No abstract

The development of a south energy corridor connecting Europe with the natural gas reserves of the broader Caspian Region and Middle East aims at increasing the EU security and diversification of energy supply.In this paper, the analytic hierarchy process (AHP) method with geopolitical, economic and technical criteria is applied to define the most preferred route of the transcontinental gas pipeline that branches in SE Europe to transport Caspian gas further into the targeted markets of Europe.The paper is divided into five sections. The first introduces the purpose of the paper. The second describes the used AHP method in detail (criteria, sub-criteria, weights, consistency indexes). The third briefly addresses the need of EU to diversify its supply sources and the planned gas projects in SE Europe. In the fourth section, the method is applied to the four alternative pipeline routes and the robustness of the results is examined with sensitivity analysis. The fifth section comments on the results of the method.

The Treaty establishing the Energy Community in Southeastern (S.E.) Europe (2005), aims to facilitate the creation of a common, competitive energy market in the region. However, the signatory countries have not advanced in the same pace, to implement this undertaking. This paper ranks the nine Energy Community countries, according to their prospects for integration into a regional competitive wholesale gas market, using a Technique for Order Preference by Similarity to Ideal Solution (TOPSIS) method. The method evaluates the state of technical and institutional framework and the actual functionality of their markets. Sensitivity analysis is used to examine the robustness of the final results.

Η όδευση διηπειρωτικών αγωγών φυσικού αέριου χαρακτηρίζεται από πολυπλοκότητα σε σχέση με τους εθνικούς και διακρατικούς αγωγούς καθώς η τάξη μεγέθους καθίστα απαραίτητη την εξέταση παραμέτρων που δεν υφίστανται ή θεωρούνται αμελητέες σε αγωγούς μικρότερης εμβέλειας και που απαιτούν διαχείριση μεγαλυτέρου όγκου πληροφοριών. Στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η ανάπτυξη μεθόδου επιλογής βέλτιστης όδευσης που αντιμετωπίζει την προαναφερθείσα πολυπλοκότητα των διηπειρωτικών αγωγών. Η μέθοδος επιτρέπει συνδυασμό των παραδοχών του λήπτη απόφασης για την σημαντικότητα των παραμέτρων της όδευσης με τις πληροφορίες που έχει στην διάθεση του και τις δυνατότητες αξιολόγησής τους. Ο αλγόριθμος που έχει αναπτυχθεί περιλαμβάνει έλεγχο της ισχύος των προϋποθέσεων για οικονομική βιωσιμότητα του αγωγού, καθορισμό του συνόλου των εναλλακτικών οδεύσεων, επιλογή των συντελεστών βαρύτητας των κριτηρίων που επηρεάζουν τον σχεδιασμό του αγωγού και σύγκριση των οδεύσεων ως προς τα κριτήρια αξιοποιώντας τα διαθέσιμα δεδομένα την πείρα και τις γνώσεις του λήπτη απόφασης. Τα αποτελέσματα ελέγχονται ως προς την συνέπεια και την ευαισθησία τους. Η μέθοδος εφαρμόζεται στην περίπτωση διηπειρωτικού αγωγού που μεταφέρει αέριο από την ευρύτερη περιοχή της Κασπίας στην Δυτική Ευρώπη. Το λογισμικό εργαλείο Gas-PRS που παρατίθεται επιτρέπει την ταχεία εφαρμογή της μεθόδου και διευκολύνει τον λήπτη απόφασης στην στάθμιση των επιπτώσεων διαφορετικών επιλογών.