This study aimed to investigate the effects of different chelation solutions on the penetration of resin‐based and bioceramic root canal sealers into dentinal tubules using a device that assembles conventional microplate detection with automated digital microscopy. Eighty‐four single‐rooted teeth were prepared with 30.07 nickel‐titanium instruments and divided into four groups of 21 according to the final irrigation solutions used: saline (control), ethylenediaminetetraacetic acid (EDTA), maleic acid (MA), and etidronic acid (HEBP). The samples were obturated with AH Plus, MTA Fillapex, or EndoSequence BC Sealer using the single‐cone technique. The roots were then sectioned horizontally at 2, 6, and 10 mm and examined using a Cytation 5 reader and Gen5 software. Data were compared using two‐way analysis of variance followed by univariate analyses and Tukey's multiple comparison test (p < .05). The mean penetration depth in the apical thirds was higher in the MA group than in the other groups (p = .013). The mean depth in the middle and coronal thirds was almost equal in the EDTA and HEBP groups. The mean depth was significantly higher in the coronal thirds of the root canals than in any other section in all final irrigation solution groups (p < .001). EndoSequence BC Sealer displayed higher penetration depth than AH Plus and MTA Fillapex, although the differences between the examined sealers were not statistically significant. The chelation solutions increased root canal sealer penetration into the dentinal tubule.

Borik asit (BA) ve etilendiamintetraasetik asit (EDTA) solusyonlarının rezin ve biyoseramik esaslı kök kanal patlarının bağlanma dayanımına etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada tek köklü dişlerden elde edilmiş 36 adet kök kesiti kullanılmıştır. Diş pulpa boşluğuna bitişik kök dentini üzerinde 0.9 mm çapında standardize delikler oluşturulmuştur. Örnekler %5 sodyum hipoklorit (NaOCl) solusyonuna maruz bırakıldıktan sonra, final irrigasyon solüsyonunun tipine göre rastgele üç gruba ayrılmıştır: Grup 1: %17 EDTA; Grup 2: %10 BA; Grup 3: salin. Her irrigasyon solusyonu 5 dakika uygulandıktan sonra gruplar, kullanılan kök kanal patına göre üç alt gruba ayrılmıştır: Grup A: AH Plus, Grup B: EndoSequence BC Sealer, Grup C: MTA Fillapex. Kök kanal patlarının push-out bağlanma dayanım değerleri hesaplanmıştır. İstatistiksel analiz çift yönlü ANOVA, Tukey post-hoc ve Tamhane's T2 testleri ile gerçekleştirilmiştir (p=0.05). Bulgular: EndoSequence BC Sealer'ın bağlanma dayanımı kullanılan irrigasyon solusyonundan etkilenmemiştir (p=0.785). Tüm irrigasyon gruplarında, MTA Fillapex'in bağlanma dayanımı EndoSequence BC Sealer ve AH Plus kanal patlarından anlamlı olarak düşük bulunmuştur (p=0.000). Sonuçlar: EDTA ve BA solüsyonları AH Plus ve MTA Fillapex kanal patlarının bağlanma dayanımlarını salin grubuna göre artırmıştır. EndoSequence BC Sealer'ın bağlanma dayanımı ise, kullanılan irrigasyon solüsyonundan etkilenmemiştir.