The main theme of this issue of the "Arts & Cultural Studies Review" is the ambiguity of technology, the ways in which it exposes power relations, its emancipating as well as excluding aspects. These aspects are often not separate. They constitute a field of connections and entanglements of various functions of technology, depending on the context of use and specific social groups and individuals, which remain with technologies in complex relations of inclusion, exclusion, discrimination, accessibility, emancipation, or activism. The constantly changing technological and media environment means that new technological solutions appear every now and then, and the existing ones are relocated within the technosphere, where their users and values associated with them may alter and are in a process of constant change. They happen to become more accessible and therefore strengthen the excluded groups in how they navigate the job market, education, or social encounters. Information and communication technologies made self-representation and activist movements much easier for both communities and individuals whose possibilities of action are limited due to their minority status, disability, social, or political situation. 1 And while computer technologies and electronic media may act as barriers disabling users due to technical issues, and/or being a subject of surveillance and abuse, they also enable entering the public sphere, networking, and gaining representation.The issue of surveillance and abuse in relation to technology has recently been underlined in particular in terms of access to technology, but also technological (algorithmic) profiling. In the racial context, Ruha Benjamin analyzes this problem in 1

The article investigates various kinds of the strategies of technosensation in artistic project based on bio-parametrisation’s techniques. The category of technosensation is in the article referred to the considerations of Luciana Parisi and Marie-Luise Angerer to define the relationship between body affectivity and computational systems (primarily in relation to automated decision-making systems and machine learning processes). The context for these considerations is the reflection on “technological redlining” as a strategy for racial, gender, and (dis)ability profiling of computational systems, which generate social exclusion, inequalities and oppressiveness. In the article, the author considers (with reference to the considerations of Parisi, Bernard Stiegler, Yuk Hui and Gabbrielle M. Johnson) to what extent the algorithmic biases are the result of automation, and to what extent they result from the absorption of uncertainty, randomness and technodiversity. Technosensation strategies are considered in relation to the artistic practices of Zach Blas, Maja Smrekar, Marija Griniuk and others, pointing to subversive, critical and affirmative variants of technological functionality and agency. The presented projects prove that the functionality of computational technologies is not bipolar, but it is developing as a spectrum of nuanced mechanisms, both in the area of oppressive-exclusionary systems and emancipatory strategies.

teksty drugie 2022 / 2 w tym self-trackerów. Projekty interfejsów, techniki wizualizacji i sonifikacji, ale także same modele sytuacji interaktywnych przeszczepia się ponadto na grunt badań medycznych czy affective computing. Sztuka mózgu wskazuje w tym kontekście na coraz wyraźniejszy i coraz szerzej zakrojony system powiązań między sztuką, nauką i technologiami. Za jeden z jego najistotniejszych przejawów można z pewnością uznać projekty artystyczne realizujące alternatywne narracje okołomedyczne.

Książka Sztuka biometryczna w perspektywie filozofii post- i transhumanizmu. W stronę estetyki postafektywnej stanowi pierwsze w skali światowej całościowe opracowanie dotyczące sztuki biometrycznej. Po raz pierwszy zostaje w niej zdefiniowana sama kategoria sztuki biometrycznej, która obejmuje projekty artystyczne z zakresu art & science oparte na danych biometrycznych oraz na strategiach bioparametryzacji ciała. W książce zostały wyznaczone cztery główne obszary sztuki biometrycznej: projekty oparte na medycznych badaniach obrazowych (jak rentgenografia czy ultrasonografia), na działaniach biosensorów (jak EEG czy EKG), na procedurach self-trackingu (samomonitoringu, jak w przypadku używania aplikacji czy urządzeń monitorujących tętno, liczbę wykonanych kroków etc.), a także na metodach identyfikacji biometrycznej (jak technika rozpoznawania twarzy czy linii papilarnych). Ze względu na transdyscyplinarny charakter projektów w opracowaniu zaproponowano również wyczerpującą metodologię badawczą, która została zaaplikowana do analizy licznych, często w Polsce zupełnie nieznanych, projektów biometrycznych (jak realizacje Angeli Palmer, Behnaz Farahi czy Laurie Frick). Książka nie stanowi jedynie rekapitulacji istniejącej wiedzy, ale jest propozycją autorskiego ujęcia tematu, własnego wyznaczenia obszaru badawczego oraz określenia oryginalnej metodologii, w tym autorskiej koncepcji estetycznej (estetyka postafektywna). „Ewelina Twardoch-Raś ma niezwykłą łatwość budowania zajmującej naukowej narracji, w której wnikliwa analiza biometrycznych dzieł sztuki z obszaru art & science przeplata się z pogłębionymi studiami historycznymi nad rozwojem technologii medycznych i przekrojowym opisem ich współczesnego stanu. Całość czyta się jak dynamiczny reportaż śledczy, w którym rygorystyczna analiza i argumentacja naukowa nie tylko nie męczą, ale jawią się jako atrakcyjna opowieść o ciele i jego artystycznych kontekstach.” Z recenzji książki autorstwa dr. hab. Jana Stasieńki, prof. DSW

The article is an introduction that examines certain perspectives of new-materialist research on the ontological status of alternative universes in bio art projects with reference to the narratological concepts of possible worlds and the storyworld. In this context, it introduces the concept of "strongly possible worlds", which is a complementary concept to the Jan Alber's theory of impossible worlds. This methodological proposal is also presented in the article in reference to the latest study by Francesca Ferrando, in which the idea of "posthuman multiverse" was presented. The author also considers the role of non-human actors in the process of constructing such "in the world stories" (Bruno Latour). As non-human actors bacteria and living cells are understood, which have their own intentionality (goal-oriented behavior) and which are responsible for causal changes to the project; moreover, non-human actors are considered to be a force that aff ects the physical shape of storyworlds-with reference to Timothy Morton's category of hyperobjects. The article presents two types of experiments involving the process of creation of possible worlds in bio art. The fi rst one is conducted by the artists working with living materials, mostly tissues and cells, as the duo Tissue Culture and Art Project, Alicia King and Guy Ben-Ary and Kirsten Hudson; the other one is so called bacterial art with Sonja Bäumel'