alternatif ulaşım türleri arasındaki yerine değinilmiş, Türkiye'deki ve dünyadaki çeşitli uygulamalar incelenmiş ve diğer ulaşım türlerini tamamlayıcı yönleri belirtilmiştir. Çalışmada bu planların uygulama aşamaları araştırılmıştır. Bunun için, Konya'da bisiklet ulaşımının tarihsel gelişimi incelenmiş; ulaşım planlarında bisiklet kullanımı için getirilen önerilerin geçen zaman içerisinde uygulanan ve uygulanmayan bölümlerinin kendileri ve bunların nedenleri araştırılmış; planlanan ile gerçekleşen durum arasındaki farklar ortaya konmuştur. Gerek yerel gerek merkezi yönetim birimlerinin bisiklet ulaşımı için gerekli adımları atması ve kent halkının alışkanlıklarında oluşturulabilecek bir bisiklet kültürü ile bisiklet ulaşımının Türkiye'de de cazip hale geleceği değerlendirilmiştir. GİRİŞKentlerin büyüyerek daha geniş alanlara yayılması sonucunda yolculuk mesafeleri yaya ve bisiklet ulaşımı sınırlarını aşmakta ve motorlu taşıt kullanımı artmaktadır. Bisiklet, sürdürülebilir ulaşım planlaması ve yaşanabilir kentler kavramı ile ilgili tartışmalarda, enerji verimliliği, çevre dostu olması ve toplu taşımla uyumluluğu gibi özellikleri nedeniyle, önemli bir ulaşım türü olarak kabul edilmektedir. Avrupa'da bisikletle günde 50 milyon yolculuk (toplam yolculukların % 5'i) gerçekleşmektedir. Bu oran bisiklet kullanımının desteklendiği ülkelerde, örneğin Danimarka'da % 18 ve Hollanda'da % 27'ye (EC, 2001), bazı Uzakdoğu

This study gives the reasons and basics of a new approach which adopts eco-technologies to urban and transport planning. In this chapter, in the case of urban and transport planning, based on research findings about human behaviour in the artificial and technical modified environment, the discrepancy between assumptions and real system behaviour is demonstrated. This gives the framework not only to improve urban structures and the transport system, but also to select (eco) technologies which are needed to solve existing problems and to develop agreeable technologies for the future. The study criticizes the use of technology in creating vulnerable urban structures instead of sustainable ones focusing mostly on the last 150 years, when the availability of cheap fossil fuels for use of new transport modes and for heating and cooling has changed urban life. The resulting part is the introduction of a new methodology which uses eco technologies in urban and transport planning with some success stories.

No abstract