No abstract

No abstract

Balance and Reform is a program that exercise the body, soul and mind is introduced. The program has four parts in every meeting: Pilates and yoga exercises, self-awareness techniques, drama and movement exercises and a visualizing. The purpose of the study is to search if this program has any effect on self-esteem and trait anxiety. A sample of 20 young women attended the program for one month. The STAI questionnaire for trait anxiety and the Rosenberg -esteem were used. The results showed that the levels of trait anxiety were statistically significant decreased (t (19) = 4.621, p 0.005, M1 = 46.8, M2= 35.40) and the levels of self-esteem were statistically significant increased (t (19) = 3.805, p 0.05, M1= 3.18, M2= 3.58). This study showed that the BR program had a good effect on anxiety and self-esteem. This was a pilot study. There should be more study on the effects of this program.

Creative teaching is one of the most effective teaching styles. On the other hand free-movement without any guidelines, has been misinterpreted as not usefulness and not effective. Enjoyment/ interest are the main factor of continuing an activity. Physical education is the main subject that can promote regular physical activity. This study examine if a creative intervention on physical education vs a free-movement intervention can affect enjoyment/interest on 4 th grade students. The results showedthat both intervention increased enjoyment/ interest.Moreover, the results showed that there was a difference in the effectiveness of the two interventions, with the free-movement intervention being perceived as more enjoyable/interesting than the CMIG intervention, F (1,128) = 7.63, p = 0.00. This study is suggesting that there is a need forfurther research in the components of the intervention in order to increase enjoyment/ interest. Moreover there are implications for more variables that could be examined.

Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι να ερευνήσει κατά πόσο ένα πρόγραμμα δημιουργικής κίνησης και αυτοσχέδιου παιχνιδιού (Δ.Κ.Α.Π.) επηρεάζει την αυτο-αποτελεσματικότητα για άσκηση και τα εσωτερικά κίνητρα (ευχαρίστηση-ενδιαφέρον, προσπάθεια-σημαντικότητα και αντιλαμβανόμενη ικανότητα) μαθητών/τριών 4ης τάξης δημοτικού σχολείου. Για το σκοπό αυτό ένα δείγμα 130 παιδιών επιλέχθηκε και χωρίστηκε σε δύο ομάδες: την πειραματική ομάδα (N1=61) και την ομάδα ελέγχου (N2=69). Η πειραματική ομάδα έκανε 14 ώρες το πρόγραμμα της Δ.Κ.Α.Π., ενώ η ομάδα ελέγχου έκανε 14 ώρες ελεύθερης κινητικής δραστηριότητας. Η σημαντικότητα της έρευνας εντοπίζεται στο γεγονός ότι το πρόγραμμα Δ.Κ.Α.Π. είναι εμπλουτισμένο με στοιχεία δημιουργικής κίνησης, θεατρικού, αυτοσχέδιου και κινητικού παιχνιδιού και διδάχθηκε σε σχολικές συνθήκες. Για τη μέτρηση των εξαρτημένων μεταβλητών χρησιμοποιήθηκαν τα ερωτηματολόγια της αυτο-αποτελεσματικότητας για άσκηση και των εσωτερικών κινήτρων, τα οποία δόθηκαν στην αρχή και στο τέλος της παρέμβασης. Τα αποτελέσματα της πολυπαραγοντικής ανάλυσης διακύμανσης επαναλαμβανόμενων μετρήσεων (RM-ANOVA) έδειξαν ότι η αυτο-αποτελεσματικότητα για άσκηση στην πειραματική ομάδα αυξήθηκε στατιστικώς σημαντικά, ενώ στην ομάδα ελέγχου έμεινε αμετάβλητη. Όσον αφορά τα εσωτερικά κίνητρα και οι δύο ομάδες είχαν στατιστικώς σημαντική αύξηση των τιμών των εσωτερικών κινήτρων με την ομάδα ελέγχου όμως να υπερτερεί σε σχέση με την πειραματική ομάδα. Αναλυτικότερα, όσον αφορά τον παράγοντα ευχαρίστηση-ενδιαφέρον, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, ενώ η ομάδα ελέγχου είχε στατιστικώς σημαντική αύξηση, η πειραματική ομάδα έδειξε μία αυξητική τάση, η οποία, όμως, δεν ήταν στατιστικώς σημαντική. Ο παράγοντας προσπάθεια-σημαντικότητα αυξήθηκε σημαντικά και στις δύο ομάδες, με την ομάδα ελέγχου να εμφανίζει μεγαλύτερη αύξηση από την πειραματική ομάδα. Τέλος, ο παράγοντας αντιλαμβανόμενη ικανότητα έμεινε αμετάβλητος και στις δύο ομάδες. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το πρόγραμμα Δ.Κ.Α.Π. είχε στατιστικώς σημαντική επίδραση στην αυτo-αποτελεσματικότητα για άσκηση, στα εσωτερικά κίνητρα ως σύνολο και στην προσπάθεια-σημαντικότητα. Επίσης, όσον αφορά την ευχαρίστηση-ενδιαφέρον υπήρχε μια τάση για αύξηση, ενώ η αντιλαμβανόμενη ικανότητα παρέμεινε αμετάβλητη. Η επίδρασή της Δ.Κ.Α.Π. στα εσωτερικά κίνητρα χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση. Ίσως η διερεύνηση αυτή θα πρέπει να συνδυαστεί με την εξέταση και άλλων παραγόντων.