Bu çalışmada Soma, Çatalağzı ve Tunçbilek termik santrallerinden elde edilen uçucu küllerin, Kunduzlar toprak barajının çekirdek kısmının inşa edildiği ince taneli zeminin kompaksiyon ve dayanım özellikleri üzerindeki etkileri incelenmiştir. Zemine %5, %10, %15, %20, %25 ve %30 oranlarında uçucu kül katkıları eklenerek optimum su muhtevaları belirlenmiştir. Optimum su muhtevalarında hazırlanan numuneler kesme kutusu ve serbest basınç deneylerine tabi tutulmuştur. Çalışmanın sonucunda; her üç termik santralden alınan uçucu küllerin katkı oranları arttıkça, zeminin optimum su muhtevasının arttığı ve maksimum kuru yoğunluğunun ise azaldığı belirlenmiştir. Serbest basınç dayanımları karşılaştırıldığında, Tunçbilek ve Çatalağzı uçucu küllerinin %10 katkı oranında, Soma uçucu külünün ise % 5 katkı oranında en yüksek dayanımlara ulaştığı belirlenmiştir. Kullanılan uçucu küller arasında ise en yüksek dayanım Soma uçucu külünün %5 katkısında oluşmuştur. Kayma dayanımları karşılaştırıldığında ise en yüksek dayanım Tunçbilek ve Çatalağzı uçucu küllerinde %10, Soma uçucu külünde ise %5 katkı oranında meydana gelmiştir.

Ülkemizin nüfusunun yüzde doksanından fazlasının deprem kuşağında yaşadığı bilinmektedir. Bu çalışmada, ülkemizde gerçekleşen son büyük deprem olan 23 Ekim 2011 tarihinde (Mw=7.2) gerçekleşen depremde en fazla can ve mal kaybı yaşayan yerleşim yeri olan ve aynı zamanda da sismik açıdan oldukça hareketli olan Van Gölü’nün havzasında bulunan Van İli, Erciş İlçesinde 2011 depreminde hasar gören yapıların sokak tarama yöntemiyle 10 yıllık süreç sonrasındaki yapı stoklarının değerlendirilmesi gerçekleştirilmiştir. Deprem sonrası ilçede hasar gören 310 adet hasarlı betonarme yapının koordinatları belirlenerek depremden 10 yıl sonra yapıların stok durumunun değerlendirilmesi yapılmıştır. 10 yıllık süreç sonunda 310 hasarlı yapının 119’unun taşıyıcı ve/veya taşıyıcı olmayan elemanlarının güçlendirme ve onarımı yapılarak kullanıma devam edildiği kalan 191 yapının ise yıkılarak yerine yeni yapıların yapıldığı gözlemlenmiştir. Bu çalışmada yapı ömrü devam eden 119 betonarme bina incelenmiştir ve hasarlı yapıların deprem sonrası yapı stoğunun değerlendirilmesi yapılmıştır. 119 adet betonarme binanın % 2’si yüksek derece riskli, % 6’sı orta derece riskli, % 62’si düşük derece riskli ve %30’u da güvenli yapı grubunda çıkmıştır. Bu çalışma deprem sonrası kullanıma devam edilen hafif hasarlı yapıların stoğunun değerlendirmesi çalışmalarına önemli bir kaynak olacaktır.

ÖzBu çalışmada, Eskişehir ilinde kiremit yapımında kullanılan kil zemin numunesinin dayanımı üzerinde atık malzeme olarak da tanımlanan farklı katkı malzemelerinin etkileri karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. İyileştirmek için kullanılan katkı malzemelerinin atık olması hem çevre açısından hem mühendislik açısından hem de ekonomik açıdan katkı sağlayacaktır. Bu sebeple kömür kullanılan termik santrallerde atık malzeme olan yüksek fırın cürufu (YFC) ve uçucu kül (UK) ile zemin farklı oranlarda karıştırılmıştır. Katkılı serilerde puzolanik reaksiyonu sağlamak amacıyla %3 oranında kireç sabit tutularak, ilk aşamada %3, %6, %9, %12, %15 oranlarında UK ve ikinci aşamada da %3, %6, %9, %12 oranlarında YFC katkı serilerinde hazırlanan örnekler üzerinde kürsüz (erken dönem), 7 gün ve 28 gün küre bırakılan örnekler üzerinde serbest basınç dayanımı deneyleri yapılmıştır. Bu kapsamda, katkılı çalışmalarda zemin numunesi azaltılarak, azaltıldığı oranda kireç, UK ve YFC katılmış ve böylece toplam karışımın kuru kütlesi sabit tutulmuştur. En yüksek dayanımın %3 kireç + %12 UK ve %3 kireç + %9 YFC katkısında meydana geldiği tespit edilmiştir. Karşılaştırma yapıldığında, en yüksek dayanımların elde edildiği serilerde kür uygulanmadan yapılan deney sonuçlarında dayanımlarının neredeyse eşit olduğu, kür süresine bağlı olarak ise UK katkısının YFC katkılı serilere oranla serbest basınç dayanımı üzerinde çok daha önemli seviyede dayanım artışına neden olduğu belirlenmiştir.