Bu çalışmada, Türkiye'deki illerin 2004-2018 yılları arasındaki ulaştırma göstergeleri veri setini oluşturan 40 adet değişken kullanılarak kümeleme analizi yöntemleri uygulanmıştır. Analizde kullanılan veri setinin uygunluğunu sağlamak üzere Öklid uzaklık ve Min-Max standartlaştırma ölçüleri kullanılmıştır. Çalışmada, ulaştırma göstergelerini oluşturan 40 adet değişken dikkate alınarak Türkiye'deki mevcut 81 İlin kümelenme yapısının ortaya konulması amaçlanmıştır. Tek-bağlantı yöntemi, kullanılan hiyerarşik yöntemler arasında kofenetik korelasyon katsayısı değerinin yüksekliği sebebiyle en başarılı yöntem olarak kabul edilerek sonuçları değerlendirilmiştir. Ayrıca hiyerarşik olmayan yöntemlerden olan kortalamalar yöntemi sonuçlarının incelenmesi ve yorumlaması yer almaktadır. Küme sayısı, küme geçerlilik indeksleri yardımı ile beş olarak belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlar değerlendirildiğinde, ulaştırma göstergeleri bakımından büyük kent merkezlerine sahip illerde diğer illere göre daha belirgin farkların ortaya çıktığı görülmektedir.