Objective: To report the efficacy of tenodermodesis surgery on a chronic mallet finger injury. Background: Mallet finger is an injury commonly emerging due to a partial or complete rupture of the extensor tendon's terminal insertion distal to the distal interphalangeal (DIP) joint. Commonly caused by a forced flexion of the DIP joint. Material-Method: A total of 15 patients data was investigated retrospectively. All the patients whose conservative treatment failed and underwent a mallet finger surgery with the tenodermodesis method were included. The technic was slightly modified: Sutures were applied, so they traverse the skin and tendon together after suturing the tendon and capsule. Results: The patients were followed up for up to 24 months. All patients had improvements in DIP joint motion. Nine patients reached a full extension of the DIP joint. According to Crawford's criteria, all the patients have no pain and had an excellent and good score after the procedure. No postop complication was reported. Conclusion: Tenodermodesis method a curative surgery technic with a high success outcome rate for chronic tendinous mallet finger deformity.

Amaç: Bu çalışma, benzer özelliklere sahip hasta grubunda bipolar hemiartroplasti ile proksimal femoral çivileme arasında kısa ve uzun dönem cerrahi, klinik ve fonksiyonel sonuçları karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntemler: Proksimal femur çivileme ve bipolar hemiartroplasti uygulanan kalça kırığı olan hastalar için, üçüncü basamak bir hastanenin iki yıllık verilerinin geriye dönük taraması yapıldı. 67 proksimal femoral çivileme uygulanan hasta ve 74 bipolar hemiartroplasti uygulanan hasta çalışmaya dahil edildi. Her bir hastanın kısa ve uzun vadeli sonuçları ile ameliyat öncesi, ameliyat sırasındaki ve ameliyat sonrası özellikleri kayda alındı. Bulgular: Her iki grubun demografik özelliklerinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık yoktu. Bipolar hemiartroplasti uygulanan grupta ameliyat sırasındaki ortanca kan kayıp miktarı proksimal femoral çivileme uygulanan gruba göre anlamlı derecede daha yüksekti (sırasıyla 450 cc’ye karşı 350 cc; p<0,001). Bipolar hemiartroplasti prosedürünün, proksimal femoral çivileme prosedüründen daha fazla ameliyat sırasında transfüzyon ihtiyacı ile ilişkili olduğu saptandı (p=0,007). Sadece bipolar hemiartroplasti yapılan hastalarda ameliyat sırasında komplikasyon varlığı rapor edilmiştir. Yoğun bakım ihtiyacı bipolar hemiartroplasti grubunda, proksimal femoral çivileme grubuna göre, sırasıyla %86,5 (n=64) ve %68,7 (n=46) oranları ile anlamlı derecede daha yüksekti (p=0,011). Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarına göre, kalça kırığı olan hastalarda proksimal femoral çivileme prosedürü hem ameliyat sırasındaki komplikasyonlar ve hem de ameliyat sonrası yoğun bakım ihtiyacı açısından daha güvenilir bir cerrahi teknik olarak görünmektedir.