The purpose of this study was to evaluate the marginal adaptation and fracture load of ceramic laminate veneers on teeth with different preparation depths. A total of 75 extracted intact human maxillary central incisors were prepared with three different preparation depths (P) and assigned to the following five groups (n = 15): P1 (0.3-mm depth of preparation; preparation entirely in enamel); P2 (0.5-mm depth of preparation; preparation in enamel and dentin complex); P3 (1-mm depth of preparation; preparation entirely in dentin); P4 (no preparation, only surface roughening); and P5 (unrestored, intact teeth as control). A total of 60 lithium disilicate laminate veneers were fabricated. The marginal adaptation of the veneers was evaluated by light microscope and scanning electron microscope after cementation with resin cement. Finally, the veneers were loaded until fracture at a 90-degree angle to the lingual surface of the tooth. Statistical analyses were performed using analysis of variance and Tukey multiple range test. There was a significant difference between the marginal gap value of the distocervical measurement points of P1 and P2 and the distal measurement points of P3 and P4 (P = .33 and P = .017, respectively). The highest fracture resistance values were observed in the P5 group (mean: 389.55 ± 22 N) and the P2 group (mean: 322.86 ± 79.38 N), and the lowest values were observed in the P3 group (mean: 219.21 ± 60.74 N). The marginal adaptation of the laminate veneer restorations was not related to the depth of preparation. Mean fracture resistance of laminate veneers with 0.5-mm preparation depth was greater than that of the 0.3-mm and 1-mm preparation depth laminate veneers and those with no preparation.

Dental materyallerde ve adeziv tekniklerde yaşanan büyük gelişmeler, restorasyonların, daha az diş dokusu kaldırılarak yeterli desteğe ve tatmin edici estetik özelliklere sahip olabilmesine olanak sağlamıştır. Özellikle tam seramik materyallerde ve rezin simanlardaki gelişmelerle birlikte, hem mineye hem de dentine yüksek bağlanma direncine sahip, estetik açıdan oldukça geniş renk özellikleri sunan ve klinik olarak uzun ömürlü restorasyonlar yapmak mümkün hale gelmiştir (1). Konservatif bir tedavi seçeneği olan seramik lamina uygulamaları, pozisyon bozukluğu olan, renklenmiş, travmaya uğrayarak kırılmış ya da aşınmış dişlerde kaybedilen estetiği rehabilite etmek amacıyla son yıllarda oldukça popüler hale gelmiş bir tedavi seçeneğidir (2). Travma sonucu geniş kırıkların oluştuğu, eski laminaların yenilendiği, derin internal renklenme gözlenen ya da "amelogenesis imperfekta" bulunan klinik vakalarda, lamina uygulamaları ile yapılacak preparasyonun derinliği ve seramik materyalin kalınlığı, kullanılacak rezin simanın rengi gibi faktörlerin restorasyonun final estetiğine olan etkisinin yanında, farklı derinliklerde yapılan perparasyonun restorasyonun marjinal uyumuna ve kırılma direncine olan etkisi, başarılı bir restorasyon amaçlayan klinisyenler açısından titizlikle ele alınması gereken faktörlerdir (3, 4). Tam seramik sistemlere dair en güncel sınıflama McLaren ve ark. (5) tarafından seramiklerin mikro yapılarına göre yapılmıştır:-Cam bazlı sistemler-Kristal yapıda doldurucu içeren cam bazlı sistemler-Cam doldurucu içeren kristal bazlı sitemler-Polikristalin katılar Cam bazlı sistemler Cam bazlı sistemler genellikle silikon dioksitten (aynı zamanda silika yada kuartz olarak da bilinir) ve çeşitli miktarlarda alüminadan (ya da alüminyum oksit, kimyasal formül Al 2 O 3) oluşan materyallerdir. Doğada değişik oranlarda potasyum ve sodyum içeren aluminosilikatlar 'feldspar'lar olarak bilinir. Feldsparlar, diş hekimliğinde kullanılacak camların üretimi için çeşitli şekillerde modifiye edilir (5). Derleme / Review Öz Günümüz diş hekimliğinde, estetik kaybı olan anterior dişlerde uygulanan, güncel, konservatif bir tedavi seçeneği olarak lamina veneer restorasyonlar oldukça geniş kullanım oranlarına ulaşmıştır. Dental seramiklerde süregelen gelişmeler, klinisyene yüksek estetik ve fonksiyonel özelliklere sahip porselen veneer restorasyon yapma imkanı sağlamıştır. Uygulanan bu tür restorasyonların fonksiyonel yükler karşısında gösterdikleri direnç restorasyonun başarısını doğrudan etkileyen bir faktördür. Literatürde lamina veneer restorasyonların kırılma dayanıklıklarının incelendiği in vitro ve in vivo pek çok çalışma mevcuttur.