No abstract

Studium teoretyczne na temat współczesnych problemów polskiego szkolnictwa wyższegoWprowadzenie Współczesny stan polskiego uniwersytetu można określić mianem "urynkowienia edukacji" (Chutorański, Makowska, 2016, s. 66-67). Określenie to wiąże się z wieloma podlegającymi pod technizację konsumpcyjnymi praktykami edukacyjnymi, takimi jak m.in. umasowienie, kształcenie na potrzeby rynku, zewnętrzne finansowanie. Zbyszko Melosik (2009, s. 73) sytuację polskiego uniwersytetu określił mianem sprzedaży: "liczy się głównie to, co można sprzedać". Składnikami sprzedaży w edukacji są: wydajność, efektywność, użyteczność, umiejętność zdobywania środków finansowych poza uczelnią (zewnętrznych), konkretność, skuteczność metod i ludzi, wiedza relatywna i fragmentaryczna, popularyzacja treści z równoczesnym niwelowaniem naukowego dyskursu (Melosik, 2009, s. 73-92). Zbigniew Kwieciński (2016, s. 7) napisał artykuł o "wielowymiarowym pęknięciu społeczeństwa (wychowującego)", w którym twierdzi, że zmiany są powstrzymywane m.in. przez "struktury długiego trwania" (Braudel, 2013), takie jak "powierzchowna, frekwencyjna religijność i «dziedziczone» habitusy", oraz "neoliberalizm gospodarczy" prowadzący do "społeczeństwa anankastycznego (lęku przed zmianą) i narcystycznego (skupione na konsumpcji i hedonizmie)" (Riemann, 2005). Zdaniem Kwiecińskiego (2016, s. 8) "wielokrotne «reformy» wprowadziły chaos i upadek systemu edukacyjnego", dlatego proponuje on rozwiązanie trudnej sytuacji polskiego uniwersytetu, a mianowicie "jednostki autonomiczne", które są "otwarte na ponowoczesny świat". Natomiast francuski filozof Jacques Derrida (2015) odwołuje się do pojęcia dekonstrukcji (rekonstrukcja starego wraz z dekonstrukcją tej rekonstrukcji na nowe, czyli zbadania tego, co stare, i wcielenia pozytywnych cech starego w nowe), tworząc wizję uniwersytetu bezwarunkowego. Według filozofa uniwersytet powinien być wymianą myśli, zapytywania, drążenia tematu prawdyprawa do mówienia (Derrida, 2015, s. 12-20). Literatura poświęcona szkolnictwu wyższemu odnosi się głównie do problemu dychotomii publiczne -prywatne. Wystarczy tu choćby wspomnieć prace: Mertona (1968), Ha-

“Children’s need for miracles” has been accentuated as elements appearing in the selected poems by Joanna Kulmowa, which allow the child to be amazed by the world; they are a predicator to the appearance of tutoring. The astonishment with the world, as a place full of lyricism, enables the consolidation of identity by the emergence of the child’s “I”. Not judging and classifying. Subjectivity is emphasized: the seriousness of the child’s world, understanding oneself, transforming the world, individuality, respect, acceptance, cooperation, responsibility, independence, sense of agency and dialogue. It was concluded that the main “miracle” is dialogue which: requires presence to be astonished by the world; raises the child’s responsibility for another person; cannot be deprived of love; manifests itself in the “question-cry “ for presence as a result of trust in the subject of the relationship. The objectives of the study were: to define dialogue as Bettelheim’s “miracle” in selected poems by J. Kulmowa; demonstrate that selected poems of J. Kulmowa are dialogical. The aim of the article was to: present the “miracles” in the child’s world in selected poems by Joanna Kulmowa. The method of hermeneutics was used based on the methodology of Wolfgang Klafka. It seems important that so far the selected poetry of J. Kulmowa has not been interpreted in relation to Bettelheim’s concept of “miracle” and its connection with the philosophy of dialogue, pedagogy and literary studies at the same time.

They learn and prepare. Then they pass the exam. What are the preparations for the Grand Exam?