Introduction: Venous stenosis or occlusion related to an intracardiac device is a well-known complication of that procedure. There are numerous studies tried to determine predictors of venous stenosis or occlusion; however, most of them investigate the venous system prior to device upgrade, generator replacement, or transvenous lead extraction. Therefore, we aimed to assess the prevalence and determine the predictors of venous stenosis or occlusion following first transevnous cardiac device implantation. Methods: Observational, prospective study included 71 consecutive patients admitted for first transvenous cardiac device implantation. All patients were followed up for 6 months after operation. Results: Implanted device systems comprised cardioverter defibrillator (n = 26), single-chamber or dual-chamber pacemakers (n = 34), and biventricular pacemakers (n = 11); 88.5% of implantable cardioverter defibrillator leads were single-coils and 11.5% were dual-coils. The incidence of venous stenosis or occlusion within 6-month follow-up was 21.1%. Multivariate logistic regression showed that only diabetes or prediabetes (p = 0.033, odds ratio: 0.17, 95% confidence interval: 0.04–0.87), prolonged procedure time (p = 0.046, odds ratio: 4.54, 95% confidence interval: 1.01–20.12), and perioperative complications (p = 0.021, odds ratio: 7.04, 95% confidence interval: 1.35–36.85) were predictors of venous stenosis or occlusion. Conclusion: Prolonged implantation time (>60 min) and perioperative complications are associated with an increased risk of venous stenosis or occlusion, whereas diabetes and prediabetes significantly reduce the risk of venous stenosis or occlusion.

Background: Among patients with an implanted cardiac implantable electronic device (CIED), ipsilateral upper extremity vein stenosis or occlusion (VSO) is observed more frequently than in the general population. However, there are no data available concerning the relationship between hemostatic markers (and their dynamics) and the occurrence of VSO. The aim of this study was to assess the predictive value of beta-thromboglobulin, the von Willebrand factor (vWF), fibrynogen and D-dimer for VSO development among first time CIED recipients. Methods: This is a single-center, prospective study of consecutive first time CIED recipients without upper extremity VSO in baseline ultrasound examination. Biochemical data were collected from all the patients before CIED implantation (first measuring), up to 7 days subsequent (second measuring) and 6 months after the operation (third measuring). Primary endpoint was defined as the presence of upper extremity VSO at the implantation site during the ultrasound examination 6 months after the operation. Results: The study included 71 patients (mean age 73.1 ± 10.5 years; 39 [55%] male). The incidence of VSO within 6-months follow up was 21.1%. Average concentrations of hemostatic markers increased significantly in all patients immediately after CIED implantation. Serial hemostatic marker concentrations were similar in patients who met or did not meet the primary endpoint, apart from vWF. The mean concentration was significantly elevated in the group of 15 patients who reached the primary endpoint (p = 0.032). Conclusions: A significant increase in vWF concentration at 6 months post implantation may be a marker for VSO occurrence.

StreszczenieChoroby układu sercowo-naczyniowego (CVD) występują u 0,2-4% kobiet w ciąży. Późne macierzyństwo, współwystępo-wanie czynników ryzyka CVD oraz postęp w leczeniu wrodzonych wad serca sprawiają, że w krajach uprzemysłowionych ryzyko CVD u kobiet w wieku reprodukcyjnym stale wzrasta, a CVD są obecnie główną przyczyną zgonów kobiet w ciąży. Najważniejszym czynnikiem ryzyka zachorowalności i umieralności jest dysfunkcja lewej komory. Populacja kobiet wymagających opieki kardiologicznej w okresie prekoncepcyjnym, jak również w czasie ciąży i po jej zakończeniu, wciąż się powiększa. Opieka nad kobietami w okresie ciąży z CVD musi być kompleksowa -wymagają wczesnej diagnostyki, odpowiedniej stratyfikacji ryzyka oraz wdrożenia adekwatnego leczenia przez doświadczony zespół. Zmiany adaptacyjne zachodzące w układzie krążenia w czasie ciąży są przyczyną zwiększenia zachorowalności i śmiertelności w populacji kobiet z CVD. Ponadto niektóre z tych chorób, takie jak na przykład nadciśnienie tętnicze, mogą być spowodowane ciążą. Diagnostyka kardiologiczna u kobiet w ciąży musi być wystarczająco dokładna i bezpieczna dla matki i płodu. Najczęściej stosuje się metody nieinwazyjne obarczone najniższym ryzykiem. Zmiany fizjologiczne w przebiegu ciąży mogą zaburzać interpretację wyników badań dodatkowych. Dlatego jako pierwsze zawsze należy wykonać badania podmiotowe i przedmiotowe. Większość metod diagnostycznych w kardiologii jest względnie bezpieczna w okresie ciąży. Sukces w opiece nad pacjentką w ciąży z CVD zależy od ścisłej współpracy wielu specjalistów oraz jej samej.Słowa kluczowe: choroby układu sercowo-naczyniowego, ciąża, nieinwazyjna diagnostyka kardiologiczna, ocena ryzyka (Folia Cardiologica 2015; 10, 6: 450-456) Epidemiologia chorób kardiologicznych u kobiet w ciąży Choroby układu sercowo-naczyniowego (CVD, cardiovas cular diseases) występują u 0,2-4% kobiet w ciąży. Ich umieralność z tego powodu stale się zwiększa, a CVD są obecnie główną przyczyną zgonów kobiet w ciąży [1]. W krajach uprzemysłowionych ryzyko CVD u kobiet w wieku reprodukcyjnym niezmiennie wzrasta. Wiąże się to między innymi z tak zwanym późym macierzyństwem oraz rosnącym odsetkiem kobiet obarcznych czynnikami ryzyka rozwoju CVD, takimi jak: otyłość, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze. Ponadto postęp w zakresie opieki medycznej i leczenia chirurgicznego wrodzonych wad serca w ostatnich kilkudziesięciu latach niesie ze sobą rosnący odsetek kobiet obciążonych skorygowanymi wadami wrodzonymi serca z ewentualnymi trwałymi ich następstwami, będących w wieku reprodukcyjnym. W wieloośrodkowym prospektywnym kanadyjskim badaniu CARPREG, w którym oceniano zachorowalność i umieralność u kobiet w ciążu z CVD, 75% badanych stanowiły pacjentki z wrodzonymi wadami serca. Łączna umieralność tych kobiet, płodów i noworodków w obserwacji w trakcie ciąży i 6 miesięcy po porodzie wyniosła 3% [2]. Głównym czynnikiem ryzyka zachorowalności i umieralności jest dysfunkcja lewej komory. Pozostałe obejmują: przebyty incydent sercowy lub arytmię, objawy

The aim of the study was to determine the cardiovascular response to continuous (4°C for 60 min) and intermittent (10 min at 4°C and 10 min at room temperature alternately) exposure to the cold in 30 healthy young men. The subjects were equipped with a set of identical clothing (insulation 2.1 clo) and during the stay in the chamber and outside performed the same activities, i.e., walking on a treadmill at a speed of 0.5 km/h. The tests included assessing the central circulatory system using the Holter system and assessing the peripheral circulatory system using impedance plethysmography and Doppler ultrasound. The analysis of the parameters that describe the central and peripheral circulation poses a difficulty in determining which variant of exposure constitutes a greater load on the circulatory system. It should be noted that even the conditions used in the study may cause adverse effects in the cardiovascular system.