Tumor necrosis factor, alpha-induced protein 3 (TNFAIP3) gene encodes the A20 protein, an important negative feedback regulator of the nuclear factor kappa-light-chain-enhancer of activated B cell (NF-κB) pathway. A coding TNFAIP3 variant, namely rs2230926, has been previously linked to B cell non-Hodgkin's lymphoma (NHL) development in patients with Sjogren's syndrome (SS) of French and UK origin. Herein, we aimed to determine the prevalence of rs2230926 in a Greek primary SS cohort and explore possible associations with disease characteristics. The rs2230926 gene variant was genotyped in 327 primary Greek SS patients (ninety-one complicated by NHL (SS-lymphoma)) and 448 Greek healthy controls (HC) of similar age and sex distribution. Clinical and laboratory characteristics were also recorded and gene expression of relevant genes of the NF-κB pathway was quantitated by real-time PCR in available whole peripheral blood (PB) from 165 primary SS patients. Increased prevalence of the rs2230926 mutant variant was detected in both SS-lymphoma and SS-nonlymphoma subgroups compared to HC (8.8% vs. 7.6% vs. 3.6%, p values: 0.04 and 0.03, respectively) in association with higher IgM, LDH serum levels, and PB Bcl-XL transcripts but lower leucocyte and neutrophil counts. Of interest, approximately one-fifth of SS-lymphoma cases with age at disease onset ≤ 40 years carried the rs2230926 variant (18.2% vs. 3.6%, OR 95% (CI): 6.0 (1.8–19.8), p value: 0.01). We postulate that deregulation of the NF-κB pathway as a result of the TNFAIP3 rs2230926 aberration increases SS and SS lymphoma susceptibility particularly in patients with early disease onset.

No abstract

Understanding the cellular and molecular events implicated in bone metastasis can facilitate designing new therapeutic strategies for targeting early and/or late events in the metastasis processes. The RANKL/RANK/OPG pathway is a key regulator of pathological bone metabolism in metastatic sites. Targeted manipulation of these molecules may provide sustainable antitumor responses.

Ο ινσουλινο-μιμητικός αυξητικός παράγοντας-1 (insulin-like growth factor-1, IGF-1), φαίνεται να εμπλέκεται στην ανάπτυξη των λειομυωμάτων της μήτρας. Παρά την πρόοδο που έχει γίνει για τη διαλεύκανση των παραγόντων κινδύνου, που επάγουν την εμφάνιση και αύξηση των λειομυωμάτων, η γνώση μας σχετικά με τα σηματοδοτικά μονοπάτια που εμπλέκονται παραμένει ακόμη ελλιπής. Η διαλεύκανση των μορίων που συμμετέχουν στα σηματοδοτικά μονοπάτια της εμφάνισης των λειομυωμάτων, αποτελεί μια ανάγκη για την εύρεση μακροχρόνιας θεραπείας τους, που προς το παρόν δεν υπάρχει. H καλύτερη μελέτη των ισομορφών του IGF-1 στα λειομυώματα της μήτρας μπορεί να μας οδηγήσει στην καλύτερη κατανόηση της νόσου για την ανεύρεση νέων διαγνωστικών και θεραπευτικών μεθόδων. Στην παρούσα εργασία μελετήθηκε η έκφραση των ισομορφών IGF-1Ea, IGF1-Eb, IGF-1Ec και του υποδοχεά του IGF-1 (IGF-1R) σε λειομυώματα και παρακείμενο μυομήτριο. Οι ιστοί λήφθηκαν από 45 ασθενείς, οι οποίες υποβλήθηκαν σε υστερεκτομή για την αντιμετώπιση συμπτωματικών λειομυωμάτων. Έγινε διαστρωμάτωση των ασθενών ανάλογα με τη φάση του εμμηνορρυσιακού κύκλου (παραγωγική, εκκριτική, μετεμμηνοπαυσιακή ηλικία). Ανάλυση του mRNA των τριών αυτών ισομορφών του IGF-1 και του υποδοχέα, έδειξε ότι όλες μπορούν να εκφραστούν στα λειομυώματα και στο μυομήτριο των ασθενών, με διαφορετικά πρότυπα έκφρασης. Στο σύνολο των δειγμάτων, στατιστικά αυξημένη έκφραση των IGF1-Ea και IGF-1R βρέθηκε στα λειομυώματα σε σύγκριση με το μυομήτριο. Επίσης, στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες τα επίπεδα IGF-Ec ήταν αυξημένα στα λειομυώματα σε σύγκριση με το μυομήτριο. Συγκρίνοντας τις φάσεις του κύκλου μεταξύ τους, δεν βρέθηκε κάποια σημαντική στατιστική διαφορά.Τα πρότυπα έκφρασης αυτών των παραγόντων, μπορούν να βοηθήσουν την δημιουργία στοχευμένων κλινικών πρωτοκόλλων για την διάγνωση και μακρόχρονη θεραπεία των λειομυωμάτων.