Sinema seyircisi bir filme gitmeden önce çeşitli unsurları dikkate alarak seçim yapmaktadır. Bu unsurlar arasında filmin türü, kadrosu, yönetmeni, IMDb puanı, filmin hangi salonda ve seansta oynayacağı gibi etkenler yer almaktadır. Türkiye’de sinema üreticilerinin bu faktörlere dikkat etmeden film üretimi yaptıkları aşikardır. Bunun sonucu olarak da film üreticileri gişeden yeteri kadar verim alamamaktadır. Bu çalışma ile yapımcıların izleyicilere ait genel yönelimleri önceden fark etmeleri ve talepler doğrultusunda projeler üretmelerine yardımcı olunmaya çalışılmıştır. Bu araştırmada sinema ve seyirci ilişkisi incelenmiş, sinemada türlerden kısaca bahsedilmiştir. Ayrıca, artık eskisine nazaran daha bilinçli sayabileceğimiz sinema seyircisinin gündelik hayatına da girmiş olan IMDb ve Metascore unsurları da ele alınmıştır. Bu çalışmada Türkiye’de 2019 yılında vizyona giren ve vizyon sürecini tamamlamış ilk 75 filme ait verilere dayandırılarak istatistiksel analizler gerçekleştirilmiştir. Bu amaçla parametrik testlere ait varsayımları sağlayan veriler kullanılarak t testi ve tek yönlü Anova testleri uygulanmıştır. Bu varsayımları sağlamayan verilerle parametrik olmayan testlerden ki-kare testi uygulanmıştır. Bu istatistiksel analiz sonuçlarına göre birbiri ile ilişkili olan ve birbirini etkileyen veriler ayrı ayrı sunulmuş ve sektöre yönelik tavsiyelerde bulunulmuştur.

Sinemada seyircilerin ve sektör üreticilerinin yıllar içinde ortak bir dille oluşturdukları tür kavramı, filmlerin daha iyi anlaşılmasına da yarayan formları düzene koymaktadır. Birçok ana film türü olmakla birlikte yan türler de sinema tarihi boyunca dikkat çekmiştir. Yol filmleri de artık ana türlerin arasında rahatlıkla gösterilebilir. Birçok türün karışımından oluşan yol filmleri ağırlıklı olarak filmin kahramanlarının herhangi bir durum karşısında bir noktadan başka bir noktaya olan karmaşık yolculuğuna odaklanır. Yol filmleri sinemanın doğumundan çok sonraları ortaya çıkmaya başlasa da günümüzde bilinen asıl formunu 60'ların sonuna doğru almıştır. "Easy Rider" filminin de bu şekillendirmede payı fazladır. Bu makalede mitlerden günümüzdeki örneklerine dek hikaye anlatıcılığının can alıcı aşamalarını araştıran Joseph Campbell'in kahramanın sonsuz yolculuğu modeli "Easy Rider" filmine uyarlanarak analiz edilmiştir. Başarılı yol filmlerinin uyguladığı bu model sinema sanatında hikaye anlatma sistemi için de oldukça önemli bir yerdedir.

Kim Ki-Duk'un "Acı" Filminin Göstergebilimsel Çözümlemesi Semiotic Analysis of Kim Ki-Duk's "Pieta" Film Öz Sinema sanatının temelinde görüntülerin ya da desenlerin ışıkla bir perdeye yansıtılması yatmaktadır. Sinema sanatının kendine has anlatım araçları vardır. Görüntü, yazı ve sesler sinema dilinin önemli bileşenleridir. Göstergebilim ise iletişim amacıyla kullanılan her türlü gösterge dizgelerini, bunların yapılarını ve işleyişlerini inceler. Göstergebilimin temeli Charles Sanders Peirce ve Ferdinand de Saussure'e dayanmaktadır. Sinemada göstergebilimsel yaklaşımlar Christian Metz ve Peter Wollen gibi isimlerin yoğun çalışmalarıyla, bir çözümleme yöntemi olarak da kullanılmaya başlanmıştır. Sinema sanatında görülenin düz anlamı yanı sıra anlatılmak istenenin yan anlamları da seyirciye aktarılmaya çalışılır.Bu çalışmada Kim Ki-Duk'un 2012 yapımı "Acı" (Pieta) filminin göstergebilimsel olarak çözümlenmesi yapılmıştır. "Acı" filminden seçilen bazı sahne ve kareler seçilerek göstergelerin ürettikleri anlamlar ve yan anlamlar yorumlanmaya çalışılmıştır. Kim Ki-Duk'un çoğu filminde olduğu gibi "Acı" filminin de göstergebilimsel okumalara oldukça müsait olduğu kanısına varılmıştır. Yönetmen, gösterdiği ile gösterilmeye çalışılan yan anlamlar arasındaki bağları güçlü bir anlatımla kurmuş, seyircinin bilinçaltında anlamları yaratması konusunda ona yardımcı olmuştur.

Kısa film 30 dakikayı aşmayan, hikâyesini kısa zamanda tutarlı bir şekilde seyirciye aktaran, sinema sanatının kendine has alanlarından biridir. Kısa filmin kurmaca, canlandırma, deneysel ve belgesel türleri mevcuttur. Kısa film festivalleri ve yarışmalarında karşılaşılan genel sorunlar arasında kısa filmi ve kısa filmcileri ikinci plana atmak ve onlara yeteri kadar alan açmamak gibi meseleler gelmektedir. Bunun yanı sıra sektör bileşenlerinin kısa filmin tanımı ve kendine yeterliği konusunda kafa karışıklığını gidermesi gerekmektedir. Bu çalışmada kısa film üreten yönetmenlerin görüşleri baz alınarak bu tarz sorunlar masaya yatırılıp tartışılırken bir yandan da kısa filmin ve kısa film festivallerinin sektöre olumlu yansımaları da ortaya konulmaya çalışılmıştır. Çalışmanın literatüre katkısında başarılı kısa film yönetmenlerinin öznel bakış açılarının değerlendirilmesinin etkili olacağı düşünülmektedir. Bu çalışmada son yıllarda çeşitli yerli ve yabancı festivallerde başarı kazanmış kısa film yönetmenlerinin verdikleri röportajlar üzerinden bir literatür çalışması yapılmıştır. Veri toplama aracı olarak yönetmenlerin görüşlerine daha önce yapılmış röportajlardan yararlanılarak ulaşılmıştır. Toplanan veriler ise betimsel analiz kullanılarak çözümlenmiştir. Kısa filmlerin amatör sinemacılara alan açtığı, kazanılan ödüllerin yeni üretimlere imkân sağladığı, festivallerin sektörel ve profesyonel anlamda bir buluşma noktası oluşturduğu, kısa film üreticilerinin festivaller sayesinde tescillendiği gibi olumlu durumların yanı sıra festivallerin sürekliliğinin sağlanması, ulusal ve yerel desteklerin arttırılması, festivallerin telif ödemesi, sadece kısa filme yönelik kurumların oluşturulması, kısa filmlerin gösteriminin yapılacağı salonlarda izleme koşullarının kalitesinin arttırılması gibi öneriler de çalışmada yer almıştır. Bu çalışma sayesinde kısa filmin sektörel durumu, festivallerin kısa filme bakış açısı ilk defa kısa filmcilerin gözüyle ortaya konulmaya çalışılmıştır. Çalışma kısa film üzerine yapılacak yeni araştırmalara temel oluşturacaktır.