Background and Objectives: Postoperative pain is a common symptom of a flare-up after root canal treatments (RCTs). Insufficient instrumentation, extrusion of irrigation solutions and debris, and the existence of a periapical lesion are the factors affecting postoperative pain after root canal treatments. The aim of this study was to evaluate the postoperative pain and instrumentation time of the single-file reciprocating system and multiple-file Ni–Ti rotary system in children ages 9–12 years old. Materials and Methods: Our study was conducted on 51 permanent mandibular molars with the diagnosis of irreversible pulpitis. Patients were randomly assigned into two groups, and RCTs were completed with either the Reciproc Blue or Protaper NEXT file systems. Instrumentation time for each system was noted, and patients were given a pain scale that included a visual analog scale for 6, 24, 48, and 72 h after treatment. Postoperative pain scores and instrumentation times were analyzed statistically with a chi-square test and Student’s t-test. Results: There was no statistically significant difference in postoperative pain between the Reciproc Blue and Protaper NEXT systems at all time intervals. Instrumentation time was significantly shorter in the Reciproc Blue group in comparison with the Protaper NEXT group. Conclusions: Postoperative pain findings following RCT using single-file reciprocating systems were similar to the rotary system group. However, chair time in the reciprocating system group was significantly lower. This provided a comfortable and patient-friendly treatment approach for children, and could enhance their cooperation.

Bu çalışmada primer alt oblik hiperfonksiyonu (AOHF) olan hastalarda dezinsersiyon, miyektomi, öne transpozisyon ve geriletme cerrahilerini karşılaştırmak amaçlanmıştır. Yöntem: Primer AOHF tanısı ile ameliyat edilen 64 hastanın (30 erkek, 34 kadın) 91 gözü retrospektif olarak incelendi. Sekonder AOHF ve retina ya da optik ortamlara ait organik patoloji olan hastalar dışlandı. Örtmeaçma testinden sonra hastanın yaş ve kooperasyonuna göre kayma açısı çubuk prizmalarla veya Hirschberg kornea ışık refleksi testiyle ölçüldü. Göz dışı kas hareketleri düksiyon ve versiyon muayenesiyle değerlendirildi. AOHF klinik olarak Del Monte ve Parks'ın metotlarına göre pupillanın addüksiyonda üst kapakla ilişkisine göre değerlendirildi. Hastalar ameliyat sonrası 1. hafta, 1. ay, 3. ay ve 6. ayda kontrol edildi. Bulgular: Hastaların 16'sında (%17,6) öne transpozisyon, 15'inde (%16,5) dezinsersiyon, 23'ünde (%25,2) miyektomi, 37'sinde (%40,7) geriletme uygulandı. Yirmi beş (%27,5) hastada ameliyat sonrası rezidü AOHF saptandı. Tek gözü opere edilen hastaların 12'sinde (%31,6) diğer gözde de AOHF gelişti. Operasyon başarısı ameliyat tipine göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermedi (p>0,05). Ameliyat öncesi ve sonrası görme keskinliği ve sferik ölçüm değerleri ameliyat tipine göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermedi (p>0,05). Sonuç: Miyektomi, dezinsersiyon, geriletme ve öne transpozisyonun AOHF tedavisi için kabul edilebilir düzeyde düşük komplikasyon oranlarına sahip, kolay, seri ve etkili cerrahi yöntemler olduğu kanısına varılmıştır.