Zespół wad złożonych o podłożu genetycznym, jakim jest zespół Nagera, występuje niezwykle rzadko. W literaturze naukowej jest mało doniesień na temat diagnostyki i leczenia w tym zespole chorobowym. Osiągnięcie postępów leczniczych, w przypadku dziecka z zespołem Nagera, wymaga interdyscyplinarnego podejście w celu zaplanowania właściwej terapii. Z uwagi na wielorakość zaburzeń we wszystkich sferach rozwoju konieczna jest ścisła współpraca fizjoterapeuty ze specjalistami w dziedzinie neurologii, neurochirurgii, psychologii, neurologopedii. Tylko wtedy stymulacja rozwoju może przynieść wymierne efekty i będzie miała wpływ na stworzenie osobie niepełnosprawnej najlepszych warunków do rozwoju w każdym aspekcie życia. Celem pracy jest wykazanie znaczenia ścisłej współpracy fizjoterapeuty z pozostałymi specjalistami w tworzeniu planu terapii dla pacjenta z rzadko występującą chorobą genetyczną.

STRESZCZENIECel pracy. Celem podjętych badań było dokonanie analizy rozwoju psychoruchowego dzieci z zespołem Downa systematycznie stymulowanych metodą Vojty, zarówno w warunkach domowych, jak i w Poradni Rehabilitacji przy UDSK w Białym-stoku przez terapeutę oraz porównanie uzyskanych wyników z grupą dzieci z zespołem Downa, które były sporadycznie stymulowane metodą Vojty. Materiał i metody. Badania przeprowadzono na grupie 45 dzieci z zespołem Downa w wieku od 18. do 24. miesiąca życia. W celu oceny rozwoju psychomotorycznego wykorzystano Profil Psychoedukacyjny PEP-R, który dostarczył informacji na temat rozwoju umiejętności naśladowania, percepcji, motoryki małej i dużej, koordynacji wzrokowo-ruchowej, czynności poznawczych, komunikacji oraz zachowania. W celu dokładniejszej analizy rozwoju psychomotorycznego badanej grupy dzieci z zespołem Downa skorzystano z Inwentarza PPAC Gunzburga, który oceniał kompetencje społeczne w następujących kryteriach: samoobsługa, uspołecznie-nie, zręczność (sprawność manualna i kontrola motoryki) oraz komunikacja. Na drugim etapie badań dokonano podziału na dwie podgrupy; dzieci systematycznie stymulowane metodą Vojty (minimum 3 razy dziennie w warunkach domowych oraz minimum 2 razy tygodniowo w warunkach poradnianych przez terapeutę), druga grupa to dzieci sporadycznie stymulowane metodą Vojty. Następnie dokonano analizy porównawczej rozwoju psychoruchowego obu grup. Wyniki. Dzieci z zespołem Downa systematycznie stymulowane metodą Vojty osiągały wiek siadania, czworakowania i chodzenia o około 2 miesiące wcześniej. Różnica w wykonaniu zadań z zakresu samoobsługi, komunikacji, uspołecznienia i zręczności była istotna statystycznie na korzyść dzieci z zespołem Downa systematycznie stymulowanych metodą Vojty. Wnioski. Dzieci z zespołem Downa systematycznie rehabilitowane metodą Vojty osiągają znacząco lepszy rozwój psychomotoryczny. Słowa kluczowe: metoda Vojty, dzieci, zespół Downa ABSTRACT Aim of study. The aim of this study was to analyse the psychomotor development of children with Down syndrome systematically stimulated by the Vojta method both at home and at the Outpatient Rehabiltation Clinic of the Białystok University Children's Hospital, as well as to compare these results with a group of children with Down Syndrome only sporadically stimulated using the Vojta method. Material and methods. The research was conducted on a group of 45 children with Down syndrome, aged from 18 to 24 months. Their psychomotor development was evaluated using the Psychoeducational Profile -Revised which provides information on the development of imitation skills, perception, gross and fine motor skills, visual-motor coordination, cognitive function, communication, and behavior. The Gunzburg (P.A.C.) scale of measurement of social development was applied for a more detailed analysis of the psychomotor development of the children, using the following criteria: socialization, agility (manual dexterity and motor control), and communication. In the second stage of research the study group was ...

No abstract