Puerperal fever was common in mid-19 th -century hospitals and often fatal, with mortality at 10%-35%. Ignaz Philipp Semmelweis was a Hungarian gynecologist who is known as a pioneer of antiseptic procedures. Semmelweis discovered that the incidence of puerperal fever could be drastically cut by the use of hand disinfection in obstetrical clinics. He is also described as the "savior of mothers" and "father of infection control". This paper provides an overview on the process of preventing puerperal fever and the life story of the physician behind this attempt, Ignaz Semmelweis, through philately. (J Turkish-German Gynecol Assoc 2013; 14: 35-9) Key words: Ignaz Semmelweis, puerperal fever, infection, history, philately Received: 15 January, 2013 Accepted: 14 February, 2013 19. yüzyıl ortalarında, hastanelerde lohusalık humması oldukça sık görülen, %10-35 arasındaki ölüm oranlarıyla genellikle fatal seyreden bir hastalıktı. Ignaz Philipp Semmelweis, antiseptik uygulamaların ön-cüsü olarak bilinen Macar jinekologtur ve jinekoloji kliniklerinde el dezenfeksiyonunun sağlanmasıyla birlikte lohusalık humması oranlarının düşürülebileceğini keşfetmiştir. Kendisi aynı zamanda "annelerin kurtarıcısı" ve "enfeksiyon kontrolünün babası" olarak da tanınır. Bu çalışma,filateli aracılığıyla lohusalık hummasının önlenmesi süre-cine ve bu sirecin arkasındaki hekim olan Ignaz Semmelweis'ın hayatına genel bir bakış sunmayı hedeflemektedir.

Down syndrome (DS) is one of the most common chromosomal disorders with mental retardation and some spesific physical and physiological defects. Recently, many advances have been made in pre-natal screening and detection; and the hope is that identification of more genes will lead to a better understanding of the molecular mechanisms underlying the pathologies, and hence to more effective therapy. This paper provides an overview on the discovery of Down syndrome through philately.

ÖzGünümüzde tıp alanında gerçekleşen baş döndürücü gelişmeler pek çok hastalığa çare olmaktaysa da modern bilgi ve ileri teknoloji ile donanmış hekimlerin hala çaresiz kaldığı durumlar mevcuttur. Tüm tıbbi gelişmelere rağmen tedavi sonucunda iyileşme sağlanamayan ya da ölüm-cül bir hastalık tanısı almış olan hastalar farklı arayışlara yönelmektedir. Bu bağlamda tamamlayıcı-alternatif tıp kavramı giderek ön plana çıkmaktadır. Nitekim Batı tıbbı da artık bu tamamlayıcı ve destekleyici yöntemlere eskisi kadar mesafeli değildir. Tüm dünyada, bizzat hekimlerin giderek bu alana ilgi duymaya başladıkları, henüz tedavinin bir parçası olarak uygulamasalar bile öğrendikleri, gerektiğinde hastalarını bilgilendirdikleri ve bu alanda araştırmalar yaptıkları yazdıkları bilimsel eserlerden anlaşılmaktadır. Bu yazıda Türkiye'de yürürlüğe giren Geleneksel ve Tamamlayıcı Tıp Uygulamaları Yönetmeliği hukuki ve etik açılardan değerlendirilmiştir. Anahtar Sözcükler: Geleneksel tıp, tamamlayıcı tıp, yönetmelik, hukuk, etik Abstract Although the great achievements in today's medicine offer remedies for many illnesses, there are still cases where physicians are helpless despite their highly improved technological abilities and medical knowledge. Patients who cannot get well despite such medical treatments or have been diagnosed with a terminal illness might seek different solutions. In this context, applications of traditional and complementary medicine become prominent. We can also see that Western medicine is not as distant as it used to be toward traditional and complementary medicine. It is noticeable in the recent literature that physicians worldwide now tend to be knowledgeable with these practices, and that although they do not make them a part of their treatments yet, they inform their patients about them and do research on them. In this paper, the new Regulations on Traditional and Complementary Medicine in Turkey is evaluated from legal and ethical perspectives.

Mustafa Kemal Atatürk, the founder and first President of the Turkish republic, is the subject of many more or less 'heroic' biographies and few critical ones. His anamnesis, however, is only available in fragments. Many books omit details of Atatürk's health and life, for example his bloodline, his illness and eventually his death, his funeral prayer and ceremony and his burial. His liver problem, diagnosed as cirrhosis and said to be the cause of his death, is well described but his general health and other sicknesses are scarcely recorded. This paper provides an overview of his anamnesis as far as it is known, the literature describing it and the level of knowledge generally published, and it also indicates where original research in the archives is needed to complete the picture.

No abstract