Centrally injected some prostaglandins (PG) and orexin (OX) produce similar cardiovascular responses. We have recently reported that both central cyclooxygenase (COX) and central lipoxygenase (LOX) enzymes mediate the cardiovascular effects of OX. In the current study, we aimed to investigate the mediating effects of thromboxane (TX) A2, PGD, PGE, and PGF2a, as COX pathway subproducts known to be active in cardiovascular control, on cardiovascular responses elicited by OX. Intracerebroventricular (i.c.v.) injection of OX increased cardiovascular levels in normotensive male Sprague Dawley rats. Moreover, central pretreatment with the TXA2 synthesis inhibitor furegrelate, PGF2α receptor antagonist, PGF2α-dimethylamine, PGE, and PGD receptor antagonist AH6809 partially attenuated the centrally administered OX -induced pressor and tachycardic cardiovascular responses in rats. In conclusion, our results show that i.c.v. injection of OX increases blood pressure and heart rate. Moreover, TXA2, PGF2α, PGE, and PGD mediate, at least in part, the centrally applied OX -evoked pressor and tachycardic responses. The results suggest that centrally injected OX -evoked pressor and tachycardia responses may also be mediated by arachidonic acid metabolites other than TXA2, PGF2α, PGE, and PGD.

Aim: The histaminergic system, which has a wide distribution in the central nervous system, especially the hypothalamus, plays a role as a neurotransmitter or neuromodulator in the regulation of many autonomic functions. In the hypothalamus, histamine receptors are widely distributed in many nuclei involved in the regulation of food, water intake and body weight. In this study, food and water intake and body weight changes caused by histamine, chlorpheniramine, ranitidine and thioperamide treatments chronically in rats were investigated. Material and Methods:The study was carried out in Sprague-Dawley rats. Histamine (100 nmol), histaminergic H1 receptor antagonist chlorpheniramine (100 nmol), histaminergic H2 receptor antagonist ranitidine (100 nmol), or histaminergic H3/H4 receptor antagonist thioperamide (100 nmol) were injected via the cerebral side ventricular route for 7 days. The data were analyzed with the IBM SPSS Effects of Centrally Injected Histamine and Receptor Antagonists on Feed, Water Intake and Body Weight of Rats ÖZ Amaç: Başta hipotalamus olmak üzere merkezi sinir sisteminde geniş bir dağılım gösteren histamin birçok otonomik işlevin düzenlenmesinde bir nörotransmitter veya nöromodülatör olarak rol almaktadır. Hipotalamusta; yiyecek, su alımı ve vücut ağırlığının düzenlenmesinde görev alan birçok çekirdekte histamin reseptörleri geniş bir dağılıma sahiptir. Çalışmada, merkezi yolla histamin, klorfeniramin, ranitidin ve tiyoperamid tedavilerinin sıçanlarda oluşturduğu yiyecek ve su alımı ile vücut ağırlığı değişimleri araştırılmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışma, Sprague-Dawley ırkı sıçanlarda gerçekleştirilmiştir. Histamin (100 nmol), histaminerjik H1 reseptör antagonisti klorfeniramin (100 nmol), histaminerjik H2 reseptör antagonisti ranitidin (100 nmol) veya histaminerjik H3/H4 reseptör antagonisti tiyoperamid (100 nmol) serebral yan ventriküler yolla günde bir kez olacak şekilde 7 gün boyunca enjekte edilmiştir. Veriler IBM SPSS Statistics (v23) paket programı ile analiz edilmiştir. Verilerin analizinde, Kolmogorov-Smirnov Testi, ANOVA ve Dunnet testleri kullanılmıştır. p<0,05 istatistiksel olarak anlamlı sayılmıştır.Bulgular: Histamin, klorfeniramin ve ranitidinin gıda ve su alımı ile vücut ağırlığında azalmalara neden olmuştur (p<0,05). Fakat tiyoperamid ile yapılan tedavi bahsedilen ilaçların tersine gıda ve su alımı ile vücut ağırlığında artışlara yol açmıştır (p<0,05).Sonuç: Elde edilen veriler, 7 günlük tedaviler sonrasında merkezi histamin, klorfeniramin ve ranitidin tedavilerinin beslenmenin düzenlenmesinde negatif etkilere yol açtığını göstermektedir. Bunun yanında, merkezi tiyoperamid ile yapılan 7 günlük tedavinin gıda ve su alımı ile kilo alımına neden olduğu ortaya çıkmıştır.

Nesfatin-1 is a newly found food and water intake regulatory neuropeptide. Because it can regulate nutrition and thirst, nesfatin-1 may also have the potential to affect levels of blood electrolytes and metabolites. The current study was intended to resolve the acute influence of intracerebroventricularly injected nesfatin-1 on the levels of some blood electrolytes and metabolites in rats. The experiments were conducted on Sprague Dawley male rats. Nesfatin-1 (200 pmol) or saline (5 μL) was given the rats intracerebroventricularly. Central nesfatin-1 treatment caused increases in the concentrations of blood glucose, lactate, hematocrit, and hemoglobin without changing the blood pH, creatine, Na, K, Ca, Cl, and HCO3 levels. In conclusion, our findings show that the central nesfatin-1 could affect the concentrations of blood glucose, lactate, hematocrit, and hemoglobin without altering the blood electrolytes. This could be interpreted as the secondary effect of nesfatin-1 as a consequence of centrally injected nesfatin-1-evoked activation of sympathetic nerves.

ÖZETMerkezi sinir sistemi içerisinde nörotransmitter ve nöromodülatör etkiye sahip histamin, davranış durumunun, biyolojik ritmin, vücut ağırlığının, enerji metabolizmasının, termoregülasyonun, sıvı dengesinin, stresin ve üremenin düzenlenmesinde anahtar role sahiptir. Histaminin merkezi akut enjeksiyonlarının hipotalamo-hipofizer-gonadal (HPG) aks içerisinde etkili olduğunu ve histaminin merkezi H1 ve H2 reseptörlerinin bu etkiye aracılık ettiğini gösterdik. Fakat çalışmalarda, histaminin ve histamin reseptör antagonistlerinin uzun süreli merkezi tedavilerinin HPG aks içerisindeki etkilerine dair açıklayıcı bir bilgi bulunmamaktadır. Çalışmada, kronik olarak intraserebroventriküler (i.s.v.) enjekte edilen histamin ve antagonistlerinin hipotalamo-hipofizer-gonadal (HPG) aksta rol oynayan, gonadotropin salgılatıcı hormonun (GnRH), folikül stimüle edici hormonun (FSH), lüteinleştirici hormonun (LH) ve testosteron hormonunun plazma seviyelerine etkileri araştırılmıştır. Çalışma Sprague-Dawley ırkı sıçanlarda gerçekleştirilmiştir. Histamin (100 nmol), histaminerjik H1 reseptör antagonisti klorfeniramin (100 nmol), histaminerjik H2 reseptör antagonisti ranitidin (100 nmol) veya histaminerjik H3/H4 reseptör antagonisti tiyoperamid (100 nmol) i.s.v. olarak 7 gün boyunca enjekte edilmiştir. Histamin ve antagonistlerinin kronik enjeksiyonu GnRH'nın plazma seviyelerinde anlamlı bir fark oluşturmamıştır. Kronik histamin veya klorfeniramin tedavisi sonucu plazma FSH seviyelerinde artış (p<0,05) ve LH ve testosteron (p<0,05) seviyelerinde ise bir düşüş gözlenmiştir. Kronik ranitidin veya tiyoperamid tedavisi ise plazma FSH düzeylerinde bir etki oluşturmamış fakat LH ve testosteron seviyelerinde artışlara neden olmuştur (p<0,05). Sonuç olarak elde edilen veriler, histamin ve merkezi H1 reseptör antagonistinin uzun süreli tedavisinin, LH ve testosteron seviyeleri üzerinde inhibe edici etkilere sahip olduğunu göstermektedir. Bunun yanında, merkezi H2 ve H3/H4 reseptör antagonistleri ile yapılan kronik tedavinin üremenin düzenlenmesine katkı sağlayabileceği görülmektedir.Anahtar Kelimeler: Histamin. Histamin antagonistleri. Merkezi Sinir Sistemi. Hipotalamo-hipofizer-gonadal aks. İntraserebroventriküler.