Background/Aims This study reviewed the use of telehealth in paediatric occupational therapy practice and its clinical outcomes over the past 20 years. Methods A scoping review following Arksey and O'Malley's five stages was undertaken using six databases and Google Scholar. The scoping review covered articles from January 2000 to April 2020. Results A total of 22 articles were reviewed. Most studies indicated positive outcomes of using telehealth in paediatric occupational therapy practice. Although there is insufficient evidence, the results indicated that telehealth can be more effective than face-to-face interventions when there are mobility or travel challenges for children. Conclusions The use of telehealth in paediatric occupational therapy is an alternative service delivery model, facilitating access for children and their families to the rehabilitation services. Further research is needed to address the difficulties and potential solutions to expand the use of telehealth services to help children with disadvantages alongside their families.

Background: Assessment of Children's Hand Skills (ACHS) and Children's Hand-Skills Ability Questionnaire (CHSQ) are interconnected hand skills assessment tools that together contain parent questionnaire and observational assessment. With this quality, ACHS and CHSQ enable the therapist to obtain information about the child's real-life performances as well as to conduct a clinical observational assessment. The purpose of this study was to investigate the validity and reliability of the Turkish versions of ACHS and CHSQ in children with hemiplegic cerebral palsy (HCP).Methods: A total of 112 children with HCP between 2 and 12 years of age were included. All participants were subjected to ACHS, CHSQ, Shriners Hospital Upper Extremity Evaluation (SHUEE) and ABILHAND-Kids. Convergent construct validity was investigated through analysing the relationship between ACHS and SHUEE and between CHSQ and ABILHAND-Kids. Discriminative construct validity was investigated through analysing the differences between genders for CHSQ and ACHS. For reliability, test-retest interclass correlation coefficient (ICC) and internal consistency Cronbach's alpha were calculated and analysed.Results: ACHS showed very strong relationships with SHUEE's spontaneous functional analysis (r = 0.86) and grip-release function (r = 0.86) parameters with a strong relationship with positional dynamic analysis (r = 0.78). CHSQ's leisure (r = 0.80), school/education (r = 0.75) and activities of daily living (r = 0.76) domains showed strong relationships with the ABILHAND-Kids. There was no difference between genders for ACHS and all domains of CHSQ (p > 0.05). All domains and total score of ACHS and CHSQ had perfect test-retest reliability (ICC > 0.90). ACHS had perfect internal consistency (Cronbach's α = 0.98); CHSQ had very high internal consistency (Cronbach's α = 0.84). Conclusions:The Turkish versions of ACHS (ACHS-TR) and CHSQ (CHSQ-TR) are valid and reliable hand skills assessment tools in children with HCP.

No abstract

No abstract

Amaç: Çalışmamızda, tiyatro aktivitesinin oyuncuları aktive eden ve kendine güveni artıran yapısı göz önüne alınmıştır ve engelli bireyde tiyatro aktivitesinin iletişim ve etkileşim becerileri üzerindeki etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya daha önceden tiyatro eğitimi almamış, tiyatro çalışması için bir sanat atölyesine ilk defa başvurmuş, herhangi bir konuşma problemi ve ağır mental retardasyonu olmayan 7 kişi alındı. Çalışmada İnsan Aktiviteleri Modeli kapsamında geliştirilen İletişim ve Etkileşim Becerileri Değerlendirmesi kullanıldı. Bu değerlendirmeye göre kişiler 60 dakika gözlemlendi ve gözleme göre İletişim ve Etkileşim Becerileri Değerlendirmesi alt parametre (fiziksellik, bilgi alışverişi, ilişkiler) puanları verildi. Kişiler ısınma çalışmaları ve provalardan oluşan 12 seansa katıldı. Tiyatro seansların sonunda, iletişim ve etkileşime ait değişimleri saptamak için İletişim ve Etkileşim Becerileri Değerlendirmesi tekrar yapıldı. Sonuçlar: Beşi erkek (%71,4), 2'si kadın (%28,6) olan 7 bireyin ortalama yaşı 16,85±2,4 yıldır. Bireylerin 3'si özgül öğrenme güçlüğü, 4'ü hafif mental retardasayon tanısına sahipti. Katılımcılar, ilk İletişim ve Etkileşim Becerileri Değerlendirmesi değerlendirmesinden ortalama 46,42±12,75 (ortanca=56) puan, tiyatro aktivitesinin ardından ortalama 64,14±8,35 puan aldı. Katılımcıların iletişim ve etkileşim becerilerindeki fark istatiksel olarak anlamlı bulundu (p=0,018).Tartışma: Tiyatronun iletişim etkileşim becerilerinde gelişme sağladığı görülmektedir. Yine de büyük örneklem gruplarıyla yapılacak kontrollü çalışmalar gerekmektedir.