No abstract

Cyanidation effluents are treated in order to reduce the cyanide level down to regularity limits. Cyanide recovery is the most desired route for treatment of effluents of high cyanide consuming ores, in particular, due to economic and environmental incentives. In this study, carbon dioxide (CO2) was utilised as an alternative for acidification of cyanide solutions prior to absorption/recovery of hydrogen cyanide (HCN(g)) in alkaline solutions. Kinetic tests indicated that reaction time was an important parameter for the recovery of cyanide, which reached 89.1% over a period of 90 min. Effects of concentration of cyanide (0.5-1.5 g/L NaCN), flow rate of carbon dioxide (0.38-1.15 L/min. CO2), and time (30-90 min.) on the recovery of cyanide (%) were investigated in detail by a two-level full factorial design (23). The statistical evaluation of the data showed that flow rate of carbon dioxide and time were statistically significant parameters. Efficiency of the process was not affected by the concentration of cyanide. The results demonstrated that high recoveries of cyanide up to 93.1% could be achieved under suitable conditions. Introduction of air (1.15 L/min.) as a carbon dioxide source was found to be inefficient and require longer reaction periods for high recoveries i.e. no recovery at 90 min. vs. 95.4% at 24 h. A separate test performed using a real pregnant leaching solution (PLS) yielded a cyanide recovery of 49.7%. These finding demonstrated that using carbon dioxide can be used for acidification of cyanide solutions for cyanide recovery.

No abstract

No abstract

Günümüzde, cevherlerden altın üretiminde en yaygın (>%90) olarak tercih edilen yöntem siyanür liçidir. Siyanür liçi, 19. yüzyılın sonlarından itibaren endüstriyel olarak kullanılmaktadır ve liç kimyası iyi bilinmektedir. Bununla beraber özellikle son yıllarda, siyanürün yüksek derecede toksik özelliğe sahip olmasına bağlı olarak artan çevresel kaygılar nedeniyle, kullanımına dair kısıtlamalar getirilmiştir. Avrupa Birliği 2010 yılında siyanürün tamamen yasaklanmasını değerlendirmiş ancak; altın kazanımında teknik ve ekonomik açıdan siyanür liçi ile yarışabilen bir teknoloji mevcut olmadığı için genel bir yasak getirmemiştir. Siyanüre alternatif reaktifler arasında tiyosülfat, düşük toksik özelliği ve yüksek liç kinetiği gibi özellikleri ile ön plana çıkmıştır. Tiyosülfat liçi, siyanür ile etkin olarak kazanılamayan bazı refrakter tip cevherlerde de yüksek verimler sağlamaktadır. Tiyosülfat liçinin ilk endüstriyel uygulaması 2015 yılında Barrick Gold firması tarafından uygulamaya geçirilmiştir. Bu çalışmada, amonyaklı tiyosülfat liçinin tarihsel gelişimi, siyanür liçi ile teknik/çevresel açıdan karşılaştırılması, liç mekanizması ve liç işlemini etkileyen temel parametreler irdelenmiştir. Ayrıca, alternatif tiyosülfat liçi sistemleri de değerlendirilmiştir.