In a previous report we showed decreased antibody-dependent cellular cytotoxicity (ADCC) activity of both leukemic and non-leukemic cells in human acute leukemia. In our present study, ADCC against tumor target cells was evaluated in 13 patients with preleukemic syndromes. ADCC was found to be significantly decreased in aplastic anemia, sideroblastic anemia, paroxysmal nocturnal hemoglobinuria and pure red cell aplasia, suggesting that impairment of immune defence capacity may precede the development of leukemia in man.

Antibody-dependent cellular cytotoxicity (ADCC) by cells from peripheral blood was studied in patients with: chronic lymphocytic leukaemia (CLL), chronic granulocytic leukaemia (CGL), acute lymphoblastic leukaemia (ALL), acute non-lymphoid leukaemia (ANLL) and compared with that of healthy donors. The ADCC activity in all the types of leukaemia was on the average lower as compared with the control values, being especially low in both CLL and CGL. Further, it has also been shown that the ADCC activity of non-leukaemic blood cells in ANLL was lower as compared with control values. The latter observation indicates that, at least in ANLL, the reduced ADCC potential of peripheral blood cells is not due to dilution of effector cells by poorly-or non-active leukaemic cells.

No abstract

Poszczególne grupy węzłów chłonnych zaangażowane w regionalny odpływ chłonki z płuca zostały wyróżnione na podstawie danych klinicznych na potrzeby oceny zaawansowania niedrobnokomórkowego raka płuca, a podział ten odbiega od przedstawianego w podręcznikach klasycznej anatomii. Aktualna klasyfikacja International Association for the Study of Lung Cancer wyróżnia 14 oddzielnych grup węzłów chłonnych, z czego grupy 1, 2, 4, 8-14 są węzłami parzystymi (strony prawej i lewej). Poszczególna grupa węzłów chłonnych ma swoją szczegółową charakterystykę topograficzną. Większość płuca drenowana jest poprzez sieć podopłucnowych naczyń chłonnych do węzłów grupy 10 i 11, które najczęściej stanowią pierwszą stację dla szerzenia się przerzutów. Kolejnymi grupami zaangażowanymi w odpływ chłonki są węzły śródpiersia. Dane te przekładają się na ocenę zaawansowania nowotworu (staging) zgodnie z klasyfikacją TNM. W poniższym artykule omawiamy szczegółową topografię poszczególnych grup węzłowych, klasyczną oraz alternatywne drogi odpływu chłonki z płuc, przy czym tłumacząc wiele zaskakujących klinicznych obserwacji w szerzeniu się przerzutów, prezentujemy metody obrazowania w tomografii komputerowej oraz użyteczność pozytonowej tomografii emisyjnej. Artykuł przedstawia również możliwość inwazyjnej diagnostyki omawianych grup węzłów-techniki mediastinoskopii oraz coraz szerzej rozpowszechnione endoskopowe metody małoinwazyjne. Lymph nodes associated in regional spread of non-small cell lung cancer metastases-topography, imaging and invasive diagnostic methods Each group of hilar and mediastinal lymph nodes was defined because of specific clinical needs in terms of non-small cell lung cancer lymphatic spread patterns. This classification varies from the one found in anatomy textbooks. The most up-to-date classification was presented by the Association for the Study of Lung Cancer and it describes fourteen separate groups of nodes, in which lymph node groups 1, 2, 4, 8-14 are paired (i.e. right and left sided). Each group has its own characteristics. Most lung tissue is drained throughout subpleural lymphatic vessels to eventually meet in hilar nodes of groups 10 and 11, which are said to be most often the prime station for lung cancer metastases. Next, the lymph runs to mediastinal lymph nodes. This phenomenon has its consequences in TNM classification of lung cancer. In this article we describe detailed topographical features of each lymph node group, present normal and alternative pathways for the lymph drainage, and explain all unexpected clinical observations in the spread of lymphatic metastases. In addition the role of computed tomography and usefulness of positron emission tomography in assessing the nodes is discussed. Finally, we present diagnostic methods, with mediastinoscopy as the best, and we acknowledge the widespread use of the less-invasive endoscopic methods.