SummarySpontaneous ventilation during general anaesthesia leads to respiratory depression and atelectasis. Mechanical ventilation increases tidal volume and eliminates atelectasis. The study material consisted of a total of 20 dogs of different breed, age and gender. Dogs were divided into two groups, consisted of 10 dogs. The first group was established as the spontaneous ventilation (SV) group, while the second group was the mechanical ventilation (MV) group. For induction of anaesthesia, propofol was administered to both groups via intravenous injection at a dose of 6 mg/kg. Blood samples were collected from all dogs in 5 minutes after propofol administration. This period was determined as Minute 0 (T 0 ). In both groups, inhalation anaesthesia was continued with isoflurane. Venous blood samples were collected from dogs in the SV and MV groups at 15 (T 15 ), 30 (T 30 ) and 60 (T 60 ) minutes. Heart rate, respiratory rate, SpO 2 , body temperature and blood gases were monitored. Statistical evaluation of the study was carried out using the Repeated Measures Analysis of Variance method. The results obtained showed that there was no statistically significant difference between the SV and MV groups regarding the examined parameters. However, in the assessments within the group, results obtained from the dogs in the MV group were more reliable from the point of view of the patients remaining stable throughout anaesthesia. Keywords: Spontaneous ventilation, Mechanical ventilation, Blood gases, Dog Köpeklerde Genel Anestezi Sürecinde Spontan ve Mekanik Ventilasyonun Kan Gazları Üzerine Etkilerinin Karşılaştırılması ÖzetGenel anestezide spontan ventilasyon, solunumun baskılanmasına ve atelektaziye yol açar. Mekanik ventilasyon tidal volümü artırır ve atelektaziyi giderir. Çalışma materyalini, farklı ırk, yaş ve cinsiyetteki toplam 20 köpek oluşturdu. Olgular, her grupta 10 köpek olacak şekilde 2'ye ayrıldı. İlk grup spontan ventilasyon (SV), ikinci grup mekanik ventilasyon (MV) grubu olarak belirlendi. Anestezi indüksiyonunda her iki gruba, propofol 6 mg/kg'dan intravenöz enjeksiyonla verildi. Tüm köpeklerden, propofol enjeksiyonunu takip eden 5. dakikada kan örnekleri alındı. Bu süre 0. dakika (T 0 ) olarak değerlendirildi. Her iki grubun inhalasyon anestezisi izofloranla sürdürüldü. SV ve MV grubundaki olgulardan 15. dakika (T 15 ), 30. dakika (T 30 ) ve 60. dakika (T 60 )'larda venöz kan örnekleri alındı. Kalp atım sayısı, solunum sayısı, SpO 2 , vücut ısısı ve kan gazları monitörize edildi. Çalışmanın istatistiki değerlendirmesi Tekrarlı Ölçüm Varyans Analizi metodu ile yapıldı. Elde edilen bulgular, incelenen parametreler yönünden SV ve MV grupları arasında istatistiki anlamda önemli bir fark olmadığını gösterdi. Ancak grup içi değerlendirmelerde, MV grubundaki köpeklerden elde edilen sonuçların, hastaların anestezi süresince stabil kalmaları açısından daha güvenilir olduğu sonucuna ulaşıldı.

Summary:Although it is not performed as common as in humans, kidney transplantation is an effective treatment option for end-stage renal failure in dogs and cats. Ischemia/reperfusion injury is an inevitable result of kidney transplantation and it may cause delayed graft function that leads to a reduction in the longevity of allograft. In this study we aimed to evaluate the effects of Morinda citrifolia derived fruit juice on post-autotransplant ischemia/reperfusion injury. Twenty four adult, male Spraque-Dawley rats weighing 300-350 g were used. The rats were randomly divided into three groups of eight each. Rats in the Control Group were orally administered with saline solution (0.5 ml/day), for 7 days. Rats in M1 Group were orally administered with morinda citrifolia fruit juice (Alnoni, Hanojou-Europe Ltd, Dinxperlo, Holland), 0.5 ml/day, for 7 days whereas rats in M2 Group were orally administered with the same morinda citrifolia fruit juice (1 ml/day), for 7 days. In the 8 th day, rats were anesthetized and orthotopic unilateral renal autotransplantation was performed. Rats were euthanized after 24 hour reperfusion and ischemic kidneys were sent for histopathological examination. Formalin-fixed paraffin-embedded tissue sections were evaluated and scored according to the parameters of tubular brush border loss, mononuclear cell infiltration, degeneration, hyalin formation in tubul lumens, thrombosis and tubular necrosis. Mononuclear cell infiltration in M2 group was found to be significantly different (P<0.05) than those of Control and M1 groups. Thrombosis was not observed in any of the histopathological sections. As a result, a significant improving effect on the ischemia/reperfusion injury of Morinda citrifolia fruit juice was not determined in rats after renal autotransplantation. Keywords: Autotransplantation, ischemia, kidney, morinda citrifolia, reperfusion. Renal ototransplantasyon yapılan sıçanlarda morinda citrifolia 'nın antitrombotik ve anti-iskemik etkilerinin değerlendirilmesiÖzet: Böbrek transplantasyonu, son dönem böbrek yetmezliğinin tedavisi amacıyla, insanlardaki kadar yaygın olmamakla birlikte, kedi ve köpekler için de kullanılan bir renal replasman tedavisidir. İskemi/reperfüzyon hasarı ise böbrek nakillerinde kaçınılmaz olarak karşımıza çıkan ve gecikmiş gref fonksiyon bozukluğuna neden olarak nakledilen organın yaşam süresini kısaltan bir etken olarak varlığını sürdürmektedir. Bu çalışma ile tropikal bir meyveden elde edilen Morinda citrifolia meyve suyunun böbrek ototransplantasyonu sonrası oluşan iskemi/reperfüzyon hasarı üzerine etkilerini değerlendirmek amaçlanmıştır. Bu maksatla ağırlıkları 300-350 g arasında değişen, 24 adet Spraque-Dawley ırkı erkek sıçan, Kontrol, M1 ve M2 olmak üzere 3 gruba ayrıldı. Preoperatif olarak, Kontrol grubundaki sıçanlara % 0,9 NaCl solüsyonu (0,5 ml/gün), M1 grubuna Morinda citrifolia meyve suyu (0,5 ml/gün), M2 grubuna ise yine Morinda citrifolia meyve suyu (1 ml/gün) oral yolla 7 gün boyunca uygulandı. Sıçanlar 8. gün anesteziye alınarak, ortotop...