Besin etiketi okuma, bireylerin yeterli ve dengeli beslenmelerinde önemli rol oynamaktadır. Çalışmanın amacı; lisans öğrencilerinin besin etiketi okuma davranışının incelenmesi ve satın almada en fazla önem verilen faktörleri belirlemektir. Çalışma Şubat-Mayıs 2019 tarihleri arasında Türkiye’de yapılmıştır. Dört kısım olarak hazırlanan anketin ilk bölümünde katılımcıların demografik özellikleri tespit edilmiştir. Diğer bölümlerin bir kısmında 5’li, bir kısmında 3’lü Likert ölçeği kullanılarak sorular sorulmuştur. Çalışmaya toplam 520 lisans öğrencisi katılmıştır. Anket katılımcılar tarafından yüz yüze veya online platform üzerinden doldurulmuştur. Çalışmada, istatistiksel anlamlılık sınırı olarak p<0.05 değeri kabul edilmiştir. Çalışmada, son kullanma tarihinin kadın (%67.4) ve erkek öğrencilerin (%55.6) çoğunluğu tarafından her zaman dikkat edilen bir faktör olduğu görülmüştür. Etikette belirtilen toplam yağ, doymuş/doymamış yağ bilgisi cinsiyetler arasında anlamlı fark göstermiştir (p<0.05). Kadın katılımcıların şeker içeriğine daha fazla dikkat ettiği saptanmıştır (p<0.05). Öte yandan sağlık alanında öğrenim gören öğrencilerin etiket üzerinde yazan bazı besin bilgilerine (kalori, toplam yağ, şeker) daha fazla dikkat ettikleri saptanmıştır (p<0.05). Çalışmamızın sonucu doğrultusunda besin etiketi okumaya yönelik yeni strateji ve eğitim programlarının geliştirilmesinin yararlı olduğu düşünülmüştür.

Öz Bu çalışmada ülkemizde diyabet, kilo kontrolü gibi durumlarda sık tüketilen bir atıştırmalık olan galetaya işlevsel özellik kazandırılması amacıyla enzime dirençli nişasta (EDN) ilave edilerek yeni bir ürün geliştirilmesi amaçlanmıştır. Kimyasal olarak laboratuvar ortamında buğday nişastasından elde edilen enzime dirençli nişasta, galeta yapımında toplam un içeriğinin % 10-15-20-30 ve 40 olacak şekilde ilave edilmiştir. Bu karışım ile pişirilen galetaların glisemik indeks değerleri in vitro olarak nişasta sindirimi baz alınarak ölçülmüş ve standart galeta ile karşılaştırılmıştır. Son ürünlerin makrobesin ögeleri, diyet lif miktarı, enerji değeri ve glisemik indeks değeri ölçülmüştür.

PurposeLactose intolerance is lactose digestive disorder due to lactase enzyme deficiency. This can affect the quality of life by restricting the intake of certain foods. The aim of this study is to show the lactose intolerance to the restriction in food intake and quality of life.Design/methodology/approachThis study was conducted with adults aged 18–60 years. A survey was used to gather information on the demographic characteristics of the patients and their symptoms related to lactose intolerance. In addition, the Visual Analog Scale was administered to identify common symptoms and the World Health Organization Quality of Life (WHOQOL)-Bref Quality of Life Scale to determine their quality of life.FindingsThe average quality of life subscale scores was 56.25 ± 14.06 for physical, 58.29 ± 11.72 for mental, 63.28 ± 21.35 for social and 62.36 ± 16.37 for environmental. When VAS scores obtained for the common digestive system symptoms in lactose intolerance were compared with Quality of Life scores; it was found that physical life quality scores decreased (r = −0.239, p = 0.030) as the complaints of diarrhea increased and physical and environmental life quality decreased (r = −0.316, p = 0.004/r = −0.277, p = 0.012, respectively) as abdominal pain increased.Originality/valuePeople reduce dairy consumption due to digestive system complaints. Therefore, it is important to inform the people about the effects of lactose intolerance because discomfort caused by intolerance can affect nutrient intake and lower the quality of life.

Dysphagia may play a significant role in the development and progression of malnutrition and may lead to prolonged hospital stay. A group of 187 patients was screened with the NRS-2002 to evaluate nutritional status and the EAT-10 for dysphagia screening. A statistically significant correlation was found between the EAT-10 and NRS scores at hospitalization (initial NRS score) and the final NRS score (P = .014 and P = .007, respectively). To prevent or minimize the adverse outcomes of dysphagia and malnutrition, it is necessary to perform routine dysphagia and malnutrition screening in hospitals.