Aim This descriptive correlational study aimed to identify nurses’ perceptions of their own disaster preparedness and core competencies. Background As disasters have increased in number and severity in recent years, it is crucial that nurses should be appropriately prepared. There is still limited research on this issue in Turkey. Introduction With changes in disaster policies in the last decade, the need to improve the disaster core competencies of nurses has also increased. Methods A sample of 406 nurses selected with convenience sampling and working in an 1816‐bed capacity university hospital was included in this descriptive correlational study. A single‐item visual scale and the 45‐item Nurses Perceptions of Disaster Core Competencies Scale were used. Results ‘Technical Skills’ scored highest across the subscales of the scale, and ‘Critical Thinking Skills’ scored lowest. When the total and subscale scores were compared by age group, professional experience, working position and prior disaster experience, there were statistically significant differences. Conclusions The Turkish nurses had different levels of disaster core competencies and considered themselves more competent in some areas of disaster preparedness than in others. There are clearly gaps to be filled in disaster preparedness and core competencies in Turkish nurses. Implications for nursing and policy Nurse managers should advocate for increasing disaster preparedness for all nurses. This could be accomplished by offering formal training in disaster preparedness and/or by scheduling regular disaster drills, perhaps using a mix of tabletop exercises with occasional hospital‐wide disaster scenarios. In addition, managers should regularly evaluate nurses’ disaster core competencies to achieve effective preparation plans and training.

No abstract

ÖZAfetler aniden oluştuğu için sağlık profesyonelleri özellikle hemşireler afetin tüm aşamalarına uygun yeterliliklerle hazırlanmalıdır. Bu anlamda hemşirelerin afetlere hazır olma durumlarının incelenmesi büyük önem taşımaktadır. Çalışmanın amacı, hemşirelerin afetlere hazır olma durumunu ele alan literatürü ve Türkiye'de yapılmış olan araştır-maları inceleyerek hemşirelerin afetlere hazır olma durumununa ilişkin mevcut bilgiyi ortaya koymak ve daha sonra yapılacak çalışmalara ışık tutmaktır. Türkiye'de hemşirelerin afetlere hazır olma durumunu inceleyen çalışmaların çoğunlukla tanımlayıcı ve örneklemi kısıtlı araştırmalar olduğu saptanmıştır. Türkiye'deki çalışmaların 2010 yılından sonra yürütüldüğü ve öncesinde bu konuda araştırmanın pek yapılmadığı görülmüştür. Bu çalışmalarda, hemşi-relerin afetlere hazır oluşluklarında temel yeterliliklerinin geliştirilmesi gerektiği, eğitim programlarına gereksinim duyulduğu ve eğitime katılmaya istekli olunduğu sonucu ortaya çıkmıştır. Ayrıca, Türkiye'de hemşirelerin afetlere yönelik eğitimlerinin yetersiz olduğu ve diğer ülkelerde yapılan çalışma sonuçlarına benzer şekilde Türkiye'de de hemşirelerin afetlere müdahale etmek için kendilerini hazır ve yeterli görmedikleri ortaya konmuştur. Diğer ülkelerle karşılaştırıldığında Türkiye'de bu konuda yapılan çalışmaların çok az olduğu ve konuyla ilgili daha fazla araştırmanın yapılması gerektiği belirtilebilir.Anahtar kelimeler: Afetler, afetlere hazırlık, afet hemşireliği, afet yönetimi, hemşirelik, hemşirelikte yönetim ABSTRACTSince disasters often strike without warning, healthcare providers, especially nurses must be prepared with appropriate competencies for disaster procedures. Nurses' preparedness for disasters need to be evaluated to aid in the creation of effective national plans and educational programs. The purpose of the study is to present the current situation and to provide a working perspective on nurses' preparedness for disasters. It has been determined that studies that examine nurses' preparedness for disasters in Turkey are mostly descriptive and their samples are limited. It was seen that the studies in Turkey were carried out after 2010 and there was no research on this subject before. Studies have shown that nurses' basic competencies for disaster preparedness need to be developed, they need training programs and are willing to participate. The study revealed that the training of nurses for disasters in Turkey is inadequate and the nurses do not see themselves prepared and sufficient to intervene in disasters. When compared to other countries, it is seen that the studies done on this subject in Turkey are very few and it is necessary to carry out further research on the subject.

Öz: Amaç: Araştırma, bir kamu üniversitesi hastanesinde ça-lışan hemşirelerin afetlere ilişkin görüşlerini, deneyimlerini, eğitim gereksinimlerini ve afetlere hazır olma algılarını belirlemek amacıyla tanımlayıcı tasarımda gerçekleştirilmiştir. Yöntem: Araştırmanın evrenini toplam 1236 hemşire oluştu-rurken, örneklemini gönüllü olarak araştırmaya katılmayı kabul eden 406 hemşire oluşturmuştur. Araştırma verilerinin toplanmasında; 13 soruluk anket formu ve afetlere hazır oluşluk algı durum ifadesinden yararlanılmıştır. Veriler; sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, minimum, maksimum kullanılarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Araştırma sonucunda hemşire-lerin yaş ortalaması 31.27±5.86 ve çalışma süresi ortalaması 8.07±6.60 olarak bulunurken, çoğunlukla kadın (%85.7), evli (%59.4), lisans mezunu (%88.2), servis hemşiresi (%56.2) olduğu ve en fazla 2-4 yıl arası çalışma süresinin olduğu saptanmıştır. Hemşirelerin çok olası gördükleri afetler sırasıyla; deprem (%70.9), terörist saldırılar (%58.6) ve büyük taşıt/ulaşım kazaları (%48.3) şeklinde belirlenmiştir. Hemşirelerin ço-ğunluğu afet öncesinde (%66.7), afet sırasında (%95.1) ve afet sonrasında (%95.6) hemşire rolünün olduğunu düşünmekte-dir. Hemşirelerin afetlere hazır oluşluk algı puan ortalaması 4.62±1.74 (min-max: 0-10 puan) olarak belirlenmiştir. Sonuç: Hemşirelerin genel olarak afetlere hazır oluşluk için kendilerini "orta" düzeyde yeterli gördükleri belirlenmiştir.Anahtar Kelimeler: Afetler, Afet Planlama, Afet Tıbbı, Hemşirelik, Hemşirelik Yönetimi Araştırması Abstract: Aim: This study was designed as a descriptive study to determine nurses' submissions and experiences on disasters and perceptions of preparedness to disasters. Method: While 1236 nurses who work at a hospital of a state university was creating the study population, 406 nurses who determined using stratified sampling method consisted of the sample of the study. In the collection of research data, 13-item questionnaire and expression of the situation in the perception of preparedness to disasters were used. Results: At the end of the study, it was found that out of the nurses whose mean age was 31.27±5.86 and mean of working time was 8.07±6.60 by the time vast majority of the nurses were women (85.7%), married (59.4%), bachelor's degree holder (88.2%) and service nurses (56.2%). The most potential disaster that nurses think is an earthquake (70.9%) by the time majority of nurses consider the role of a nurse at every stage of disasters. Mean total point score of nurses' perception of preparedness to disasters is 4.62±1.74 (min-max: 0-10 points). Conclusion: It was found that the nurses generally saw themselves sufficient at 'medium level' for being prepared for disasters.

GİRİŞ: D vitamini yetersizliği dünya çapındaki nüfusun neredeyse % 50'sini etkilemektedir. Bebekler, hamileler ve yaşlılar bu durumdan en çok etkilenen gruplardır. Bu çalışmanın amacı, annelerin bebek sağlığı için D vitamini kullanımına ilişkin bilgi ve uygulamalarını incelemektir.GEREÇ ve YÖNTEM: Bu tanımlayıcı çalışma, İzmir'de altı Aile Sağlığı Merkezi"nde gerçekleştirildi.Araştırma verileri araştırmacılar tarafından literatür doğrultusunda geliştirilen anket formu kullanılarak toplanmıştır. Anket formu aile sağlığı merkezlerine kayıtlı ve araştırmaya katılıma gönüllü olan 286 anneye uygulanmıştır. BULGULAR: Annelerin %46,9"unun gebelikte D vitamini kullanımıyla ilgili eğitim aldığı ve bunlardan %30,1"inin eğitimlerini hemşire/ebeden aldığını belirlenmiştir. D vitamini kullanımı konusunda eğitim almış annelerin %88,1'inin gebelik süresince D vitamini desteği kullandığı, eğitim almayan annelerin ise %57,7'sinin gebelik süresince D vitamini desteği kullanmadığı tespit edildi (X²=32,28, p<0,05). Ayrıca annelerin %87,8"sinin bebeklerine oral D vitamini desteği verdiği, %75,9"unun ise güneş ışınlarından yararlanmak için bebeklerini dışarı çıkardıkları bulundu. SONUÇ: Annelerin bebek sağlığı ile D vitamini arasındaki ilişki üzerine bilgi düzeyi ve uygulamalarının yeterli olmadığı tespit edilmiştir. Sağlık profesyonelleri özellikle ebeler ve hemşireler, D vitamini kullanımına ilişkin annelerin ve bebeklerin sağlığını korumak ve iyileştirmek için anne ve bebek izlemlerini arttırmalı ve eğitim ve danışmanlık sağlamalıdır.