Wstęp. W praktyce internistycznej w związku z postępem leczenia onkologicznego pojawił się problem związany z prowadzeniem pacjentów po przebytej terapii cytostatykami oraz w trakcie prowadzonej chemioterapii. Cel pracy. Przedstawienie problemu występowania i leczenia głównych powikłań związanych z leczeniem onkologicznym, które, prowadzone w celu zniszczenia komórek nowotworowych, jednocześnie ma wpływ na zdrowe narządy i układy całego organizmu. Metodyka. Do przedstawienia problemu wykorzystano przegląd piśmiennictwa dostępnych internetowych baz danych z lat 1998-2013. Wyniki. Główne powikłania chemioterapii dotyczą układu krążenia, układu krwiotwórczego, centralnego i obwodowego układu nerwowego oraz układu moczowego. W warunkach klinicznych najczęstszą konsekwencją stosowania leków antracyklinowych jest bezobjawowa kardiomiopatia restrykcyjna. Za uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego (OUN) odpowiedzialne są głównie metotreksat i cytarabina, zwłaszcza przy stosowaniu łącznie z radioterapią. Najczęstsze objawy związane z uszkodzeniem centralnego układu nerwowego to bóle głowy, sztywność mięśni karku, nudności, wymioty, gorączka, stan letargiczny oraz paraplegia. Stosowanie chemioterapii może spowodowac groźne powikłania ze strony nerek oraz pęcherza moczowego. U pacjentów poddawanych leczeniu cyklofosfamidem częstym powikłaniem jest krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego. Pacjenci z chorobą nowotworową prezentują szereg zaburzeń układu immunologicznego i predysponowani są do rozwoju chorób infekcyjnych. Granulocytopenia i agranulocytoza indukowana chemioterapią uważana jest za ostry stan w onkologii. Wnioski. Poprzez znajomość powikłań oraz właściwe przygotowanie chorych onkologicznych, a także odpowiednią opiekę w trakcie leczenia możemy zminimalizować skutki agresywnego leczenia chemioterapeutycznego.