No abstract

IntroductionPlatelet-rich plasma (PRP) is a potentially efficacious treatment for ankle osteoarthritis (OA), but its use has not been examined in high-quality studies. Systematic reviews show that PRP injections significantly decrease pain and improve function in patients with knee OA. Ankle OA is more common than hip or knee OA in the young active population; with a prevalence of 3.4%.PRP injections in ankle OA are shown to be safe and improve quality of life over time, but no randomised controlled trial has been conducted. Our randomised controlled trial will evaluate the efficacy of PRP injections for symptom reduction and functional improvement, compared with placebo, in the treatment of ankle (talocrural) OA.Methods and analysisWe will conduct the Platelet-Rich plasma Injection Management for Ankle OA study: a multicentre, randomised, placebo-controlled trial. One hundred patients suffering from ankle OA will be randomised into two treatment groups: PRP injection or placebo (saline) injection. Both groups will receive two injections of PRP or placebo at an interval of 6 weeks. Primary outcome is the American Orthopaedic Foot and Ankle Society score at 26 weeks. Secondary outcomes determined at several follow-up moments up to 5 years, include Ankle Osteoarthritis Score, Foot and Ankle Outcome Score, pain subscale of (0–40), Visual Analogue Scale score (0–100), Ankle Activity Score (0–10), subjective patient satisfaction Short Form Health Survey-36, Global Attainment Scaling and the EuroQol-5 dimensions-3 levels utility score. A cost-effectiveness analysis will be performed at 1 year.Ethics and disseminationThe study is approved by the Medical Ethics Review Committee Amsterdam Medical Center, the Netherlands (ABR 2018–042, approved 23 July 2018) and registered in the Netherlands trial register (NTR7261). Results and new knowledge will be disseminated through the Dutch Arthritis Association (ReumaNederland), Dutch patient federation, conferences and published in a scientific peer-reviewed journal.Trial registration numberNTR7261.

No abstract

Achtergrond Acute inversietrauma's van de enkel behoren tot de meest voorkomende verwondingen in de huisartsen-praktijk en op afdelingen voor spoedeisende hulp. Vele verschillende behandelingen zijn daarvoor in de loop der tijd gepropageerd: niets doen, functioneel behandelen (rekverband, tape of brace), immobilisatie met behulp van gips of operatief ingrijpen. Deze variatie doet vermoeden dat het onduidelijk is wat de beste behandeling is.Onlangs verschenen drie Cochrane-reviews over dit onderwerp waarin operatief ingrijpen werd vergeleken met conservatieve behandeling (immobilisatie of functioneel), immobilisatie met functionele behandeling en diverse functionele behandelingen onderling.Methoden Voor alle drie reviews werd gezocht naar gerandomiseerde en quasigerandomiseerde onderzoeken; gegevens werden gee¨xtraheerd door minstens twee onderzoekers en de afzonderlijke trials werden beoordeeld op methodologische kwaliteit. Tien verschillende uitkomstmaten werden gebruikt, zowel subjectieve als objectieve (bij stabiliteit) als zaken als ziekteverzuim en sporthervatting. Waar mogelijk gebruikte men een random-effects-model: een dimensieloze maat, waarmee verschillende uitkomstmaten kunnen worden gepoold.Resultaten Zeventien onderzoeken werden gevonden waarin chirurgische interventie werd vergeleken met conservatieve behandeling. De methodologische kwaliteit ervan was over het algemeen niet hoog. Aanvankelijke verschillen ten gunste van de chirurgische behandeling verdwenen na een sensitiviteitsanalyse, waarbij de quasigerandomiseerde onderzoeken buiten beschouwing werden gelaten. De conclusie luidt dat chirurgische behandeling geen duidelijk aantoonbare voorkeur heeft boven conservatieve behandeling.Bij vergelijking van functionele behandeling (fysiotherapie, rekverband, tape of orthese met fysiotherapie) met immobilisatie bleek een functionele behandeling op zeven van de tien uitkomstcriteria betere resultaten te geven. Bij vergelijking van de resultaten van trials van hoge kwaliteit bleek echter alleen het verschil in tijd tot werkhervatting statistisch significant te blijven. Er was geen verschil tussen geen behandeling en immobilisatie. Vergelijking tussen de verschillende functionele behandelingen was moeilijk en door het gebruik van vele verschillende methoden was pooling onmogelijk. Tape-behandeling leidde in vergelijking met rekverband tot gelijke uitkomsten, maar huidproblemen kwamen bij de tapebehandeling vaak voor. Een semi-rigide brace leidde tot een wat snellere werk-en sporthervatting dan een rekverband, een push brace gaf op korte termijn minder zwelling dan een rekverband of een tape. Behandeling met een push brace of met een semi-rigide orthese had gelijke resultaten.Conclusie Er is onvoldoende reden voor operatieve behandeling. Als men niet opereert, lijkt een functionele behandeling de voorkeur te hebben boven immobilisatie. Vergelijkingen tussen de verschillende functionele behandelingen berusten echter vaak op slechts een of twee onderzoeken, waarvan bovendien de kwaliteit slechts matig is. Ee...