IntroductionVitamin C has been reported to have beneficial effects on patients with coronavirus disease 2019 (COVID-19). This study aimed to investigate the effect of vitamin C supplementation on pathological parameters and survival duration of critically ill patients with COVID-19.MethodsThis clinical trial was conducted on 120 hospitalized critically ill patients infected with COVID-19. The intervention group (n = 31) received one capsule of 500 mg of vitamin C daily for 14 days. The control group (n = 69) received the same nutrition except for vitamin C supplements. Measurement of pathological and biochemical parameters was performed at baseline and after 2 weeks of the intervention.ResultsFollowing 2 weeks of vitamin C supplementation, the level of serum K was significantly lower in the patients compared with the control group (3.93 vs. 4.21 mEq/L, p < 0.01). Vitamin C supplementation resulted in a higher mean survival duration compared with that of the control group (8 vs. 4 days, p < 0.01). There was a linear association between the number of days of vitamin C intake and survival duration (B = 1.66, p < 0.001). The vitamin C supplementation had no effect on blood glucose, mean arterial pressure, arterial blood gas (ABG) parameters, Glasgow Coma Scale (GCS), kidney function, cell blood count (CBC), hemoglobin (Hb), platelet (Plt), partial thromboplastin time (PTT), albumin, hematocrit (Hct), and other serum electrolytes including sodium (Na), calcium, and phosphorus (P).ConclusionThe present study demonstrated the potential of vitamin C supplementation in enhancing the survival duration of critically ill patients with COVID-19.Clinical Trial Registrationhttps://www.irct.ir/trial/55074, identifier IRCT20151226025699N5

مقدمه: آنزیم لیپواکسیژناز در بیوسنتز لوکوتری‌ان ها نقش دارد که اثرات فارماکولوژیک مختلفی در بدن دارند. اثرات درمانی مهار این آنزیم در برخی از بیماری ها مانند آسم، سرطان و آلزایمر به اثبات رسیده است. لذا مهارکننده‌های این آنزیم می توانند به عنوان درمان دارویی در برخی از شرایط پاتولوژیک و بیماری ها مورد استفاده قرارگیرند. در این مطالعه مشتقات هتروآریل 2-فنوکسی پیریدین-3-ایل سنتز و اثرات مهاری آنها بر آنزیم لیپواکسیژناز بررسی شده است. روش بررسی: در این مطالعه بنیادی – کاربردی، مشتقات مورد نظر به عنوان مهارکننده لیپواکسیژناژ به روش های مرسوم طی چند مرحله سنتز شدند. سپس ساختار ترکیبات با استفاده از طیف سنجی مادون‌قرمز، جرمی و رزونانس مغناطیسی هسته مورد تائید قرار گرفت. در نهایت اثرات مهاری لیپواکسیژناز این ترکیبات بررسی و مطالعات داکینگ مولکولی روی قوی ترین ترکیب صورت گرفت. نتایج: ترکیبات با بازده بالا سنتز شده و اثرات مهار لیپواکسیژناز خوبی (IC50 =100-179 mM) در مقایسه با استاندارد کوئرستین (IC50 = 58.5 mM)  از خود نشان دادند. در این بین ترکیب ترکیب 7a ( 5-(2-فنوكسي پيريدين-3-ايل)-1و3و4- اكساديازول-2(H3)-تيون ) قوی‌ترین اثرات را از خود نشان داد و مطالعات داکینگ مولکولی روی این ترکیب نشان داد که به خوبی می تواند در اکتیو سایت آنزیم قرار گیرد. نتیجه‌گیری: ترکیبات سنتز شده اثرات مهاری خوبی بر آنزیم لیپواکسیژناز از خود نشان دادند و مطالعات داکینگ مولکولی نشان داد این ترکیبات به خوبی در اکتیو سایت آنزیم قرار می گیرند. لذا می‌توانند به عنوان ترکیب اولیه جهت مطالعات بیشتر در جهت کشف داروهای جدید مهار کننده لیپواکسیژناز مورد استفاده قرار گیرند.

Background The coronavirus disease‐2019 (COVID‐19) has become a worldwide health issue with widespread hospitalization and dependence on the intensive care unit (ICU). Vitamin D has a key role in modulating immune cells and modulating the inflammatory responses. This study aimed to investigate the association of vitamin D supplementation with inflammatory, biochemical, and mortality indices in critically ill patients with COVID‐19. Methods This case‐control study was conducted on critically ill COVID‐19 patients hospitalized in the ICU including the survived >30 day patients as the case group and dead patients as the control group. The status of vitamin D supplementation and inflammatory and biochemical indices of the patients were retrieved from the medical records. Logistic regression method was used to assess the association between 30 days survival and vitamin D supplement intake. Results Compared to the group of COVID‐19 patients who died in <30 day, the survived patients had a lower eosinophile level (2.2 ± 0.5 vs. 6 ± 0.0, p < .001) and higher vitamin D supplementation duration (9 ± 4.4 vs. 3.3 ± 1.9 day, p = .001). Vitamin D supplementation had a positive association with survival in COVID‐19 patients (OR: 1.98, 95% CI: 1.15−3.40, p < .05). The association remained significant after adjustments fot age, sex, underlying diseases, and smoking. Conclusion Vitamin D supplementation in critically ill patients with COVID‐19 has the potential to increase survivability within the first 30 days of hospitalization.

No abstract