Özİnsan can ve mal güvenliğinin sağlandığı, her türlü tehlikeden uzak ve huzurlu bir ortamda yaşama arzusu içindedir. Bu noktada güvenliğin sağlanması, önemli bir olgu olarak karşımıza çıkmaktadır. Güvenliği sağlamak, bireyin güvenliğinden, küresel güvenliğe kadar çok geniş bir alanı içerisine almaktadır. Fakat genişlik ne olursa olsun başlangıç birey ve toplum güvenliği olarak gelişmektedir. Toplumun huzur ve sükûnu devlet içerisinde teşkilatlanmış birimlerce sağlanmaktadır. Bu bağlamda teşkilatlandırılmış genel kolluğa yardımcı kolluk olarak değerlendirilmesi gereken köy ve güvenlik koruculuğu sistemi kamu düzeninin ve güvenliğinin sağlanmasında önemli bir aktör olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada öncelikle güvenlik korucularının görev ve yetkileri göz önüne alınarak, gelinen son durumları yasal zeminde ele alınmaktadır. Devamında ise köy koruculuğu, güvenlik koruculuğu ve gönüllü güvenlik koruculuğunun hâlihazırdaki durumu irdelenerek kamu görevi ve sürekliliği bağlamında öneriler sunulmaktadır.

Türkiye'de bir istihdam şekli olarak tercih edilen sözleşmeli personel statüsü kamu hizmetlerinin görülmesinde memurluk istihdamıyla birlikte kullanılmaktadır. İlk zamanlarda istisnai ve geçici olması planlanan bu istihdam biçimi zamanla “genellik” ve “süreklilik” esası üzerinden uygulanmaya başlamıştır. Halen pek çok farklı alanda sözleşmeli personel istihdam edilmektedir. Bunlardan biri de askeri alandır. İdari ve askeri alanda sözleşmelilik farklı gerekçelerle uygulanmaktadır. Sözleşmeli istihdam alanında önemli bir dönüşüm parlamenter sistemden Cumhurbaşkanlığı Hükmet Sistemine geçilmesiyle yaşanmıştır. Özellikle idari alan bu sistem değişikliğinden askeri alana göre daha çok etkilenmiştir. Sonuç olarak bu makalenin amacı idari ve askeri sözleşmeli personel istihdamını Parlamenter Sistem ve Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi dönemi açısından analiz etmek ve tespit edilen problem alanlarını tartışmaya açmaktır.

Bu çalışmanın amacı, Jandarma Genel Komutanlığına özgülenebilecek bir proje yönetim sistemi oluşturmaktır. Çalışmanın temel araştırma sorusu "Jandarma Genel Komutanlığına özgü proje yönetimi yaklaşımı nasıl olmalıdır?". Bu soruya cevap bulabilmek için çalışmada etnografik bir araştırma metodolojisi benimsenmiştir. Ayrıca araştırma metodu olarak Jandarma Genel Komutanlığında proje faaliyetleri icra eden dokuz personelle yarı yapılandırılmış mülakatlar ve ikincil bilgi kaynağı olarak literatür (dizin) taraması yapılmıştır. Jandarma Genel Komutanlığının proje yönetim sisteminde etkinliğin sağlanabilmesi için atılması gereken en önemli adım olarak ihtiyacı doğru olarak tanımlayabilen, proje yapan, yaptıran, yöneten ve kontrol eden bir Araştırma Geliştirme Merkezinin kurulması tespit edilmiştir. Çalışmanın sonunda Jandarma Genel Komutanlığının proje yönetim sürecine özgü yeni proje yönetim modeli oluşturulmuştur.

İsmail Hüsrev Tökin, in his preface to Türkiye Köy İktisadiyatı (1990 [1934]), argues that an economist who might travel Turkey from its western to eastern frontiers would face diverse social and economic scenes: remnants from the previous centuries, in both their mature and embryonic forms. A common point of view of the literature related to agrarian question, from Kautsky to Chayanov, was the problem of the co-existence of pre-capitalist and capitalist agricultural structures within the context of a capitalist economic system, and the political implications of this setting. Tökin’s discussion was a part of such literature in general but it was also part of a movement formed around a monthly journal, Kadro, published between 1932 and 1935. This shortlived movement succeeded in producing original ideas with a dependency-like, developmentalist approach. Our paper aims to explain the analysis of Tökin, and also the Kadro journal on “the agrarian question” in Turkey. To this end, it will discuss how their empirical observations on agrarian dynamics in Turkey in the 1930s, and their theoretical background on the agrarian question, interacted to examine the specific aspects of Turkey’s rural economy. It concludes that Kadro authors’ focus in the agrarian question was on the problem of accumulation for industrialization, rather than the problem of democratic or socialist struggle.