Taniec współczesny jako sztuka modernistyczna Taniec ma bardzo szerokie spektrum stylów i zastosowań. W tym artykule traktuję taniec jako rodzaj performansu artystycznego, który wykorzystuje ciało jako charakterystyczne medium. Skupiam się na tym, które gatunki taneczne najlepiej realizują ambicję traktowania ciała jako jego centralnego medium. Moim głównym twierdzeniem jest, że taniec współczesny radykalnie odrywa się od innych form tańca i uwidacznia zwykłe ruchy. Pod tym względem twierdzę również, że tylko taniec współczesny jest w pełni modernistyczny, w pewnym sensie, w rozumieniu Clementa Greenberga, ukazuje specyficzną dla medium istotę tańca jako formy sztuki, robiąc to, co potrafi tylko taniec — odsłaniając ciało w ruchu. Oczywiście inne formy tańca, od klasycznego po współczesny, również wykorzystują ciało w swoich performansach; twierdzę jednak, że tylko taniec współczesny świadomie odwołuje się do ucieleśnionej natury tancerza w modernistycznym sensie. Jeśli medium artystyczne tańca — ciało w ruchu — ma nieodłączne walory estetyczne, to zadaniem estetyki tańca jest zapewnienie ram do wyjaśnienia elementów i ograniczeń tańca specyficznych dla medium. Mój ogólny wywód składa się z dwóch etapów. Najpierw wyjaśniam pojęcie modernizmu. Następnie stwierdzam, że aby taniec był sztuką modernistyczną, musi uważać poruszające się ciało za sztukę samą w sobie. Aby wesprzeć ten pomysł, proponuję przegląd historii tańca, która pokazuje, że jego rozwój i rewolucje sukcesywnie udoskonalają ocenę samego ruchu ciała jako przedmiotu jego praktyki. Pokazuję, że ów rozwój kończy się tańcem współczesnym.

No abstract

No abstract

Gender representation in Islamic bioethics research in the twenty-first century has not been studied. To study temporal trends in representation of female subjects in Islamic bioethics research, PubMed-listed publications on Islamic bioethics from years 2000 to 2014 were reviewed for gender participation in human subjects' research. There were temporal trends of increasing publications of Islamic bioethics-related human subjects' research (64 papers over 15 years; R = 0.72; p< 0.0004). Female subjects were well represented with a trend toward increasing participation. This was true for women from Muslim-majority countries even in non-gender-focused studies over the past 15 years.