No abstract

Plastic shrinkage cracking (PShC) occurs within a few hours after fresh concrete formed into the molds and it takes part on the surface of the concrete. When concrete formed into the molds, the aggregates settle because of the gravity and in contrast, water bleeds. If the rate of evaporation is higher than the rate of bleeding, surface of concrete starts to shrink. However, under the surface, the fresh concrete cannot shrink as much as the surface. Because of this condition, cracking occurs on the surface of concrete. In this respect, the quantity of PShC majorly depends on the temperature of concrete, temperature of air, rate of relative humidity and the wind velocity. Use of short fibers in concrete is one of the most effective ways to prevent concrete from PShC. The aim of this research was to evaluate the effect of polypropylene fibers having different geometries and content on PShC. For this purpose, the principles of ASTM C 1579 standard was considered. Results have shown that the use of polypropylene fibers in limiting PShC is obvious. Moreover, fibrillated fibers has shown better performance than monofilament fibers.

No abstract

Yapılan çalışmada, farklı su/bağlayıcı oranına sahip üç farklı beton karışımına, ağırlıkça %1 oranında nano silika (NS) ve/veya ağırlıkça %20 oranında granüle yüksek fırın cürufu (GYFC) eklenmesi ile birlikte basınç dayanımı, elastisite modülü ve Poisson oranı değerlerinde meydana gelen değişimler ve mineral katkıların, farklı su/bağlayıcı oranlarına sahip beton karışımlarının özellikleri üzerindeki etkinlikleri araştırılmıştır. Elde edilen sonuçlar incelendiğinde, su/bağlayıcı oranı 0,68 olan beton grubunda NS ve/veya GYFC kullanımının beton özelliklerine olumlu bir etkisinin olmadığı görülmüştür. Fakat su/bağlayıcı oranının azalması ile birlikte, mineral katkı kullanımı hem basınç dayanımı hem de elastisite modülü değerleri üzerinde belirgin iyileştirmeler sağlamıştır. Bu etki, özellikle NS ve GYFC’nin birlikte kullanıldığı karışımlarda en yüksek seviyeye ulaşmıştır. Örneğin, 0,53 su/bağlayıcı oranına sahip betonlarda sadece NS veya sadece GYFC kullanımı ile referans karışıma göre basınç dayanımında elde edilen artış oranları sırasıyla %8,8 ve %7,8 iken, NS ve GYFC’nin birlikte kullanılmasıyla artış oranı %15,1 olarak elde edilmiştir. Bunlara ek olarak, Poisson oranı değerlerinin referans betonlarda su/bağlayıcı oranının azalması veya karışımda GYFC kullanılması ile birlikte azaldığı fakat karışıma NS eklenmesi ile birlikte arttığı belirlenmiştir. Bunlara ek olarak, su/bağlayıcı oranının azalmasıyla ve özellikle NS kullanımı ile birlikte, betonun davranışı belirgin bir şekilde lineer-elastik davranışa yakınlaşmıştır.

Plastik rötre betonun henüz sertleşmediği zaman diliminde meydana gelen yüzeysel bir çatlak türüdür. Temel nedeni beton yüzeyindeki buharlaşma hızının betonun terleme hızından yüksek olmasına bağlı olarak yüzeyin kurumasıdır. Böylece beton yüzeyi büzülmeye başlarken, alt kısımlarda kalan beton plastik kıvamda olduğu için yüzey ile benzer büzülmeyi gösteremez ve yüzeyde harita şeklinde çatlaklar oluşur. Yapılan çalışmada, toplam agrega hacminin sabit olduğu 3 farklı agrega dağılımına sahip beton ve 2 farklı polipropilen lif değişik oranlarda kullanılarak plastik rötre üzerine etkileri incelenmiştir. Deneylerde yöntem olarak ASTM C1579 standardı esas alınmış olup çatlak parametreleri deney sırasında çekilen fotoğraflar işlenerek elde edilmiştir. Elde edilen sonuçlar daha iri agrega dağılımının çatlak oluşumunu önlemede daha başarılı olduğunu ortaya koymuştur. Fakat çatlağı önlemek için kullanılan liflerin etkinliği agrega dağılımı irileştikçe azalmıştır. Diğer yandan kullanılan lifler plastik rötre çatlağını belirgin bir şekilde engellemişlerdir fakat aynı boydaki liflerden narinliği daha yüksek olan monofilament lifin kullanıldığı betonlardan daha iyi sonuçlar elde edilmiştir.