No abstract

The present study evaluates the extent to which the livestock production subsidies extended to Agricultural Development Cooperatives, whose members were, by means of Social Assistance and Solidarity Foundations, found to be in economic deprivation in rural areas, are implemented successfully in social and economic terms, and analyses the organisational structures of the cooperatives that benefit from the subsidies. The material of the study consists of the qualitative and quantitative data of eight agricultural development cooperatives with a total of 612 members that benefit from the livestock production subsidies under the Project for Social Support in Rural Areas (KASDEP) in the province of Elazığ. A SWOT analysis was conducted to identify the cooperatives' capability to survive under the current production and market conditions. 2.135.554,07 US$ of a total subsidy amount of 3.876.851,75 US$ extended to Elazığ Agricultural Development Subsidies between 2004 and 2007 was repaid according to the data for 2015, which means a collection rate of 55.08%, and the remaining 44.92% is expected to be repaid through debt restructuring. The number of families that benefit from the subsidies as members of the cooperatives and continue production is 142, constituting 23.20% of the total number of members.

Bu çalışmada Fırat Üniversitesi çalışanlarının süt ve süt ürünleri tüketim yapısının ve bu ürünleri satın almada tercihlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışma materyalini 2015-2016 eğitim-öğretim yılında Fırat Üniversitesi'nde görev yapan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 128 akademik ve idari personelle yüz yüze yapılan anket uygulamasından elde edilen veriler oluşturmuştur. Gruplar arasında yapılan istatistiksel karşılaştırmalarda tek yönlü varyans analizi ve gruplar arası farkın önem kontrolünde post hoc test olarak Scheffe testinden yararlanılmıştır. Çalışmaya katılanların %56,25'i haftada bir kez süt ve süt ürünleri satın aldığı, %60,94'ü sütü üreticiden satın aldığı tespit edilmiştir. Süt ve süt ürünlerini satın almada; güvenilirlik, katkısız olması, ambalaj ve üretim yerinin bilinmesi kriterleri ile eğitim düzeyi arasında ve süt ve süt ürünleri satın almada göz önünde bulundurulan tüm kriterler ile aylık gelir düzeyi arasında istatistiksel farklılık olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Sonuç olarak katılımcıların işlenmiş ambalajlı markalı süt ve süt ürünlerini, günlük açık süt ve süt ürünlerine göre daha cazip bulduğu diğer taraftan süt ve süt ürünleri tüketim tercihlerinde üniversite çalışanlarında eğitim ve gelir düzeyinin etkili olduğu tespit edilmiştir. Milk and dairy products buying preference of Fırat University employees ABSTRACT In this study, it was aimed to determine consumption structure of dairy and dairy products of Fırat University employees and their preferences in purchasing these products. The study material consisted of face-to-face questionnaires with 128 academic and staff members working at Fırat University in 2015-2016 academic year and agreeing to participate in the research. Statistical comparisons between the groups used one-way ANOVA and the Scheffe test was used as post hoc test to control the importance of intergroup differences. It was found that 56.25% of the participants purchased milk and dairy products once a week, while 60.94% purchased milk from the milk producers. In the purchase of milk and dairy products; (p <0.05) between the criterion of reliability, the lack of contribution, the criteria of packaging and production location, the level of education, and all the criteria considered for milk and dairy products purchase and the monthly income level. As a result, it has been determined that the education and income levels of the university employees are influential on consumption preferences of milk and dairy products on the other hand, where participants consider processed packaged branded milk and milk products more attractive than milk and milk products without daily packaging.

Bu çalışmada, Elazığ ilinde faaliyet gösteren süt sığırı yetiştiricilerinin finansman kaynaklarının tespiti, kredi kullanma durumları ve çeşitli işletmecilik özellikleri ile kredi kullanım durumu arasındaki ilişkilerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın örneklemini, kartopu örnekleme yöntemiyle saptanan, Elazığ İli Damızlık Sığır Yetiştiricileri Birliğine bağlı faaliyet gösteren toplam 50 adet süt sığırcılığı işletmesi oluşturmuştur. Anket yöntemi ile toplanan veriler özelliklerine göre ortalama, frekans ve yüzde dağılım şeklinde sunulmuştur. Çalışmada bağımsız iki grup arasındaki farklılıklar Student’s t-testi ve Mann Whitney-u testi ile finansman kaynakları ile çeşitli işletmecilik özellikleri arasındaki ilişki ise Fisher’s exact test ve ki kare testi ile değerlendirilmiştir. Analiz sonuçlarına göre; yetiştiricilerin ortalama 28,76 yıldır hayvancılık yaptığı ve büyük baş hayvan varlıklarının ortalama 33,26±4,01 olduğu belirlenmiştir. Katılımcıların %74’ü hayvancılıktan elde ettikleri gelirle sermaye birikimi yapamadıklarını ve %96’sı zamanında ödeyemedikleri borçlarını hayvanlarını satarak/kestirerek ödediklerini bildirmişlerdir. Sermayenin finansmanında işletmelerin %44’ünün kredi kullandığı, kredi kullananların kullanmayanlara göre büyükbaş hayvan varlığı (p=0,082) ve yıllık süt üretimi (p=0,047) ortalamaları arasında anlamlı bir farklılık bulunmuştur. Kredi kullanımının; işletmede çalışan kişi sayısı (p=0,033), hayvan varlığındaki değişim (p=0,065) ve hayvanların sigortalanması (p=0,019) gibi işletmecilik özellikleri arasındaki bağımlılık istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Sonuçta işletmelerin büyük çoğunluğunun sermayenin finansmanında banka kredisi kullandığı tespit edilmiştir. İşletmelerde hayvan sayısı ve süt üretimi artışıyla birlikte sermaye gereksinimi de artmaktadır. Nitekim kredi kullanan işletmelerin hayvan sayısı ve süt üretim miktarının kredi kullanmayan işletmelere göre daha fazla olduğu tespit edilmiştir. Diğer taraftan işletmelerde çalışan kişi sayısının artması, sürünün büyümesi ve hayvanların sigortalanması kredi kullanımına olan ihtiyacı arttırmaktadır. Süt sığırcılığı işletmelerinin düşük kâr marjı ile çalışması, işletmelerde sermaye birikiminin yetersizliği ve zamanı geçen borçların ödenmesinde hayvanların satılması/kesilmesi işletmelerin üretim araçlarını kaybetmelerine neden olmaktadır.