Objective: Nephrogenic adenomas (NA) are benign lesions that may occur in several sites throughout the urinary tract, from the renal pelvis to urethra, and especially in the bladder. They are strongly associated with urinary tract irritation, chronic inflammation, previous urologic surgery, and intravesical instrumentations. Our study aims to evaluate and present the clinicopathologic characteristics and findings of cases that were diagnosed with nephrogenic adenoma accompanied by relevant information from the literature. Material and Methods: Our study includes 30 patients who were pathologically diagnosed with NA from February 2005 to November 2017. Results: Among these patients, 63.3% were males and mean age was 60 years. The most common site of occurrence was the bladder (86.6%), followed by the ureter (6.7%) and the urethra (6.7%). Most patients presented with hematuria (36.7%). History of concurrent bladder cancer was present in 26.7% of patients, but there were no cases of de novo bladder cancer diagnosed after NA. Recurrence of NA after initial resection occurred in only 10% of patients who underwent follow-up cystoscopy. Nephrogenic adenoma is a rare lesion associated with nonspecific symptoms and endoscopic features. Definite diagnosis must be made after histological analysis of resected specimens. Conclusion: Nephrogenic adenoma is a rare lesion associated with nonspecific symptoms and nonspesific endoscopic features. A definite diagnosis must be after histological analysis of resected specimens. Keywords: nephrogenic adenoma, urothelial lesion, bladder, ureter

No abstract

Aim: Paragangliomas are rare non-epithelial tumors originating from paraganglia cells in various anatomical regions. Pigmented paragangliomas are more rare. We present the second reported case of kidney-induced pigmented paraganglioma in conjunction with literature. Case Report: A 44-year-old female patient with no known systemic disease was evaluated due to palpitations and a mass detected in the right kidney. Surgically, a 6 cm mass localized between kidney middle pol and vena cava inferior was separated from the surrounding tissues. In the sections prepared from the lesion, there were organoid patterned cell islands separated by fibrovascular septa. Brown pigment was evident in most of the tumor cells. Immunohistochemically, tumor cells expressed synaptophysin, chromogranine, NSE. In tumor cells, Mart1 and HMB45 were negative. In the light of all these findings, the case was diagnosed as ‘pigmented paraganglioma’. Discussion: The most common localizations of paragangliomas are carotid body, vagal body, middle ear, Zuckerkandl organ, mediastinum and retroperitoneum. There are 12 cases of intrarenal paraganglioma reported in the literature. Pigmented paraganglioma originating from the kidney has been reported only once. Conclusions: By presenting the second kidney-derived pigmented paraganglioma reported in the literature, we emphasize that the morphological and geographic spectra of these tumors may be large.

Amaç Postmenopozal hasta populasyonunda endometrial örnekleme sonuçlarının değerlendirilmesi ve yetersiz endometrial örnekleme sıklığının belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem Bu retrospektif çalışmada Bursa Şehir Hastanesi kadın hastalıkları ve doğum bölümüne Temmuz 2019 ve Mart 2021 tarihleri arasında başvuran postmenopozal dönemdeki 825 hastadan alınan endometrial biyopsi sonuçları değerlendirilmiştir. Bulgular Postmenopozal dönemde olan 825 hastadan alınan 922 endometrial örnekleme sonucu değerlendirildi. Hastaların yaş ortalaması 56.96±7.21 olup, ortalama menopoz süresi 7.43±7.14 yıldır. Hastalardan alınan 1. endometrial örneklemenin histopatolojik değerlendirmesi yapıldığında 25.45 % yetersiz endometrial örneklemeye rastlanırken postmenopozal kanama şikayeti ile başvuran hasta grubunda ise bu oran %21.61 dir. En sık endometrial patoloji endometrial polip (22.1%) olup çalışma grubumuzda malignite sıklığı %6.18 idi. Alt grup analizlerde malignite görülme sıklığı >60 yaş grubunda daha yüksek (%18.80) iken yaş ile birlikte yetersiz endometrial örneklemenin de arttığı belirlenmiştir. Birinci endometrial örnekleme sonucu yetersiz olan hastaların sadece %20 sinden tekrar biyopsi alınabilmiştir. Bu hastalardan 3 ünde endometrium kanseri ve 1 hastada atipili endometrial hiperplazi varlığı tespit edilmiştir. Sonuç Artan yaş ile birlikte endometrium kanseri sıklığı artmasına rağmen yetersiz endometrial örneklemenin de arttığı gözlenmiştir. Özellikle bu hasta populasyonunda endometrium kanseri risk faktörlerini de göz önünde bulundurarak takiplere gelmesi konusunda yeterli bilgilendirmenin yapılması önem taşımaktadır.

Amaç: Bu çalışmanın amacı Bursa ilinde en sık rastlanan HPV tiplerini belirlemek, bu tiplerle ilgili olarak eş zamanlı sıvı bazlı sitoloji ve kolposkopik biyopsi sonuçlarının tutarlılığını araştırmaktır. Gereç-Yöntem: Retrospektif çalışmamıza Ekim 2019-Mayıs 2020 tarihleri arasında hastanemizde servikal smear örneklemesi yapılan ve eş zamanlı olarak real time PCR yöntemi ile yüksek riskli HPV-DNA genotip tayini yapılmış 407 hasta dahil edildi. Bulgular: Çalışmamızda yüksek riskli HPV görülme oranımız %18 bulundu. İzole olarak bakıldığında en sık görülen yüksek riskli HPV tipi, tip 16 (%32,5) bulundu. HPV pozitifliği saptanan 77 hastada smearde %28,5 oranında önemi belirlenemeyen atipik skuamöz hücreler (ASC-US), %7,7 oranında düşük dereceli skuamöz intraepitelyal lezyon (LSIL), %3,8 oranında yüksek dereceli skuamöz intraepitelyal lezyon (HSIL) saptandı. SIL saptanan beş hastanın ikisinde biyopside skuamöz intraepitelyal neoplazi 1 (CINI), üçünde ise skuamöz intraepitelyal neoplazi 3 (CIN3) saptanmıştır. Sonuç: HPV testinin smear ile eş zamanlı yapılması taramanın sensivitesini yüksek dereceli lezyonların saptanma olasılığını artırmaktadır.