Results:Sociodemographic variables have an impact on the coping styles of patients with MS. When the relationship between coping and quality of life is examined, there is a positive correlation between the use of problem-focused coping strategies and quality of life, whereas there is a negative correlation between the use of emotion-focused coping strategies and quality of life. The scores of active coping, planning, use of emotional support, and use of instrumental support of patients who received social support were higher, whereas their denial scores were lower. Conclusions:According to the findings of our study, the sociodemographic attributes and social support mechanisms of patients have an impact on their quality of life, as well as the way they cope with MS. Keywords:Multiple sclerosis, quality of life, coping, social support Amaç: Bu araştırmanın amacı multipl skleroz (MS) hastalarının sosyo-demografik özellikleri, sosyal destek sistemleri, kullandıkları baş etme stratejileri ve yaşam kaliteleri arasındaki ilişki hakkında bilgi edinmektir. Gereç ve Yöntem:Bu çalışma bir kesit alma araştırması şeklinde tasarlanmıştır. Çalışma, Türkiye MS Derneği'ne kayıtlı 214 MS hastasıyla gerçekleştirilmiştir. Bulgular: Cinsiyet, medeni durum ve eğitim düzeyi gibi sosyo-demografik değişkenler MS hastalarının baş etme stilleri üzerinde etkilidir. Baş etme ve yaşam kalitesi ilişkisi incelendiğinde sorun odaklı baş etme stratejilerinin kullanımı yaşam kalitesiyle pozitif yönlü bir ilişkiye sahipken duygu odaklı baş etme stratejilerinin kullanımı ise yaşam kalitesiyle negatif yönlü bir ilişkiye sahiptir. Sosyal destek alan hastaların aktif baş etme, planlama, duygusal destek kullanımı, maddi destek kullanımı puanları daha yüksekken inkar puanı daha düşüktür. Original Article / Özgün Araştırma

No abstract

ÖzGüçlendirme süreci, çevre üzerinde hâkimiyet, kendi kaderini tayin ve kişinin yaşamını olumsuz etkileyen sosyal güçlerin tanınması gibi unsurları öne çıkarmakta, sosyal adaleti vurgulayan boyutuyla bireyin özgürleşmesi sürecinde toplum üyeleri arasında ortaklık ve eşitlik kurma idealini savunmaktadır (Tuncay ve Erbay, 2006: 66).Sosyal hizmet uygulaması, 1960'lardan itibaren sosyal model olarak değişim içerisine girmiştir. Medikal model kabaca 1920-1960 yılları arası sosyal hizmet uygulamasında etkin olmuştur.Güçlendirme yaklaşımı, medikal modele bir tepki olarak sosyal hizmet mesleğinin gündemine 1970'lerin sonunda girmiş, ciddi anlamda uygulanmaya ise 1990'larda başlanmıştır. Yaklaşımın felsefesi, her bireyin potansiyel olarak güce sahip olduğu ve gerçekleştirilecek uygulamaların bu gücü ortaya çıkarması gerektiğidir.Türkiye' de ise sosyal hizmet temelinde güçlendirme ile ilgili çalışmalar 2000'lı yılların başında gündeme gelmeye başlamıştır. Bununla birlikte bu alandaki çalışmalar, literatürde henüz istenen düzeyde bir birikime neden olmamıştır. Bu çalışmanın temel noktası, literatüre bu bağlamda destek vermek ve güçlendirme yaklaşımının bilinirliğini ve uygulanabilirliğini artırmaktır.Çalışmada öncelikle güç konusu ele alınmış, daha sonra ise güçlendirme yaklaşımıyla ilgili literatürdeki bilgi paylaşılmıştır. Son olarak ise sosyal hizmet mesleğinde güçlendirme yaklaşımının yeri daha ayrıntılı olarak tartışılmıştır. AbstractSocial work practice has been shaped by medical model especially in 1960's. This model sees individual as ill and and does not focus on inner power of individual.Empowerment approach has gained an agenda in social work profession as a reaction to medical model at the end of 1970s and has been mostly used since the early 1990s. Philosophy of the approach is that every individual has a potential power and professional practices should reveal this.Studies about empowerment approach within the field of social work have started since the early 2000's in Turkey. However, desired quantity has not yet been reached in social work literature. The main point of this paper is to support literature in this context and to enhance acknowledgment and application of this approach.Firstly, the notion of power has been discussed considered and then knowledge about empowerment in literature has been reviewed in the paper. Finally the role of empowerment approach in the profession of social work has been discussed in detail

No abstract

Present study has been conducted to investigate anxiety levels, coping strategies, social support systems among parents who have children with chronic kidney disease and interrelations among the three indicators. Methods: This study has been planned among parents of 180 children with a chronic kidney disease being admitted to Hacettepe University, Children's Hospital, Nephrology Polyclinic. Sociodemographic information form, state & trait anxiety inventory and short form of the assessment scale for coping strategies have been employed as data gathering tools. Results: With respect to gender it was detected that mothers resorted to selfdistraction coping strategy and with respect to educational level, parents with no formal educational background resorted to denial. Trait anxiety score was the highest among parents whose children were in the second stage of disease. As the coping strategies among parents receiving social support in the treatment process was examined, it surfaced that positive reframing, acceptance, humor and use of emotional support and similar problem-focused coping strategies were more frequently opted for. Contrary to that, it was identified that among parents receiving no social support from their relatives, scores of self-blame, substance use and state anxiety were relatively higher. Conclusion: At the end of this study it was concluded that parents having children with a chronic kidney disease were more effective in utilizing social support mechanisms as a problem-focused coping strategy when compared to the other group of parents.